Dream Theater Drum Play-Along Volume 30 Drum Play-Along Volume 30

Amerikaanse symfonische hardrockformatie die
ingrediënten van Metallica, Rush en Yes combineert met complexe songstructuren en virtuoze
techniek. De vier conservatoriumstudenten John Petrucci, Kevin Moore (toetsen), John Myung en
Mike Portnoy ontdekken hun gezamenlijke interesse voor de muziek van het Canadese powertrio
Rush. De band is snel gevormd en start in '86 onder de naam Majesty. In '87 zingt Chris Collins acht
nummers voor de eerste Majesty-demo vol. De eerste oplage van duizend stuks is binnen zes
maanden verkocht. Een jaar later wordt Collins vervangen door Charlie Dominice. Vader Portnoy
doet een duit in het zakje en draagt de nieuwe groepsnaam Dream Theater aan. In '89 verschijnt
When Dream And Day Unite. De plaat wordt enthousiast ontvangen, de spaarzame kritiek richt zich
op het fragmentarische karakter van het technisch knappe, maar uiterst ingewikkelde
songmateriaal. Dominice krijgt binnen en buiten de band het nodige commentaar te verduren en
wordt niet lang na de release van When Dream And Day Unite ontslagen. Zonder zanger en
platencontract stort de groep zich op het schrijven van nieuw werk. A&R-man en
voormalig rockjournalist Derek Oliver hoort een instrumentale demo en contracteert de vier voor
zijn Atco-label, onder voorwaarde dat men snel een acceptabele frontman vindt. Na een
advertentie liggen zo'n tweehonderd cassettes in de bus; echter geen van de zangers voldoet aan
de normen van Dream Theater. Als de wanhoop het grootst is, dient James LaBrie zich aan. De
klassiek getrainde rock & roll-zanger uit Toronto, Canada, werkt tot die tijd in de lokale
band Winter Rose en wordt met open armen ontvangen door zijn nieuwe werkgever. LaBrie kan
meteen aan de slag voor de opnames van Images And Words. De release in '92 gooit hoge ogen,
de cd belandt bovenaan de jaarlijsten van menig (hard)rockjournalist. Terecht, Images And Words
bevat volwassen composities, waarbij techniek niet meer op de voorgrond staat maar creatief
wordt aangewend voor energieke muziek vol tempo- en themawisselingen. Opnieuw steekt
Dream Theater haar bewondering voor Yes en Rush niet onder stoelen of banken, maar dank zij de
inbreng van eigentijdse metal-elementen behoudt de groep haar unieke karakter. Een
Amerikaanse tournee met de melodieuze hardrockers van Fates Warning, leidt tot een hechte
vriendschap en een bijdrage van James LaBrie op hun cd Parallels. Ook in Europa krijgt Dream
Theater dank zij haar energieke optredens en volle zalen zeer snel de live-erkenning die zij
verdient. Live At The Marquee Bewijst namelijk dat de groep ook op het podium raad weet met
haar virtuoze en complexe muziek. In '94 verschijnt Awake, een album dat geheel in het verlengde
van Live At The Marquee ligt en waarop de zang van LaBrie de meeste progressie vertoont. Kort na
de opnames van Awake vertrekt Kevin Moore, op zoek naar een nieuwe muzikale uitdaging.
Chroma Key is zijn soloproject. Zijn vervanger is Derek Sherinian, die ervaring heeft opgedaan bij
Kiss en Alice Cooper en aan het eind van de Europese Awake-tour officieel wordt aangekondigd als
vast bandlid. Op het oorspronkelijk als mini-album opgezette A Change Of Seasons debuteert hij.
