Het Lathuis N.v.t.

Een leuk en herkenbaar boek met mooie verhalen . Heel herkenbaar voor iedereen die in de langdurige zorg werkt. Ook een heel leuk boek als je van lezen en leuke verhalen houdt en nieuwsgierig bent naar de leefwereld van de kwetsbare oudere .

Het Lathuis is een boek dat op een leuke en meeslepende wijze een inzicht geeft in de verhalen die Cato van Burgh meemaakt tijdens haar werk en creatieve gedachten!

Verrassend luchtige verhalen over een zwaar onderwerp: het leven in een woonzorghuis voor ouderen. De schrijfster heeft een vlotte pen en weet de (soms best schrijnende) situatie van bewoners op luchtige wijze neer te zetten. De verrassende wendingen maken je nieuwsgierig. Ik kijk uit naar het volgende boek van Cato van Burgh.

Oudere mensen hebben levenservaring en zij vinden het fijn om deze ervaringen te delen. Wanneer je de tijd neemt om te luisteren en ze oprecht aandacht te geven, zoals Cato in haar dagelijks werk doet, ontstaan deze prachtige verhalen die op eigenwijze en met een vrolijke en humoristische noot zijn beschreven. Prachtig, kort en krachtig, maar zeer herkenbaar en heel lekker weg te lezen. Ik kan niet wachten op deel 2, want wij kunnen van deze doelgroep zoveel leren, zij zijn authentiek!

Als medewerker van een zorginstelling heb ik het boekje met belangstelling én een feest der herkenning gelezen.
Grappige, humoristische en ontroerende verhalen over ogenschijnlijke alledaagse perikelen in het leven van een senior in het Zorgcentrum.
Tegelijkertijd ook een signaal, waarbij het gaat over kwetsbaarheid, afhankelijkheid en is alertheid soms geboden...

Leuk geschreven boekje dat een mooie en persoonlijke inkijkje geeft in een verpleeghuis. Leven is voor bewoners vaak niet gemakkelijk, maar Cato van Burgh weet met haar humoristische kijk toch steeds een glimlach op je gezicht te toveren. Zeker een aanrader!

Het Lathuis is een mooie verhalenbundel over het samen-apart wonen in een wooncentrum. Door de korte, pakkende en ontroerende verhalen blijft het voor de lezer tot de laatste pagina boeiend! Echt een aanrader!

Bij het zien van de schitterende cover van Het Lathuis van Cato van Burgh word je nieuwsgierig naar de achtergrond van de personen. Tegelijkertijd roept het in deze tijden ook een gevoel van nostalgie op. Je verlangt er weer naar dat mensen zo gezellig bij elkaar op visite kunnen zijn en aan een tafel zitten te praten onder het genot van een bakkie koffie. De titel maakt nieuwsgierig, je wilt er meer over weten. In Woord vooraf vertelt de auteur hoe ze aan de titel is gekomen, hoe ze haar droom Lathuis ziet.
Het Lathuis van Cato van Burgh is een verhalenbundel met vijftien korte verhalen over het leven in een woonzorgcentrum. De verhalen zijn gebasseerd op waargebeurde verhalen, maar wat echt is gebeurd en wat fictief is, dat laat de auteur niet weten. Daar kan je alleen maar naar gissen. De verhalen zijn op een vlotte manier geschreven waardoor het boek vlot weg leest. De meeste verhalen hebben een open eind en doet verlangen naar een vervolg erop, vooral van de verhalen 'Ongewenste gast' en 'Een ijskoude verrassing' hoop je dat er ooit een vervolg komt. De verhalen zijn stuk voor stuk goed opgebouwd, hebben stuk voor stuk verrassende wendingen en een verrassend eind. Elke verhaal heeft een passende titel waardoor je meteen een idee hebt waar het bewuste verhaal over zal gaan.
De bewoners hebben allemaal bekende achternamen, maar zijn geen familie van en mocht er iemand op familie van lijken, dan is dat waarschijnlijk puur toeval. De verhalen laten zien dat iedere bewoner uniek is, dat oudere mensen ook vragen hebben, ook hun problemen hebben, ook al lijkt dat op het eerste gezicht niet zo, dat men nooit te oud is voor de liefde en dat oudere mensen ook wel eens hun verhaal kwijt willen, ook al gaat het nergens over. Het zijn verhalen die voor de mensen die in de zorg werken heel herkenbaar zullen zijn, omdat ze dat zelf hebben meegemaakt of geregeld meemaken zoals bijvoorbeeld het verhaal van de vrouw die overal commentaar op heeft en waar bijna niemand iets goed kan doen in haar ogen. Humorvolle verhalen zoals bijvoorbeeld het eerste verhaal waarbij heel veel mensen de man stiekem gelijk zullen geven over een mening die hij heeft over iets wat heel veel mensen wel eens hebben gehad. Het zijn confronterende verhalen zoals bijvoorbeeld het verhaal van de vrouw die het gevoel heeft dat haar man haar heeft laten opsluiten. Ontroerende vrouwen zoals van een vrouw die uiteindelijk de touwtjes in haar eigen handen neemt. En zo staan er meer verhalen in zoals bijvoorbeeld het laatste verhaal dat iets weg heeft van een thriller door wat er lijkt te gebeuren. Alle verhalen hebben één ding gemeen; ze raken je stuk voor stuk. De verhalen laten ook zien wat er verbeterd kan worden in de zorg zoals bijvoorbeeld dat er af en toe best een regel gebroken mag worden, dat men zich niet altijd aan alle regels moet houden als het erop lijkt dat het probleem anders groter wordt.
Kortom; ook als je niet in de zorg werkt, dan is Het Lathuis van Cato van Burgh een echte aanrader om te lezen. Je krijgt een goed beeld van hoe het in een woonzorgcentrum eraan toe gaat, al zal dat in deze tijden wel iets anders eraan toe gaan, maar dan nog krijg je een goed beeld ervan. Het is een boek dat je, dankzij de korte verhalen, goed tussendoor kan lezen. Het is ook een mooi boek voor als je bijvoorbeeld een reading-challenge wilt halen, want het boek telt maar zestig bladzijdes en is dan ook zo uit. De verhalen hoef je niet op volgorde te lezen, je kan ook zelf bepalen welk verhaal je eerst leest en welk verhaal je daarna gaat lezen.

Met veel plezier heb ik Het Lathuis gelezen. Als je zoals ik werkzaam bent in een woonzorgcentrum zijn de verhalen herkenbaar en tegelijkertijd verrassend. Maar ook als je niet zo thuis bent in deze wereld is het boek een aanrader. Je krijgt een goede indruk van de perikelen die zich afspelen achter de voordeuren van de appartementen. De schrijfstijl vind ik erg fijn. Het boek leest daardoor prettig; ik heb het in één ruk uitgelezen. Van één bewoonster zijn er twee verhalen opgetekend. Van meer bewoners zou ik graag willen weten hoe het verder gaat. Ik kijk al uit naar een vervolg!

Boek geeft mooie inkijk in de wereld van ouderen in een woonzorgcentrum.
Humoristisch, maar ook ontroerende verhalen.
De korte verhalen boeien zo, dat je graag meer zou willen lezen hoe het verder gaat met deze bewoners !