Dodenherdenking Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij Dodenherdenking

Goed en spannend boek, je zou bijna van de twee tijdlijnen twee aparte boeken nog kunnen schrijven.

Geschreven bij Dodenherdenking

Dit is het eerste boek dat ik heb gelezen van deze auteur, er waren geen verwachtingen toen ik dit boek begon te lezen.

Daarom was het zo'n grote verassing hoe goed dit boek in elkaar zit, hoe makkelijk het leest en hoe spannend het verhaal blijft, helemaal tot het einde. De manier waarop er word gesprongen tussen het heden en verleden brengt een extra dimensie aan het verhaal, maar het word er niet onoverzichtelijk door.
De characters zijn niet perfect, maar goed te begrijpen. Hierdoor komt het verhaal erg realistisch over, ook als ze beslissingen maken die niet direct als logisch zouden overkomen.

Het enige minpunt voor mij is dat er op een bepaald moment iets niet goed is gegaan met de opmaak
van het boek waardoor er een pagina halverwege word afgebroken en door gaat op de volgende pagina. Maar niet veel aan te merken op de schrijfstijl!

Ik kan niet wachten op het volgende boek van deze auteur!

Geschreven bij Dodenherdenking

2019 – Als in een kanaal bij Baflo het lichaam van een lokale wethouder wordt gevonden is het aan politierechercheur Martin Doodeman de taak om de dader te vinden. Het hoofd van het slachtoffer is volledig kaalgeschoren en in het voorhoofd van de vrouw is een groot hakenkruis gekerfd. In het begin lijkt het om een politieke moord te gaan, als protest tegen een aangekondigd windmolenpark. Maar waarom dan een hakenkruis? Een zaak met een grote uitdaging voor Martin, vooral omdat hij nog niet helemaal klaar is met het verleden.
1942 – Als zijn vliegtuig neerstort, weet de Engelse spitfirepiloot zich net te redden en hij landt met zijn parachute in het Groningse land. Hij weet onderdak te vinden bij een boer en is daar voorlopig veilig. Maar naarmate de tijd verstrijkt lijken hij en de andere onderduikers steeds minder veilig voor de Duitsers. En terwijl de oorlog vordert, blijken juist de Duitsers niet het grootste gevaar te zijn.

Dodenherdenking start met een proloog waarin we lezen dat de lokale wethouder wordt omgebracht. In een cursief geschreven gedeelte wordt de dader weergegeven zonder bekend te maken wie dit is. Wel is gelijk duidelijk dat het een man met een bepaalde missie betreft. De vraag is wat de drijfveer is. Na de proloog lezen we afwisselend vanuit het verleden en heden. Het verleden vertelt over Chris, de Engelsman en het heden verhaalt over het onderzoek naar de moord op de wethouder. Al eerder waren er bedreigingen en de politie (en dus ook Martin) wordt ervan beschuldigd niet genoeg gedaan te hebben.

‘Martin pakte het papier aan. Met een schok herkende hij het gezicht van Petra, getekend als karikatuur. Op haar borst prijkte een NSB-speldje. Haar hoofd was kaalgeschoren en op haar voorhoofd stond een zwart hakenkruis. De gelijkenissen met het beeld van die ochtend waren angstaanjagend groot. Een rilling trok vanuit zijn nek naar zijn onderrug.’

Blom start Dodenherdenking met dusdanige ontwikkelingen dat de aandacht gelijk gepakt wordt. En de auteur slaagt er prima in deze aandacht vast te houden. Beide verhaallijnen weten voortdurend te onderhouden en door de plot lang verborgen te houden blijft de nieuwsgierigheid gewaarborgd. Naast dat het een ingewikkelde puzzel is, en het lang een raadsel blijft wat het verband is tussen het heden en verleden, is er ook geduld voor nodig om meer inzicht in de personages te krijgen. Toch worden de personages al vanaf het begin goed uitgewerkt en krijgen ze voldoende diepgang om een band met ze op te bouwen. Vooral met Martin, al is zijn karakter niet helemaal uniek. Een beetje de typische rechercheur, goed in zijn werk maar door een drama in zijn verleden enige issues die hem met regelmaat blokkeren. In het verhaal van Chris heeft het thema verraad de hoofdrol en krijgt men een claustrofobisch gevoel als men goed laat doordringen hoe het is om te moeten onderduiken.

‘Toen hij aan het licht gewend was, keek hij de ruimte rond. Hij zat in een ondergrondse, aarden ruimte. […] De ruimte was net groot genoeg om plek te bieden aan Chris en de vier mensen die hem nu onderzoekend aankeken. Ze zaten in een kring met de carbidlamp in het midden.‘

Als er al een idee is wat het verband is tussen het heden en verleden, weet Blom dit regelmatig onderuit te halen. De vraag of ze wel in de goede richting zoeken is een beetje voor de hand liggend, maar kan ook als afleidingsmanoeuvre gezien worden. Zo wordt de spanning steeds verder opgevoerd en dan is er die geweldige plottwist. Wat een verhaal en wat worden het heden en verleden knap in elkaar verweven. En het laat ook weer even doordringen dat bepaalde dingen nooit vergeten mogen worden. Dat de auteur actief is als producent en regisseur is goed te zien aan de filmische beschrijvingen. Het is alsof je van een korte afstand alles meebeleeft, net als een spannende film. Zo’n film waar je vanaf het begin vast inzit. Waar blijft de film van dit boek?