Furie

Het verhaal speelt zich af in een Engels kustplaatsje dat bekend staat om zijn duistere geschiedenis omdat er in de 17e eeuw heksenprocessen plaatsvonden. Vier 16-jarige meisjes vormen een vriendengroepje op een meisjesschool. Ze zijn zeer geïnteresseerd in hekserij en zwarte magie en volgen daarom ook geheime lessen in de torenkamer. Dan wordt er een meisje dood gevonden op het terrein van school.

De proloog van het boek is zeer sterk en daardoor werd ik zeer nieuwsgierig naar het verhaal.

In het begin vond ik de schrijfstijl wennen door de lange zinnen waarin veel verteld wordt. Maar door het mysterieuze aspect aan het verhaal werd ik getriggerd om door te lezen en gaande weg het boek werd ik langzaam het verhaal in gezogen. De karakters blijven wat vaag en de groep van vier meisjes bestaat eigenlijk meer uit twee tweetallen met dezelfde interesse dan een hechte vriendinnengroep. De stukken tekst die als uitleg worden gegeven tijdens de lessen in de torenkamer zijn moeilijk te lezen en beschrijven een kunstwerk of literatuur. Pas later kwam ik erachter dat deze lessen in feite een verklaring waren van de kracht van vrouwen op momenten in hun leven dat er iets naars gebeurt. En dat dit telkens precies verwees naar wat de meisjes in hun dagelijkse leven beleefd hadden. Jammer dat deze uitleg door de moeilijke tekst niet meteen duidelijk werd want dat maakt het verhaal veel interessanter. Het verklaart dan ook hoe vrouwen zichzelf verdedigen, hoe zij samen kunnen spannen of hoe zij zelfs tot moord in staat zijn.

Het thema van het boek is origineel. De hekserij en het occulte loopt als een rode draad door het verhaal en daar eindigt het boek ook mee. Ook aan het einde van het verhaal heb ik even zitten broeden waarom het zo eindigt maar uiteindelijk werd het me duidelijk. Ook hiervan zou het fijner geweest zijn als dit einde duidelijker verklaard werd want de kans bestaat dat je de verklaring mist en dat is zonde omdat het nog meer mysterie geeft aan het verhaal met betrekking tot de hekserij.

Op zich is dit debuutboek interessant om te lezen maar het vergt soms concentratie, dubbellezen en opzoeken via google (bijvoorbeeld de uitleg over de schilderijen) om alles helemaal te begrijpen. Dat is jammer want daardoor is het geen vlot te lezen boek. Sommige stukken in het verhaal zijn spannend en interessant en andere stukken zijn vaag of niet echt geloofwaardig en roepen vragen op. Maar alles bij elkaar vind ik het verhaal zeker de moeite van het lezen waard, mede door de meerdere plottwists in het boek. Het boek is interessant als je een boek wil lezen over het thema hekserij of als je wil weten hoe machtig vrouwen kunnen zijn.

Een mooi boek ik vindt het lastig om erin te komen

Een boek waar ik maar moeilijk in kon komen, en ik soms geen idee wat ik nu werkelijk aan het lezen was: Een thriller of een YA boek…

Het vertelt het verhaal van vier tienermeisjes op een privémeisjesschool, waar een andere tiener dood is gevonden… Klinkt allemaal heel spannend. Dat werd het niet echt. Ja dat kan natuurlijk aan mijn persoontje liggen, maar hekserij , ik heb er gewoon helemaal niks mee, en dan wordt een boek lezen al wat minder interessant.

Hekserij ( dat even terzijde gelaten), moord en vriendschap. De lay-out van het boek, en zelfs het begin, zag eruit als een enorm veelbelovend…Dingen “gebeuren gewoon”, mensen sterven gewoon, het bleef vlak en geen van de personages is zelfs geloofwaardig, je kan er geen band mee krijgen. Dat is zeker wat betreft de hoofdpersoon Violet erg jammer, daar had meer ingezeten.