Het 23 minuten durende titelnummer krijgt op A Change Of Seasons echter gezelschap van in
Londen live opgenomen covers en medleys van favoriete nummers van de groep (Elton John, Led
Zeppelin, Deep Purple, Kansas, Journey, Dixie Dregs, Pink Floyd, Queen en Genesis). Platenlabel
EastWest gaat op in Elektra, waardoor de band opnieuw moet onderhandelen over de te volgen
commerciële koers. Dit verloopt uiterst moeizaam, zodat de opnames voor een nieuw album
meerdere malen worden uitgesteld. In april '97 volgt een teken van leven. Dream Theater is in
Nederland voor een bliksembezoek, zonder directe aanleiding. De drie concerten zijn binnen tien
minuten uitverkocht. Op de gastenlijst staat evenwel de naam van Kevin Shirley. De producer van
onder andere Aerosmith, Journey en Silverchair is uit Amerika overgevlogen en tekent na het
horen van vijf nieuwe nummers voor de opname van Falling Into Infinity die een maand later in
New York begint. De plaat wordt gekenmerkt door rechtlijniger en daarmee toegankelijker
songstructuren, al zijn de oude invloeden nog steeds hoorbaar. Once In A Livetime, een sterke,
eerlijke live dubbel-CD (door Shirley opgenomen in Parijs), markeert alweer het einde van de
samenwerking met Sherinian. Hij blijft actief als solist en met zijn groep Planet X. Zijn opvolger is
Jordan Rudess, die debuteert op Metropolis Pt 2: Scenes From A Memory. Wat weinig critici
verwachten, is dat het door de van King Crimson en Tool bekende David Bottrill gemixte
Metropolis Pt 2: Scenes From A Memory al het voorgaande werk van Dream Theater overtreft. Het
is een conceptalbum over leven, dood en liefde, dat zich volgens de unaniem lovende pers kan
meten met meesterwerken als Pink Floyd's The Wall of Queensryche's Operation Mindcrime. De
groep speelt even relaxt als virtuoos en de melodieën zijn ongehoord sterk. Natuurlijk volgt op de
release een lange wereldtournee, waarna het optreden in de Roseland Ballroom in New York (30
augustus '00) op Dvd verschijnt. De Dvd verkoopt boven verwachting goed, zodat de groep besluit
om najaar '01 ook nog maar een 3CD-album uit te brengen met datzelfde concert Live Scenes
From New York, van de eerste tot de laatste noot. De 2Cd Six Degrees Of Inner Turbulence
verschijnt vlak voor nieuwe optredens van Dream Theater in Nederland en focust op de heavy
kant van de band. Op het label Ytsejam Records verschijnen officiële Dream Theater bootlegs. Los
Angeles, California 5/18/98 is een registratie van een concert in Los Angeles in '98, waaraan ook
Bruce Dickinson zijn medewerking verleent, The Majesty Demos 1985-1986 biedt jeugdwerk uit
het midden van de jaren tachtig en de 2Cd The Making Of Scenes From A Memory geeft een kijkje
achter de schermen van Metropolis Pt 2: Scenes From A Memory. Gezien dit werktempo lijkt het
onwaarschijnlijk dat de leden van Dream Theater nog tijd hebben voor familie- of andere zaken,
maar niets is minder waar. Ze hoeven maar even vrij te hebben, of de workaholics stampen
gelegenheids- en hobbybandjes uit de grond, die vaak nog interessant klinken ook. Verreweg het
meest in het oog springende én succesvolle nevenproject is Transatlantic. In Liquid Tension
Experiment geven Petrucci, Portnoy en Rudess samen met bassist Tony Levin smaakvol blijk van
hun virtuositeit. Platypus is een project van Myung, Sherinian, drummer Rod Morgenstein en de
van King's X bekende gitarist Ty Tabor (diens medebandlid Doug Pinnick was al te gast op Falling
Into Infinity). LaBrie heeft zijn Mullmuzzler-project, met een keur aan (vooral Canadese) gasten.
Tevens nemen (ex-)Dream Theater-leden deel aan allerhande eerbetonen aan oude helden als
Rush, Yes, Genesis, Jethro Tull, Emerson Lake & Palmer en Queen, zoals die op het door
symfo-fanatiekelingen gerunde Magna Carta-label vorm krijgen, en zijn ze te gast op albums van
uiteenlopende groepen (Shadow Gallery, Gordian Knot, Alice Cooper, Idiot Symphony, alsmede de
Explorers Club-albums en het Leonardo-project van Trent Gardner. Rudess beweegt zich met hulp
van onder meer Terry Bozzio, Steve Morse en John Petrucci tussen progrock en jazzrock op Secrets
Of The Muse. In de progrockformatie Osi bundelt Portnoy zijn krachten met die van Jim Matheos
(Fates Warning), Kevin Moore (Chroma Key), Steven Wilson (Porcupine Tree) en Sean Malone
(Gordian Knot) om te komen tot het sterke Office Of Strategic Influence. Grotendeels onbekende
(Italiaanse en Amerikaanse) symfobands brengen op hun beurt een eerbetoon aan Dream Theater
op Voices. Waar ze de tijd vandaan halen is een raadsel, maar veel productievere muzikanten dan
die van Dream Theater zijn er niet. CD's opnemen; toeren; allerlei solo-projecten en gastbijdragen
op andermans platen; de theater-mannen draaien er hun progressieve handen niet voor om. Zo
geven Mike Portnoy, Paul Gilbert, Dave Larue en Daniel Gildenlöw in november 2003 een eenmalig
optreden op het Montreal Drum Festival met hun Led Zeppelin-coverband Hammer Of The Gods.
