Koetsier Herfst

Koetsier Herfst is een prachtig boek dat laat nadenken over wat een mens drijft in het leven. In hoeverre kan men in het leven eerlijk zichzelf blijven. Tot hoever kunnen we gaan met een “ leef er maar op los “ filosofie, zonder te verzeilen in paranoia ? Of voelt een mens zich op zijn best als regisseur en regelneef ? Mutsaers neemt geen standpunt in. De lezer heeft het laatste woord. De roman is onmiskenbaar een page turner en kan bestempeld worden als een lichtvoetige thriller, en tegelijkertijd een passionele lovestory, overgoten met een sausje poëzie van Osama Bin Laden. Een roman die beelden oproept die voor altijd in het geheugen gebrand blijven, als de mega’s op een DVD. Een boek dat veel leesplezier schenkt !

Nokia en Nokius, champagne/wijn proeven via een aparte manier, alleen zijn, seks met dieren.. Het zijn dingen die ik in ieder geval niet herken! Op een vreemde manier blijf je tóch doorlezen. Er zitten ook heel mooie passages in het verhaal: het redden van de levens van kreeften! Wellicht wanneer u mijn beoordeling leest denkt u vast: heel apart.. Dat is het boek dan ook!

Het heeft erg lang geduurd voor er weer een nieuw boek was van Charlotte Mutsaers. Voor mijn gevoel is de moeizaamheid van het scheppingsproces er in terug te vinden. In het eerste deel vind je alles wat een Mutsaers tot een Mutsaers maakt: uiterst knappe, associatieve constructies en formuleringen. Het tweede deel is echter een slaapverwekkend van a tot z 'reis- en relatieverhaal', waar je nauwelijks de hand van de schrijfster van het eerste deel in terugvindt. Het boek had een kwart ingedikt en scherper geredigeerd moeten worden. En dan die rare, expliciet genoemde merknamen. Wil Charlotte er mee bewijzen dat ze nog echt van deze tijd is? Jammer, ik waardeerde haar juist zo om haar eigenzinnigheid, haar durf om niet mee te buigen met de gektes van deze tijd. Maar het blijft fijn dat ze er weer is. Al waardeer ik Zeepijn vele malen meer dan dit boek, dat zich naar mijn smaak te zeer aanpast aan de uitgeverseisen anno 2008.

Zelden zo'n hoogst origineel verhaal gelezen dat bevolkt werd door zoveel wonderlijke personages als deze prachtige roman van Charlotte Mutsaers. Het is zeer verdiend dat het werk van deze auteur is bekroond met de prestigieuze P.C. Hooftprijs.
Waarschuwing: niet lezen als je houdt van een doorsneeboek. Echter, als je je graag laat betoveren, is dit het boek voor jou. Murakami-achtig in sfeer, en dat is (in mijn bescheiden optiek) een groot compliment.

Geschreven bij Koetsier Herfst

De introductie, een hoopvol begin van Koetsier Herfst! Nieuwsgierig lees ik verder. De hoofdpersoon, Maurice Maillot, een schrijver met een writer’s block, vindt per toeval een gsm in het Vondelpark. Het kan volgens hem niet anders dan een vrouwtje zijn, met het grasgroene frontje. En ook de eigenaar moest wel een vrouw zijn. De hoofdpersoon bevleesd en bezield zijn vondst als ware het levend. Een goed gevonden uitgangspunt voor de latere ontmoeting met "zijn" Adolphe (Do).

Het eerste deel van het boek leest dan ook lekker vlot. De overdaad aan seksuele handelingen maakt echter dat mijn aandacht wat verslapt. Ook krijg ik het gevoel dat het al met al allemaal wel wat korter had gekund.

Het tweede deel van het boek raakt mij vervolgens helemaal kwijt. Het wordt me wat te langdradig en alleen de rariteiten blijven nog enigszins hangen. Tot het einde toe blijf ik hopen op een onverwachte wending, die me weer helemaal terugbrengt in het boek. Maar ook het einde doet voor mij geen recht aan het gevoel dat ik had na het lezen van de hoopvolle introductie. Jammer.

Geschreven bij Koetsier Herfst

De vorige beoordeling is belachelijk!! Ik heb alles van Charlotte Mutsaers gelezen, en moet zeggen dt dit wel de beste is! Ze is zo origineel, op geheel eigen wijze schrijft ze een schitterende roman, die je alle vrienden wil laten lezen, dacht je dat het niet beter kon na zeepijn, hier is het: KOETSIER HERFST !!! BIS BIS BIS CHARLOTTE FOR PRESIDENT

Een boek waarin je verdwijnen kunt..het verrast, verwondert en doet verlangen..

vol goede moed aan het boek begonnen. maar na vele paginas waarin de hoofdpersoon tegen een gevonden gsm aan ligt te rijden, mijmert over zijn dode kat en probeert sociaal kontakt te leggen in een steakhouse waar hij niemand kent heb ik de mnoed opgegeven. zeldzaam saai en langdradig. ook geen brilliante nederlandse taal of een sfeer waarin je wordt meegezogen door vakkundige opbouw van het verhaal. wel permanente twijfel om met het boek te stoppen of dat het punt dat het boek je grijpt nog gaat komen.

Had nog nooit iets gelezen van Mutsaers en zal dat na het lezen van dit boek ook niet meer zo gauw doen. Hoewel het boek hier en daar intrigerend en origineel te noemen is, kon ik op geen enkele manier ook maar de minste sympathie opbrengen voor de hoofdpersonen. Als je geïnteresseerd bent in het wel en wee van twee contactgestoorde, manisch depressieve idioten, dan is dit een boek voor jou. Voor de rest... Tja... hoe heette het boek ook weer?

Geschreven bij Koetsier Herfst

Ik vond het géén mooi boek, omdat de hoofdpersoon een irritant personage is. Koetsier Herfst heeft een vage verhaallijn waarin rare gebeurtenissen en rare mensen voorkomen. Iemand anders vind het misschien een heel leuk boek, maar ik kreeg er absoluut geen warm gevoel van..