Dracula liefde sterft nooit...

Geschreven bij Wereldverhalen - Dracula

Dracula is een begrip op zichzelf, niet een, maar de vampier. Weinigen echter kennen het originele verhaal van de Transsylvanische graaf, dat aan het einde van de negentiende eeuw ontsproot aan de verbeelding van de Ierse schrijver Bram Stoker.
Het begin van de roman is bekend –de Britse jurist Jonathan Harker is te gast in het kasteel van graaf Dracula om de verkoop van een Londens herenhuis te regelen. Hij ontdekt beetje bij beetje dat er iets grondig mis is met de graaf. Het mysterie van Dracula’s ware aard is behoorlijk doorzichtig voor de eenentwintigste-eeuwse lezer, omdat hij (in de eerste plaats door Stokers boek zelf) vertrouwd is met de kenmerken van een vampier en bovendien eigenlijk nog voor het boek begint al weet dat Dracula een vampier is. De overige horror waar Harker aan wordt onderworpen in het kasteel is echter wel huiveringwekkend, gruwelijk zelfs (verstikkende kinderen in grote zakken als voer voor de vampiers, Dracula die als een hagedis langs de muren omlaag klimt of volledig gezwollen van het bloed in een tombe ligt te rusten, een onschuldige vrouw die op commando van de graaf door wolven wordt verscheurd). Het verhaal zakt echter in wanneer het zich verplaatst naar Engeland. De lezer volgt van dan af de zachtjes kabbelende belevenissen van Minna Murray, de verloofde van Harker, en haar vriendin Lucy Westenra en haar aanbidders John Seward, Quincey Morris en Arthur Holmwood. Dracula komt per schip aan in Engeland (werkelijk bloedstollend is het verslag dat de kapitein maakte van de reis). De gruwel die de vampier in zijn nieuwe land aanricht, is minder pakkend dan die in Transsylvanië zelf. Dracula is op zijn best als hij zich in zijn eigen kasteel bevindt. Stoker ook, overigens. Dat Lucy Westenra in een vampier verandert, komt minder angstwekkend over dan zou moeten. Dat betekent echter niet dat het verhaal volledig instort. Renfield, een psychiatrische patiënt van Seward die levende vliegen, spinnen en vogels opeet, is ronduit weerzinwekkend. Ook maken we kennis met Abraham Van Helsing, professor in alles, zo lijkt het wel (met de eindeloze rist titels van Van Helsing toont Stoker werkelijk enig humoristisch talent). Van Helsing is een man die ernst en geleerdheid uitstraalt en bij zowel lezer als medepersonages vertrouwen wekt. Hij ontdekt dat Dracula een vampier is en moet zijn rationele tegenspelers daarvan overtuigen. De twijfel tussen rationalisme en (bij)geloof waar de mens aan het einde van de negentiende eeuw mee worstelde, is misschien wel het centrale thema van “Dracula”. Na de dood van Lucy Westenra zetten Seward, Van Helsing, Holmwood en Quincey Morris de jacht in op de vampier, gesteund door Murray en Harker. Die strijd bestaat vooral uit een eindeloze zoektocht naar informatie en het neutraliseren van dozen vol aarde die Dracula nodig heeft om in te verblijven. Ze reizen hem achterna tot in Transsylvanië. De reis is weinig boeiend, maar de climax mag er zijn: ijzig, gitzwart en bloederig.
De gehele roman is geschreven in dagboekfragmenten, telegrammen, brieven en krantenartikels. Dit geeft een sterke schijn van realisme. Het ijzersterke geheugen van de personages en de accuraatheid waarmee ze hun dag in hun dagboek neerpennen is enigszins ongeloofwaardig, maar aan slechte verslagen van de gebeurtenissen heeft de lezer natuurlijk ook niets.
“Dracula” wordt ten eerste sterk gehouden door de talrijke schitterende passages waarin de horrorgrootmeester Stoker zich eens goed liet gaan. Helaas worden deze gedeelten afgewisseld door een heleboel minder sterke hoofdstukken. Ten tweede ligt de kracht van de roman in de prachtige, naadloze versmelting van feit en fictie.

Iedereen ter wereld kent Dracula wel, maar hoeveel hebben daadwerkelijk het klassieke verhaal van Bram Stoker gelezen ?

