Graybar Hotel Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers. Verhalen van achter de tralies

Geschreven bij Graybar Hotel

Je kunt dit boek op zeer verschillende manieren lezen en interpreteren. Voor de auteur zelf heeft het boek een therapeutische werking. Hij zit in de cel, waar de verveling heel snel de grote aanwezige is, een boek schrijven is dan wel de ideale bezigheid voor hem.

Maar het boek is niet alleen tot stand gekomen door zijn ‘verveling’, het schrijfproces was ook een soort bezinning voor hem. Naast de verschillende verhalen over zijn medegevangenen en waarom ze in de gevangenis zijn terechtgekomen, somt hij ook zijn eigen fouten op. Nu pas begint hij over het verloop van alles na te denken, staat hij stil bij bepaalde zaken uit het verleden en beseft hij waar het allemaal is fout gegaan. Hij bleef maar worstelen tegen zijn drank- en andere verslaving, waarom? Hoe is het zover kunnen komen? Waar is het fout gegaan? Nu pas heeft hij tijd om alles op een rijtje te zetten, net een soort bezinning. In deze verhalen kun je zijn volledige gedachtegang volgen, wat soms toch bizar lijkt.

Ik heb toch wel enkele gelijkenissen bemerkt tussen de verhalen die ik toegestuurd krijg vanuit Texas en de verhalen van Dawkins uit Michigan. Vooral op vlak van de verveling en de verrassende vindingrijkheid van de gevangene. Het is soms ongelooflijk hoe ze met bijna niets zich kunnen bezighouden: met gitaarsnaren tattoos zetten bij elkaar, verkopen van tekeningen onder elkaar om een extra centje te verdienen (deze tekeningen worden dan opgestuurd naar familieleden als persoonlijk kunstwerkje), telefoneren naar onbekenden, … .

Dit is een ontroerend en sterk boek. Je leert als buitenstaander de gevangenis van binnenuit kennen, vanuit het standpunt van de gevangene, wat op zich al uniek is. We kennen allemaal wel de boeken en reportages van journalisten die eens op bezoek gingen bij een gevangene, maar om de verhalen van de gevangene zelf te horen is toch nog net iets anders. Dawkins heeft een beeldende schrijfstijl, waarin hij afwisselend in sommige verhalen zeer to-the-point is, maar in andere kortverhalen lijkt hij dan weer dromerig-en-ver-weg te zijn, wat hij schrijft lijkt dan niet de werkelijkheid te zijn maar zijn droomwereld. Bijzonder vond ik dat hij het niet alleen had over de problemen waarmee de gevangene te maken krijgen eenmaal ze in de cel belanden, maar dat hij ook maatschappelijke problemen aanhaalde zoals de eenzaamheid onder gepensioneerden, weduwen, … .

Het is een boek dat vooral in de smaak zal vallen bij de fans van “Orange is a new black’’ en andere boeken waar het gevangenisleven centraal staat.
De auteur heeft niet voor niets de MFA creative writing ooit gewonnen, bepaalde verhalen zijn echte pareltjes. Hij schrijft heel beeldend, waardoor je bepaalde personages zo voor je ziet. Maar niet alle kortverhalen zijn voor mij van hetzelfde niveau, het ene heeft al een betere verhaalopbouw dan het andere, daarom maak ik voor mijn score een gemiddelde over alle verhalen heen en dan kom ik tot 3,5 ster.