Het kompas van het christendom

Geschreven bij Het Kompas Van Het Christendom

Het boek geeft een goed overzicht van het ontstaan van de Bijbel. Het doet niet aan de waarde van de Bijbel, prima geschikt om bekender te raken met het onderwerp.

Geschreven bij Het Kompas Van Het Christendom

Vol hoop begon ik in dit boek te lezen. "Het kompas van het christendom", wie wil daar niet meer van weten? Echter, al lezend viel ik van de ene verbazing in de andere. Van Bruggen blijkt een diep fundamentalistisch auteur te zijn, die aan de bijbel een 100% goddelijke status toekent en alle opvattingen die de menselijke kant van de bijbel benadrukken (zoals: de bijbel is door mensen geschreven, de bijbel hanteert denkbeelden van toen die niet één op één overgezet kunnen worden naar nu, de bijbel is een oud boek en bevat soms tegenstrijdigheden, sommige zaken uit de bijbel zijn in strijd met de natuurwetenschap) te vuur en te zwaard wil bestrijden. Hoe doet hij dit? Door deze opvattingen allemaal aan duivelswerk toe te schrijven (hoofdstuk 7). Volgens Van Bruggen is er namelijk een eeuwenlange strijd gaande tussen een orthodoxe (lees: fundamentalistische) lezing van de bijbel en een niet-orthodoxe (lees: historisch-kritische, hermeneutisch geïnformeerde, etc). De laatste manier van lezen wordt aangevoerd door de duivel die volgens van Bruggen "al sinds het Paradijs" met niets anders bezig is dan Gods Woord te ondergraven (hoofdstuk 7 opnieuw). En zo gaat het maar door. Van Bruggen is tegen bijbelwetenschap (want: sterk bevooroordeeld), tegen invloed van de natuurwetenschappen op de theologie (want: aanvallen op de orthodoxe leer) en vecht een strijd uit tussen orthodoxe theologie en wetenschap die werkelijk absurd overkomt. Ik raad dit boek heel sterk af. Het is een diep fundamentalistisch pamflet dat geen recht doet aan wat bijbelwetenschappers doen (Van Bruggen begrijpt niet eens wat wetenschap inhoudt, de term 'methodologisch naturalisme' zegt hem niets) en de lezer het verkeerde pad opstuurt, te weten van haat tegen wetenschap en het zich ingraven in een onbevraagd fundamentalisme. Van Bruggen zou echt dringend kennis moeten nemen van de evolutietheorie om te zien dat een historisch paradijs, 6000 jaar geleden toch echt fictie is. Hier wreekt zich zijn onkunde met natuurwetenschap. Ten tweede zou Van Bruggen kennis moeten nemen van echte theologen die op basis van secuur wetenschappelijk onderzoek gelukkig niet tot het fundamentalisme komen dat hij verdedigt en toch vrij orthodox zijn te noemen, bijv. John Walton, James Dunn en John P. Meier. Ten derde zou Van Bruggen eens moeten proberen levensbeschouwing en wetenschap uit elkaar te houden. Ten vierde zou hij zich rekenschap kunnen geven van andere monotheïstische religies zoals Jodendom en Islam. Zij houden er heel andere openbaringsvisies op na en ook daar wordt in orthodoxe kringen gedacht dat ze over de Waarheid beschikken en dat de duivel alle andere theorieën vertegenwoordigt. Dus hoe weet Van Bruggen zo zeker dat hij met zijn duivelthese goed zit? En hoe krijgt hij deze these bewezen? Het is werkelijk treurig dat een hoogleraar in de theologie dit soort slecht geïnformeerde boeken schrijft. Een heel dikke afrader dus, dit boek.