Dit is gewoon een boek dat je gelezen moet hebben, het verouderde taalgebruik doet niks af aan het feit dat het bij momenten echt spannend aan het worden is en je gewoon door wilt lezen, zoals de scene op de Demeter waar de bemanning op mysterieuze wijze beetje bij beetje verdwijnt....

Trouwens, weliswaar wordt Mina niet letterlijk ontvoerd door Dracula, maar ik denk dat het meer in de betekenis is van dat hij haar ziel langzamerhand overneemt.

Nog een laatste tip : lees het s'nachts in het donker ;-) (vergeet wel niet n klein lampje aan te doen om te kunnen lezen)

Het boek Dracula is een klassieker als je fan bent van horrorverhalen. Velen zeggen dat de acties niet spannend genoeg zijn maar eenmaal je echt in het verhaal mee bent, is dit helemaal anders. Ik kan wel begrijpen dat het soms heel saai lijkt te zijn en te gedetailleerd, maar dit komt dan wel doordat het verhaal geschreven wordt door middel van de personage's hun dagboeken en brieven naar elkaar.
Op een ander vlak geeft dit je dan ook een heel spannend gevoel want je weet niet wat er op je afkomt doordat je zo veel weet als de personages zelf.

De verhaallijn was, na de moeilijke zinsconstructies en woorden, niet zo moeilijk te volgen. Dit is wel normaal omdat het boek en het verhaal heel oud zijn. Zouden we de woordenschat enz. veranderen, zou het niet hetzelfde zijn.

Dracula is een begrip op zichzelf, niet een, maar de vampier. Weinigen echter kennen het originele verhaal van de Transsylvanische graaf, dat aan het einde van de negentiende eeuw ontsproot aan de verbeelding van de Ierse schrijver Bram Stoker.
Het begin van de roman is bekend –de Britse jurist Jonathan Harker is te gast in het kasteel van graaf Dracula om de verkoop van een Londens herenhuis te regelen. Hij ontdekt beetje bij beetje dat er iets grondig mis is met de graaf. Het mysterie van Dracula’s ware aard is behoorlijk doorzichtig voor de eenentwintigste-eeuwse lezer, omdat hij (in de eerste plaats door Stokers boek zelf) vertrouwd is met de kenmerken van een vampier en bovendien eigenlijk nog voor het boek begint al weet dat Dracula een vampier is. De overige horror waar Harker aan wordt onderworpen in het kasteel is echter wel huiveringwekkend, gruwelijk zelfs (verstikkende kinderen in grote zakken als voer voor de vampiers, Dracula die als een hagedis langs de muren omlaag klimt of volledig gezwollen van het bloed in een tombe ligt te rusten, een onschuldige vrouw die op commando van de graaf door wolven wordt verscheurd). Het verhaal zakt echter in wanneer het zich verplaatst naar Engeland. De lezer volgt van dan af de zachtjes kabbelende belevenissen van Minna Murray, de verloofde van Harker, en haar vriendin Lucy Westenra en haar aanbidders John Seward, Quincey Morris en Arthur Holmwood. Dracula komt per schip aan in Engeland (werkelijk bloedstollend is het verslag dat de kapitein maakte van de reis). De gruwel die de vampier in zijn nieuwe land aanricht, is minder pakkend dan die in Transsylvanië zelf. Dracula is op zijn best als hij zich in zijn eigen kasteel bevindt. Stoker ook, overigens. Dat Lucy Westenra in een vampier verandert, komt minder angstwekkend over dan zou moeten. Dat betekent echter niet dat het verhaal volledig instort. Renfield, een psychiatrische patiënt van Seward die levende vliegen, spinnen en vogels opeet, is ronduit weerzinwekkend. Ook maken we kennis met Abraham Van Helsing, professor in alles, zo lijkt het wel (met de eindeloze rist titels van Van Helsing toont Stoker werkelijk enig humoristisch talent). Van Helsing is een man die ernst en geleerdheid uitstraalt en bij zowel lezer als medepersonages vertrouwen wekt. Hij ontdekt dat Dracula een vampier is en moet zijn rationele tegenspelers daarvan overtuigen. De twijfel tussen rationalisme en (bij)geloof waar de mens aan het einde van de negentiende eeuw mee worstelde, is misschien wel het centrale thema van “Dracula”. Na de dood van Lucy Westenra zetten Seward, Van Helsing, Holmwood en Quincey Morris de jacht in op de vampier, gesteund door Murray en Harker. Die strijd bestaat vooral uit een eindeloze zoektocht naar informatie en het neutraliseren van dozen vol aarde die Dracula nodig heeft om in te verblijven. Ze reizen hem achterna tot in Transsylvanië. De reis is weinig boeiend, maar de climax mag er zijn: ijzig, gitzwart en bloederig.
De gehele roman is geschreven in dagboekfragmenten, telegrammen, brieven en krantenartikels. Dit geeft een sterke schijn van realisme. Het ijzersterke geheugen van de personages en de accuraatheid waarmee ze hun dag in hun dagboek neerpennen is enigszins ongeloofwaardig, maar aan slechte verslagen van de gebeurtenissen heeft de lezer natuurlijk ook niets.
“Dracula” wordt ten eerste sterk gehouden door de talrijke schitterende passages waarin de horrorgrootmeester Stoker zich eens goed liet gaan. Helaas worden deze gedeelten afgewisseld door een heleboel minder sterke hoofdstukken. Ten tweede ligt de kracht van de roman in de prachtige, naadloze versmelting van feit en fictie.