Vond de verhaallijn ook niet echt duidelijk, soms zelfs rommelig dat maakte zelfs dat je pagina´s overnieuw moest lezen om het te blijven volgen. Heb zelfs op het punt gestaan het boek maar voorgoed weg te leggen.. Maar dat vond ik niet bij het recenseren van een boek horen. Ik denk dat het concept van Furie goed was, maar de uitvoering voldeed niet aan mijn verwachting.

Poeh... Zucht... En kreun... Wat ben ik blij dat ik dit boek eín-de-lijk uit heb.
Tijdens het lezen heb ik meermaals gedacht: Ik stop ermee! De schrijfstijl van het boek lag mij echt helemaal niet. Ik vraag me soms nog steeds af waar dit boek nou over ging. De zinnen liepen niet. Het taalgebruik vond ik erg ongelukkig gekozen. Woorden als 'schimscheuten' en 'te berde brengen'... Ik heb wérkelijk geen idee wat die zouden betekenen. Kan aan mij liggen hoor.... Wellicht is mijn woordenkennis niet breed genoeg (al denk ik zelf dat die redelijk op orde is). En om nou met een woordenboek ernaast een boek te lezen, lijkt mij ook zo wat.
Een boek lezen, moet er voor zorgen dat je kunt ontspannen, maar voor mij deed dit boek dat duidelijk niet. Helaas...
Het zou natuurlijk door de vertaling kunnen komen.... Geen idee... En dat blijft voor mij gissen. Het verhaal nodigt mij namelijk niet uit om de Engelse versie te proberen, dus dat zegt ook wel weer genoeg. Meermaals ben ik de draad kwijt geraakt tijdens het lezen en vroeg ik me ook echt af wat ik nou gelezen had. Nee, niet my cup of tea.
Ik ben ook écht onwijs lang bezig geweest om dit boek uit te krijgen, terwijl het niet eens zo bijster dik is.
Geen goed debuut van Katie Lowe wat mij betreft. En waarom ik dan toch doorgelezen heb, vraag je je misschien wel af? (Ik vraag het mezelf ook weleens af hoor, haha)
Hier komt de uitleg: Omdat ik vind dat ik ook een negatieve leeservaring moet meemaken om dan weer een écht goed boek nóg meer te kunnen waarderen. Wellicht een kronkel van mij, maar zo werkt het gewoon voor mij. Én nu kan ik tenminste het slechtste boek van 2019 aanwijzen. Want dát is met stip dit boek. En meer kan en wil ik er niet over zeggen. Soms heb je van die boeken...
Gelukkig kunnen smaken verschillen, dus wellicht is het wel wat voor jou. Maar wat mij betreft, is het geen aanrader.
1 ster voor de enigszins aantrekkelijke cover.

Engeland, 1998. Een 16-jarig meisje wordt dood gevonden. Volledig in het wit gekleed zit ze op
een schommel op het terrein van een Britse meisjesschool. Vier meisjes weten wat er gebeurd is.
Ze hebben altijd gezwegen…tot nu.
In de 17e eeuw vonden er heksenprocessen plaats in een stil Brits kustplaatsje. Vier meisjes die
in een studiegroepje zitten hebben een fascinatie voor hekserij. Allemaal ingrediënten van Furie,
een duistere thriller die de donkere kanten van vriendschap en wraak onderzoekt.

Katie Lowe (1988) is een schrijfster uit Worcester, Groot-Brittannië. Ze is afgestudeerd aan de
Universiteit van Birmingham in Engelse literatuur. Haar proefschrift gaat over vrouwelijke woede
in het literaire modernisme en het MeToo-tijdperk. ‘Furie’ is haar debuut.

