Het huis met de spiegels

Al heb ik een grote voorkeur voor thrillers, een goed romantisch verhaal kan ik ook wel waarderen. En de boeken van Cristina Caboni vallen voormij echt in die catergorie. Het is altijd genieten van het verhaal. Zo ook weer met dit verhaal.

Net als Lucinda Riley maakt Cristina Caboni gebruik van verhalen in het heden en het verleden die verbonden zijn door een familieband. Het is een truukje, daar kunnen we het snel over eens zijn. Maar als het goed uitgevoerd wordt, waarom ook niet? Ik geniet er in ieder geval van.

Het huis met de spiegels zit vol met romantiek, mysterie en Italiaanse passie. Juist het mysterie maakt dat ik dit verhaal, met mijn thrillervoorkeur, met heel veel plezier heb gelezen. Het is allemaal wel behoorlijk voorspelbaar voor de lezer, maar de reis van de personages naar de ontknoping houdt je aan het boek gekluisterd.

Cristina Caboni schrijft beeldend. Je ruikt de citroenbomen, ziet de blauwe zee en voelt bijna de warme zon op je huid.

De personages zijn sympathiek. Ik denk dat iedereen wel een opa als Michele zou willen hebben.

Ga je op vakantie en hou je van een romantisch boek? Dan mag dit boek eigenlijk niet in je bagage ontbreken! Mijn oordeel: GOED

De Koude Oorlog was een periode van gewapende vrede tussen de communistische en de kapitalistische wereld in de jaren vijftig. In Amerika liepen de spanningen hoog op en hoefde er niet veel te gebeuren om ‘ontmaskerd’ te worden als een Russische spion. De communistenhaat onder aanvoering van de Republikeinse senator Joseph McCarthy viert hoogtij. De ouders van Eva zijn in Rusland geboren en waren thuis aan het Russische hof. Toen de tsaar afgezet werd, konden zij maar net op tijd het vege lijf redden en vertrokken ze naar Engeland. Jaren later is Eva daar geboren en na haar geboorte is het gezin naar Amerika geëmigreerd en hebben ze de naam Anderson aangenomen. Haar ouders zijn altijd bang geweest dat ze nog steeds vervolgd zouden worden. Eva weigert om aan die angst toe te geven maar ook zij krijgt last van haar Russische achtergrond en vertrekt met haar laatste spaarcentjes naar Italië om haar droom als actrice waar te maken. Het is daar waar ze de man van haar dromen tegenkomt, Michele, met hem wil ze oud worden en een gezin stichten. Ze trouwen, verhuizen naar de Amalfikust, naar Positano, naar het prachtige huis met de spiegels dat Michele van bouwval tot villa heeft verbouwd. Michele is een edelsmid, de spiegels die hij in de bouwval heeft gevonden, maakt hij weer als nieuw, ze hangen door het hele huis en geven het huis zijn ziel.
Ongeveer zestig jaar later is het huis met de spiegels een toevluchtsoord voor Milena, de kleindochter van Michele. Zij is de dochter van de jong overleden Marina, die op haar beurt de dochter was van Michele en Eva. Eva heeft haar gezin in de steek gelaten toen Marina vier jaar oud was. Niemand weet waarom of waar ze is gebleven. Milena heeft een heerlijke jeugd gehad bij Michele en Marina totdat Marina overleed. Daarna is ze bij haar vader en zijn nieuwe vrouw in Rome gaan wonen, voor de vakanties kwam ze terug naar het huis met de spiegels. Milena wil graag actrice worden, haar vader is het daar niet zo mee eens maar laat Milena wel vrij om haar eigen keuze te maken. En dus betaalt ze van haar eigen geld acteerlessen en probeert ze een auditie te doen voor een rol in een klein theatertje. Tussendoor reist ze naar Positano om voor haar dementerende opa te zorgen. Als ze daar is, stort een oude muur in en wordt er een stoffelijk overschot gevonden. Dat geeft de oude Michele zo’n schok dat zijn gezondheid verder achteruitgaat en hij in het ziekenhuis wordt opgenomen. Milena is vastbesloten om haar opa te beschermen maar de plaatselijke carabinieri Federico, gaat op onderzoek uit om te waarheid te achterhalen. Wie is degene die daar in de oude put onder de muur is gevonden? Is hij/zij vermoord? Het lijkt erop dat de stoffelijke resten zo’n zestig jaar oud zijn. Is er een verband met de verdwijning van Eva? En wat is de rol van Michele hierin? Milena kent geen lievere man, een man die geen vlieg kwaad zou doen. Toch?
Cristina Caboni heeft weer een heerlijke roman geschreven. Zoals gebruikelijk voor haar in twee verhaallijnen met een behoorlijke tijdspanne ertussen. In de ene verhaallijn is Eva de hoofdpersoon, in de andere Milena. Beide vrouwen lijken op elkaar zowel qua uiterlijk als qua gedrag. De auteur werkt beide verhaallijnen naar elkaar toe en zorgt voor een mooie, onverwachte ontknoping. Elk hoofdstuk begint met een toepasselijk citaat uit een film. De filmindustrie heeft veel last gehad van de communistenhaat. Op de ‘zwarte lijst van Hollywood’ stonden regisseurs, scenarioschrijvers en acteurs die ervan werden beschuldigd banden te hebben met het communisme en daarom met hun werk moesten stoppen. Het personage Eva Anderson is geïnspireerd op deze mensen.
Een verhaal met een boodschap dus maar ook een mooi verhaal over echte liefde die uiteindelijk alles overwint. De schrijfstijl van de auteur is vlot en beeldend, je ziet de blauwe zee bij Amalfi, je ruikt de citroenboomgaard van Michele en je proeft de Italiaanse keuken. Een heerlijk verhaal om in weg te dromen, vier sterren.