Een maand eerder is dan al het nieuwe (zeven tracks) tellende Train Of Thought uitgekomen. Tot
grote opluchting van de fans klinkt dit album heel anders dan de versie die op internet stond. Het is
één van de hardste en meest compacte CD's uit het repertoire, maar desalniettemin
onmiskenbaar progressief en nog steeds ruimte biedend aan complexiteit en melodie. Een
Europese tournee volgt. Die voert de band in januari 2004 naar Ahoy en een paar maanden later
naar Amerika, als voorprogramma van muzikaal voorbeeld en inspiratiebron Yes. In L.A. geeft de
band een bijzondere show. Omdat het vijftien jaar geleden is dat When Dream And Day Unite
verscheen, wordt dit werk in zijn geheel opgevoerd en stappen de voormalige leden Derek
Sherinian en Charlie Dominici het podium op voor enkele toegiften. Er verschijnen tevens twee
dubbel-DVD's. Op Live In Tokyo/ 5 Years In A LIVETime staan de eerder uitgebrachte video's
Images And Words, Live In Tokyo en 5 Years In A Livetime. Iets later ligt de drie CD's tellende Live
At Budokan in de winkel. Hierop staat o.a. het complete concert van april 2004 in de
wereldberoemde Nippon Budokan Hall in het Japanse Tokyo. In de tussentijd werken diverse
leden aan allerlei solo- en nevenprojecten. Portnoy ziet bijvoorbeeld kans om met Neal Morse
(voormalig Spock's Beard) op tournee te gaan. Bovendien neemt hij naast diezelfde Morse plaats
in de Beatles-coverband Yellow Matter Custard, waarin o.a. ook bassist Matt Bissonette en gitarist
Paul Gilbert zitten. De show van mei 2003 in de New Yorkse Bb Kings Blues Club komt als live-
dubbelaar uit onder de naam Black Utopia. Labrie is te horen op albums van Frameshift, Tim
Donahue, Fates Warning, Leonardo, Shadow Gallery en Ayreon. In maart 2005 ziet zijn eigen solo-
werk Elements Of Persuasion het licht, dat geheel in de muzikale lijn van Dream Theater ligt en de
veelzijdigheid van Labrie's zang etaleert. De band Mullmuzzler is dan inmiddels opgedoekt. Tot
grote woede van Portnoy komt er onder zijn naam ook een nieuwe geluidsdrager uit, One Night In
New York City. Portnoy heeft hiervoor geen toestemming verleend en dreigt zijn voormalige
platenlabel Magna Carta met juridische stappen. Van Rudess' hand komt Rhythm Of Time, waarop
Joe Satriani, Steve Morse en Vinnie Moore van de partij zijn. Medio 2005 verkennen de koningen
van de progmetal opnieuw de grenzen van het door henzelf gedefinieerde genre met Octavarium,
dat voor het eerst sinds Falling Into Infinity niet met Kevin Shirley is opgenomen. Octavarium klinkt
aanzienlijk poppiër en gevarieerder dan de voorganger Train Of Thought en leunt bij vlagen
stilistisch op bands als Yes, Genesis en U2. Meest in het oog springt de gelijknamige titelsong
Octavarium, die maar liefst 24 minuten duurt. De twee zomerfestivals Graspop (België) en Arrow
Rock verwelkomen de groep in 2005, waarna het tijd is voor de Amerikaanse Gigantour met
Megadeth, Symphony X, Nevermore en Fear Factory. Vermoedelijk zal de band in de herfst van
2005 weer naar Europa (en Nederland) terugkeren voor shows.

Bron: OOR
Popencyclopedie