Ik heb besloten het boek aan te schaffen na het lezen van de pagina's op de website. Die vond ik meteen al veelbelovend.
Het is even doorzetten af en toe, en de tekst is soms lang en best wat lastig om te lezen, maar het is wel een echt goed boek. Eenmaal bezig is het moeilijk weg leggen, was door het boek weer nieuwsgierig naar de film geworden, die is inmiddels ook aangeschaft.
Ondanks dat er soms best lange stukken in zitten voordat er wat actie in komt, is het boek wel erg origineel geschreven. Knap dat het hele boek gebaseerd is op krantenartikelen, brieven en dagboeken, maar dat totaal niet storend is!
Al met al: een aanrader voor de misschien wel wat meer ervaren lezer.

Ik heb dit boek gekregen voor mijn verjaardag in april. Heb je net als ik genoeg van de verpeste vampiers in Twilight? Lees dit boek. Échte vampiers. Maar dit boek gaat vooral om liefde en is gewoon zo ontiegelijk mooi.
Het boek leest niet super makkelijk, want het is al oud en sommige woorden zijn wat gedateerd en de zinnen zijn lang en de beschrijvingen eindeloos, maar dat maakt niet uit =) Het verhaal is gewoon awesome en spannend. Ook al weet ik wat er gaat gebeuren, omdat ik de film gezien heb (die ook aan te raden is!). Personages komen tot leven en je ziet het allemaal gewoon voor je. En toch laat Stoker ook wat dingen over aan je eigen fantasie en dat is zo geweldig aan dit boek.
Je moet wel geduld hebben, want het gaat behoorlijk traag allemaal. Het boek bestaat geheel uit dagboekfragmenten, brieven en krantenberichten. Je moet er wel van houden, anders wordt hij misschien saai. Je moet ook niet te jong zijn, want dan wordt je waarschijnlijk gek van alles. Ik ben zelf 18 en vind het tempo soms wat irritant. Maar voor de rest een erg goed boek en een verhaal dat heel verslavend werkt!

Wat ik goed vind aan dit artikel: spannend.

Erg spannend. Ik vond het moeilijk om het boek aan de kant te leggen.

Het is een prima geschreven boek wat de tand tes tijd goed heeft doorstaan.
De verhaallijn is duidelijk te volgen en is goed opgebouwd.
Het leuke van dit boek is dat veel tekst gebaseert is op brieven.
Het is goed te lezen en als je eenmaal begint blijf je lezen.
Het verhaal als horror legende spreekt iedereen aan die houdt van dit genre.

Terecht is Dracula een verhaal dat al meer dan honderd jaar meegaat. Het verhaal weet je aandacht te houden van begin tot einde, door de spanning en vaart van de verhaallijn, de originele manier van vertellen (met dagboekuittreksels), en niet in het minst de immens diepe, rake, maar toch goed verteerbare karaktertekeningen.
De setting, van het Victoriaanse Londen tot de Transsylvaanse hooglanden, houdt de lezer in een adembenemende greep zonder het verhaal zelf te overspoelen.
Ondanks zijn ouderdom weet Dracula ten slotte ook voor de lezer van vandaag telkens weer iets nieuws, waardevols, maar vooral huiveringwekkend spannends te bieden. Een must-read voor elke thrillerfanaat, romanticus of boekenliefhebber in het algemeen.