Human

Ondanks nieuwe zanger gewoon weer goede muziek, lekker hard album. Zeker een aanrader voor metal/Rock liefhebbers

Toen zanger Adam Gontier de band verliet in 2013 na hun vierde Album "Transit of Venus", werden alle ogen op zijn vervanger gericht voor de albumtour. Een discussie onder de fans, waaronder ikzelf, barstte los over de vraag of het nieuwe stemgeluid een goede toevoeging was aan het overgebleven drietal. De zanger van My Darkest Days, Matt Walst, werd aangekondigd als nieuwe frontman. Hij was een bekende van de band en tevens broer van bassist Brad Walst. De live-ervaring was zonder meer explosief en energiek, en hierom veelbelovend voor een eventueel vijfde album. Toch bleef de angst voor een gebrek aan het oude vertrouwde stemgeluid van Gontier.

De singles in aanloop naar hun eerste nieuwe plaat; "Painkiller", "I am Machine" en "Human", deze laatste als titelsong, konden de critici niet overtuigen en de fans niet wegslaan. Met de release van het volledige Album "Human" werd iedereens angst en hoop bevestigd; Three Days Grace heeft een nieuw geluid. De klassieke Three Days Grace energie en riffs zijn zeker te vinden op de nieuwe plaat, en voor een fan is er zeker genoeg te vinden in deze release. Daarentegen, voor de fans van het stemgeluid en de songs van Adam Gontier, is het aan te raden zijn nieuwe band; "Saint Asonia", ook zeker in de gaten te houden.

Three Days Grace is terug, hoewel de plaat voor mij de hoogte van de eerdere releases niet heeft bereikt. Toch is het nog steeds de nostalgische energie die me laat meeschreeuwen met de nieuwe geluiden.

Mijn vriendin vond het echt super! Heel erg bedankt voor de snelle levering.

Een nieuwe zanger, een nieuw geluid. Verbetering? Helaas, nee. De inventieve en energieke rock van de eerste paar albums heeft hier plaatsgemaakt voor maximaal voorspelbare radio- en stadiondeuntjes. Het ligt allemaal lekker in het gehoor en het album is gladjes geproduceerd, maar vrijwel geen enkele song is memorabel. Wat een zonde. De nieuwe zanger past uitstekend bij het materiaal, maar dat is dus geen aanbeveling.

Dit is het eerste album van 3DG sinds het vertrek van zanger Adam Gontier. De nieuwe zanger van de band is Matt Walst, broer van Brad Walst die als bassist al in de band zat. Matt is niet onbekend met 3DG, hij heeft meegeschreven aan het allereerste album van 3DG.

Dit laatste album Human begint nog redelijk met de nummer Human Race. Het is wel een vrij traag nummer, maar de muziek is aardig. Wel hoor je hier veel electronica invloeden in.
Dan volgt hun hit Painkiller, misschien wel de beste track van het album. Hier hoor je toch wel weer de lekkere rock van 3DG, al moet ik zeggen dat de drum en het gitaarspel redelijk simpel zijn.

Mijn persoonlijke favoriete nummers zijn track 4 en 5. Landmine is lekker op tempo en wat agressiever. Nummer 5 Tell Me Why is ook een lekker nummer, maar het refrein is wat apart, niet echt pakkend.

Om heel eerlijk te zijn verliest het album dan toch wel snel de interesse. Het klinkt allemaal wat eentonig en de stem van Matt Walst mist de diepgang die Adam Gontier wel kon brengen.
Het album gaat als een nachtkaars uit eigenlijk.

Voor de 3DG fans van weleer zal dit album een teleurstelling zijn. De sound van de eerste 2 albums is onherkenbaar is dit album. Erg jammer.