‘Furie’ beschrijft het verhaal over vier meisjes, Violet, Robin, Alex en Grace die op de Elm Hollow
Academy, een privéacademie voor meisjes aan de rand van de stad, zitten. Het gaat over
hekserij, zwarte magie, de donkere kant van vriendschap, obsessie en wraak.
De proloog is spannend en zeer sterk. Helaas houdt de auteur deze spanning en sterkte niet vast
in haar verdere boek. De schrijfstijl is heel erg wennen. De auteur gebruikt hele lange zinnen
maar ze zijn desondanks goed te volgen en vlot te lezen. Sommige delen van het verhaal worden
heel vlot verteld en vlieg je doorheen. Er zijn echter stukken bij waar je na meermaals lezen, met
de beste wil van de wereld, niet uitkomt. Jammer, want dit kan toch niet de bedoeling zijn. De
beschrijvingen zijn heel gedetailleerd. Het thema van het boek is origineel, maar je moet ervan
houden.
De personages zijn vaag en gaan niet onder de huid zitten. Het is moeilijk om je in te leven in elk
van hen. De diepgang mist en de karakters blijven erg oppervlakkig. Af en toe is er wat spanning
maar te weinig voor een thriller. Het eind gaat ineens heel snel en is verwarrend, er blijven wat
dingen onduidelijk en er zijn open eindjes. Dit geeft geen bevredigend gevoel. Helaas zakt het
verhaal na het lezen erg snel weg en blijft het niet hangen.

Het thema en het idee achter dit boek zijn goed, maar de uitwerking ervan is helaas onder de
maat.

Furie (***)
Auteur: Katie Lowe
Uitgeverij A.W. Bruna

Het verhaal
Engeland 1998. Een zestienjarig meisje wordt dood gevonden op het terrein van een Britse meisjesschool. Ze is volledig in het wit gekleed en zit op een schommel. Haar doodsoorzaak is onbekend.

Vier meisjes weten wat er gebeurd is. Ze hebben altijd gezwegen. Tot nu.

Heden. Na een ongeluk waarbij haar vader en zus omkwamen, krijgt Violet een studiebeurs voor Elm Hollow Academy, een prestigieuze particuliere meisjesschool. De school ligt in een stil kustplaatsje met een zwarte geschiedenis - in de zeventiende eeuw vonden er heksenprocessen plaats. Violet sluit vriendschap met drie meisjes en wordt meegesleept door hun fascinatie voor hekserij en occultisme. Maar wanneer negen maanden na haar vermissing het lichaam van een voormalig lid van het vriendinnengroepje wordt gevonden, begint Violet te twijfelen aan haar vrienden, haar docenten en zelfs aan haar eigen beoordelingsvermogen.

Quote
"We kwamen in de buurt van het goddelijke. We raakten goden aan, voelden hen door onze aderen stromen. We voelden dat lust, afgunst en hebzucht onze harten sneller deden kloppen; maar een tijdje hadden we het gevoel dat we echt, spectaculair leefden. Het had ieder van ons kunnen zijn die daar als de Madonna op die zachtjes wiegende schommel zat. Het was puur geluk dat zij het was en niet ik."

Recensie
Na de veelbelovende start met de vondst van het lichaam van een meisje komt het verhaal traag op gang. Het mist de vaart en diepgang die van een goede thriller verwacht mogen worden.
De personages zijn zeker wel realistisch neergezet maar missen details en inhoud.
De omgeving van de school en het stadje is zeer sfeervol maar mist de nodige details om je goed in te kunnen leven. Dit is jammer want het verhaal heeft echt potentie.

Het verhaal is eerder een Young Adult Thriller dan een Literaire Thriller, met de 4 zestienjarige vriendinnen die zichzelf en elkaar ontdekken in een realistische hedendaagse wereld. Met experimenten, ontdekkingen en vergissingen die bij jong volwassenen horen. (Aangeraden wordt om sommige van deze experimenten niet thuis uit te proberen!)

Een verhaal vol vriendschap, liefde en acceptatie. Maar ook vol geheimen, verdriet, pijn en uiteindelijk verlossing.

Auteur
Katie Lowe studeerde af aan de Universiteit van Birmingham. Ze schreef voor onder meer The Guardian, The Independent en de BBC en is de schrijver achter het blog Fat Girl, PhD. Katies debuutthriller Furie verschijnt in 11 landen.

