Het jaar van de Sprinkhaan De langverwachte nieuwe thriller van de auteur van Ik ben Pelgrim

Het begin is spannend, maar het wordt op enig moment nogal ongeloofwaardig. En dan moet je nog heel wat bladzijdes. Wel uitgelezen omdat ik toch wilde weten hoe het verhaal eindigt. Bombastisch boek. Jammer.

Lang uitgekeken naar dit 2e boek en ik ben dan ook met veel plezier begonnen aan dit boek. Tot over de helft is het een erg goed boek en zeker vergelijkbaar met Ik ben Pelgrim.
Daarna komt er een verhaallijn die zo ongeloofwaardig is wat erg jammer is. Wel uitgelezen, maar had een teleurgesteld gevoel na de laatste bladzijde.

Mijn moeder liep vroeger wel eens zonder bril door onze lokale winkelstraat. Als ze daarna weer thuis kwam, vertelde ze dat ze Anita Meijer of Robert Long op straat had zien lopen. Wij wisten wel beter maar die verhalen van mijn moeder waren een stuk geloofwaardiger dan het krankzinnige einde van dit boek. Het boek begint best aardig en is ook nog wel spannend maar het had ongeveer halverwege moeten eindigen. Daarna wordt het een beetje een klucht met idiote plotwendingen en een bizarre finale. Smaken verschillen natuurlijk en het eerste boek van deze schrijver vond ik erg goed maar hier kan ik toch echt niet meer van maken dan deze twee sterren.

Als fervent thrillerlezer was ik blij te lezen dat het nieuwe boek van Terry Hayes uit was. Voorganger Ik ben pilgrim was namelijk één van de beste boeken die ik ooit las. Echter, zoals zo vaak als je ergens veel van verwacht, valt het uiteindelijk tegen. Dit boek is, omdat het doelwit al snel bekend is, géén whodunit, maar lang meer een avonturenroman. Goed geschreven, best spannend en goed gedocumenteerd. Op zo'n tweederde van het boek neemt het verhaal een verrassende wending. Door een onrealistische gebeurtenis verandert het tijdelijk in een sciencefiction-achtig verhaal en laat ik daar nou niet gek op zijn. Uiteindelijk keren we terug in het heden, maar is duidelijk gebleken dat het niveau van Ik ben pilgrim hier bij lange na niet wordt gehaald.

Na Ik ben Pelgrim had ik hoge verwachtingen en na het lezen van de wisselende reacties uitermate nieuwsgierig. Het is een dikkerd, waar voor je geld war mij betreft, en geen woord teveel.
Het is spannend, vol actie en intriges. De wending waar iedereen het over heeft vind ik dapper en daarbij ook vernieuwend. Ik heb er veel plezier aan beleefd en dus een Lover. Aanrader wat mij betreft.

Na het lezen van het eerste boek van Terry Hayes, Ik ben Pelgrim, kon ik niet wachten tot dit boek ein-de-lijk zou worden uitgebracht. Het boek begon naar mijn mening goed en ik kwam er lekker in. Het was, net als het vorige boek, een geloofwaardig verhaal. Althans, het eerste stuk van het boek. Daarna ontplooide er zich een situatie waar ik totaal niet inzat en extreem vergezocht vond. Dit moment gebeurd in het boek op het moment dat je nog zo'n twee honderd(!) pagina's moet. Geloof mij, dat was een grote en dikke bittere pil. Ik heb mijn best moeten doen om het uit te lezen en ben achtergelaten met een gevoel van teleurstelling. Er zal vast een publiek zijn voor dit boek, maar dat zijn zeker niet de lezers van het eerste boek, dat is nog steeds een dikke aanrader!

Terleurstellend is in 1 woord de samenvatting van deze 780 bladzijden dikke pil.

Geschreven bij Het jaar van de Sprinkhaan

Zoals zovelen keek ik reikhalzend uit naar de nieuwe Terry Hayes. Eindelijk was het dan zo ver. Ik ben met een gezonde portie 'goesting' aan het boek begonnen. Het boek is volledig in de eerste persoon enkelvoud geschreven. Niks mis mee maar wel een aanpassing ten opzichte van Pelgirm. Soit. Ik lees nog steeds met volle overgave verder tot ik op het point of no return ben gekomen. Verder lezen of niet? Dat punt was er niet bij Pelgrim. Nooit. Ik heb Pelgrim gelezen met een rotvaart. Sprinkhaan niet dus... Toch maar door de zure appel gebeten en verder gelezen tot op het punt dat het wel écht ongeloofwaardig werd. Ik vermoed dat Hayes op dat moment zelf niet goed wist welke richting het uit moest. Bondig samengevat: waar Pelgrim een Rolls Royce is in het genre, is Sprinkhaan een gepimpte BMW...

Geschreven bij Het jaar van de Sprinkhaan

Wat een boek! Heel lang moeten wachten na Ik ben Pelgrim, maar het was het wachten waard. Filmisch geschreven, sterk hoofdpersonage en geweldige plottwist. Aanrader!

Het is mij een beetje tegengevallen. Ik vond zijn vorige thriller dichter bij de werkelijkheid komen en die was dus spannender. Deze is ook wel goed maar voor mij iets te fantastisch.