Ik ben al sinds het eerste boek wat ik van haar las fan en ze worden steeds mooier! Dit boek beschreef de amalfi kust zo goed dat ik de citroenen bijna kon ruiken en de zee hoorde. Daarnaast is het ook spannend en emotioneel.

Prachtig boek

De cover van Het huis met de spiegels ziet er zomers uit, en dat klopt ook, want het verhaal speelt zich af in Italië.

Milena groeit op in een Italiaanse villa met de mooie ingang waar twaalf spiegels hangen en woont daar samen met haar opa. Als er tijdens werkzaamheden menselijke botten worden gevonden en haar opa daar meer van lijkt te weten, begint een zoektocht naar wat er is gebeurd en waardoor Milena ook op zoek gaat naar wat er met haar verdwenen oma is gebeurd.

De plot klinkt goed, mysterieus en de setting in Italië maakte dat ik mij op het lezen van dit boek erg verheugde. De auteur kende ik alleen van naam en van beschrijvingen van haar eerdere boeken, welke verhalen mij aanspraken, maar die ik nog niet heb gelezen.

De proloog maakt dat je als lezer al nieuwsgierig wordt wat er gebeurd is en dat is best knap in die paar pagina’s. De schrijfstijl maakte mij meteen wel een beetje huiverig, omdat het in de tegenwoordige tijd is geschreven, maar dat veranderde na een paar bladzijden. Het is wel een schrijfstijl waar je aan moet wennen, met uitdrukkingen en beschrijvingen die Mediterraans aandoen (maar misschien is dat wel helemaal niet zo, en is het de stijl van de auteur).
De personages komen goed over, je leeft mee met Milena en haar zoektocht, alhoewel ze een beetje jong overkomt, terwijl ze een volwassen vrouw is.

De stukken in het heden, waarbij Milena op zoek gaat naar haar oma Eva worden afgewisseld met stukken waarin Eva zelf de hoofdrol speelt en zo leer je haar en haar beweegredenen ook beter kennen. Eva is de spil in het verhaal, zonder Eva was er geen verhaal.
Opa Michele komt ook goed over, hij heeft een zeer apart beroep en dat maakt het in interessant.
Er zijn echter enkele andere karakters die minder krachtig overkomen. Zo vond ik de politieagent erg vlak, wat jammer is want hij moet toch iets oplossen.

Tijdens het lezen van het boek blijf je nieuwsgierig naar het einde en waarom Eva doet wat ze doet. De ontknoping was niet echt verrassend, wel wie er verantwoordelijk voor was.

Het is een onderhoudend zomers boek, met een vleugje spanning, romantiek, drama en een boek dat ik kan aanraden. Ik ga zeker andere boeken van Cristina Caboni lezen.

Mooi verhaal, lekker leesbaar goed afloop zijn voor mij belangrijk.

Mooi emotioneel verhaal.

In het huis met de spiegels word je door Milena meegenomen naar het huis van haar opa. Een prachtige villa met twaalf spiegels die in de centrale gang hangen en waar Milena deel van haar jeugd heeft doorgebracht. Tijdens het bezoek van Milena aan opa Michele wordt er in een oude put de restanten van een man gevonden. Deze vondst brengt Milena op een zoektocht naar de waarheid en naar haar oma, die al lang geleden is weggegaan.

Cristina Caboni neemt met haar bijzondere schrijfwijze mee in een verhaal zo gedetailleerd beschreven dat je er bijna zelf bij kan zijn. De omschrijving van de villa en van de prachtige Italiaanse kust brengt je in een vakantiegevoel zonder dat je er zelf voor op vakantie moet.

In een afwisseling van hoofdstukken waar je de ene keer mee mag kijken met Milena’s belevenissen en in andere met die van haar oma Eva toen zij nog jonger was wordt het verhaal langzaam ontrafeld. Maar waar Milena de hoofdpersonage is, is zij helaas een personage die niet sterk uitgewerkt is. Ze lijkt meer een voor de schrijfster nodige vertelpositie te zijn dan dat ze echt een rol speelt in het verhaal. Hiertegenover zijn opa Michelle en oma Eva beter uitgewerkt en is het meeleven met deze personages een stuk makkelijker.

De schrijfster staat bekend om haar romantische fictie. De romantiek tussen Eva en Michele is duidelijk in de aantal hoofdstukken waar we mee mogen lezen met hun avontuur. Voor Milena is er in het boek ook romantiek te vinden al lijkt deze er nogal plots ingegooid te zijn omdat het een romantisch verhaal moest zijn.

Hoewel ik met plezier dit boek heb mogen lezen is het geen succes geworden. Ik vond de uitwerking van het hoofdpersonage te matig en had liever een boek gelezen die geheel verteld werd vanuit Eva.