De schrijfster Kate Lowe is een populair blogger over onderwerpen als body image, feminisme en gezondheid. Ook schrijft ze regelmatig voor The Guardian en The Independent.
Het boek 'Furie' is haar debuut en ze maakt het zichzelf niet makkelijk daarin. Als lezer weet je niet zo goed of je nu met een thriller voor volwassenen te maken hebt of een spannende Young-adult roman. Gaande weg het lezen besloot ik het te zien als een Young-adult en dat leverde een ander inzicht op over de manier van schrijven, uitleg en de gebeurtenissen in het verhaal.
De hoofdpersonen zijn naïef, onnadenkend en zoekende naar zichzelf. Deze strijd wordt heel goed neergezet. Ook de hang om ergens bij te horen en daar veel, te veel, voor over te hebben komt heel goed naar voren. Zelfs de tweestrijd binnen de vriendinnengroep wordt beklemmend geschreven.
Wat het verhaal soms lastig maakt om te lezen zijn de stukken tekst die zich afspelen tijdens de kunstlessen. Hier wordt een schilderij of literatuur besproken maar de toegevoegde waarde hiervan wordt pas later duidelijk. Ook is er te weinig informatie over deze schilderijen of literatuur, dus is opzoeken soms een vereiste om bij het verhaal te blijven en je interesse erbij te houden.
Er wordt ook gesproken over hekserij en de occulte wereld, toch is de duistere kant van de meisjes zelf angstaanjagender. Het einde is een doordenkertje, wanneer je die niet ontdekt zou je teleurgesteld kunnen raken in het verhaal.

Het boek vergt wat geduld en heeft een valse start doordat het in de media vergeleken wordt met 'De verborgen geschiedenis' van Donna Tart. Dit haalt het bij verre na niet, niet qua schrijfstijl en niet qua onderwerpen. Het is zeker geen literatuur, dit boek is veel simpeler geschreven. Wanneer je het laat lezen door de goede doelgroep, in dit geval Young-adult is het een spannende roman met een vleugje hekserij en occultisme. Maar waar vooral de zoektocht naar je eigen identiteit goed in verwoord is.

heel spannend

Nadat Katie Lowe in 2010 afstudeerde, heeft ze bijna tien jaar gewerkt in de rekruterings- en evenementenbranche. Ze heeft haar hele leven al een passie voor schrijven gehad, op haar achtste smeekte ze haar ouders om een schrijfmachine, en had verwacht dat ze alleen maar non-fictie zou schrijven. Haar agent stelde haar voor om zich ook op fictie te gaan richten, maar pas in 2019, vier jaar later, verscheen haar eerste boek, de literaire thriller Furie. Dit debuut meteen na verschijnen in elf landen uitgegeven.

Een jaar nadat haar vader en zus bij een auto-ongeluk om het leven zijn gekomen, krijgt de zestienjarige Violet Taylor een studiebeurs aan de particuliere meisjesschool Elm Hollow. Ze sluit vriendschap met de meisjes Robin, Grace en Alex en hun fascinatie voor het occulte slaat op haar over. Dan wordt, negen maanden na haar vermissing, het lichaam van Emily Frost gevonden. Ze maakte destijds deel uit van het vriendinnengroepje. Na deze vondst begint Violet steeds meer aan hen, aan haar docenten en ook aan zichzelf te twijfelen.

Aan het eigenlijke verhaal gaat een nogal saaie proloog vooraf. Deze inleiding wordt verteld vanuit het perspectief van een dan nog onbekend iemand. Verderop in de plot wordt duidelijk dat dit Violet is, maar dan een aantal decennia later. Na dat begin, dat spannend noch nieuwsgierig makend is, maakt het verhaal een flashback naar het eind van de jaren negentig, hoewel dat nergens uit blijkt. Vanaf dan verloopt het chronologisch en gaat het vooral over de belevenissen en misdragingen van Violet, Grace, Alex en Robin, vier leerlingen van de meisjesschool Elm Hollow. De lezer moet er echter wel de nodige moeite voor doen om het verhaal te doorgronden, zeker in het begin. Dan is het niet duidelijk waar alles toe leidt.

Dit gebeurt aanvankelijk in een tempo dat af en toe nogal slaapverwekkend is. Dit wordt mede veroorzaakt doordat de auteur flinke stukken tekst spendeert aan kunstgeschiedenis. Gedurende de plot blijkt dat deze informatie wel van invloed is op de gebeurtenissen die plaatsvinden en ook op de handelingen van de meisjes. Desondanks had Lowe er beter aan gedaan hier veel minder aandacht aan te besteden, voornamelijk om ervoor te zorgen dat het verhaal zich in een hoger tempo zou afspelen, maar ook om het boeiender te laten zijn. Zoals het nu is, gebeurt er te weinig en voor een thriller pakt zoiets meestal funest uit. Pas in de tweede helft van het boek gaat de snelheid er iets op vooruit. Dat heeft meteen invloed op de leesbeleving, want het wordt wat interessanter, je wordt een beetje nieuwsgieriger.

Hoewel Lowe door middel van oude volksgeloven als hekserij en occultisme het verhaal spannend probeert te maken, lukt haar dat maar zelden. In totaal zijn er waarschijnlijk zo’n twintig pagina’s die aan dat criterium voldoen. Ook weet ze de mystiek waar Furie het van zou moeten hebben niet op de lezer over te brengen. Daarvoor is het allemaal te klinisch. Waar de auteur wel in geslaagd is, is de uitwerking van het viertal vriendinnen. De lezer komt ruim voldoende over hen te weten waardoor hij zich met ieder van hen kan identificeren, hoewel hun losgeslagen gedragingen voor het grootste deel ongeloofwaardig zijn. Dit laatste geldt overigens ook voor het verhaal zelf. Uiteraard is het niet erg dat een thriller onrealistisch is, dat komt immers veel vaker voor, maar in dit geval is het wel heel extreem.

Alle ingrediënten om van Furie een goede, mysterieuze en spannende thriller te maken zijn aanwezig. Lowe heeft ze echter op een verkeerde manier gebruikt, waardoor haar debuut voor het grootste deel niet vlamt.

Furie is het debuut van Katie Lowe. Het plot klinkt goed: Een aantal jaren terug is een meisje dood gevonden op terrein van een Britse meisjesschool. Vier meisjes weten wat er gebeurd is en hebben altijd gezwegen. Tot nu.
De plaats waar het allemaal gebeurde heeft een geschiedenis van heksenprocessen, waardoor mijn interesse meteen was gewekt.

Het verhaal begint met de ontdekking van het slachtoffer en wordt sterk en beeldend beschreven, waardoor je als lezer nieuwsgierig wordt.
Het verhaal wordt daarna verteld door Violet, die na een traumatische gebeurtenis naar de meisjesschool gaat waar dit zich heeft afgespeeld. Ze is meteen gefascineerd door een mysterieus meidengroepje en wil daar heel graag bij horen, onzeker als ze is. Tot haar grote verrassing wordt ze uitgenodigd om lid te worden. De meiden hebben een grote interesse in de heksenprocessen en hebben een charismatische kunstlerares in de vorm van Annabel. Door haar gaan ze geloven in magie en rituelen. Maar dan wordt een ander meisje dood gevonden en Violet begint te twijfelen aan de goedheid van haar vriendinnen.

Zoals gezegd, begint de start van het boek goed. Daarna was het verwarrend. De schrijfstijl, met lange zinnen en veel details, maakte het niet prettig om het boek te lezen. Soms moest ik stukken terug lezen nadat ik het boek had weggelegd. Hierdoor ben je minder geboeid.
Maar op de een of andere manier wil je toch weten hoe het eindigt en wat er nu precies is gebeurd. Hier kom je niet helemaal achter, helaas. Het eind roept vragen op.

De karakters komen oppervlakkig over. Het is een groepje, maar er is niet veel hechtheid. Ik kon me ook niet inleven in hun leven.
Het interessantste vond ik de verwijzingen naar de mythologie (furies zijn de schikgodinnen uit de Griekse mythologie) en de geschiedenis van het ontstaan van de academie met de bijbehorende heksenprocessen.

Al met al een boek waarvan ik veel had verwacht, maar die verwachtingen zijn helaas niet uitgekomen. Jammer. Als het een boek was geweest dat ik zelf had gekocht of dat ik had geleend van de bibliotheek, denk ik dat het boek niet had uitgelezen.