Kritische geschiedenis van de westerse wijsbegeerte 2 De laatste duizend jaar

Nadat het eerste deel van deze uitgave mij vrij goed bekoord had, is het logisch om ook het vervolg te gaan lezen. Dit deel behandelt de wijsbegeerte vanaf de Middeleeuwen (vanaf ongeveer Thomas van Aquino) tot de hedendaagse filosofie (tot ongeveer Foucault)

Moest ik de schrijver zijn geweest zou ik de uitgave in twee hebben gesplitst, waarbij ik waarschijnlijk Nietzsche als scharnierpunt zou hebben gebruikt.

Hij probeert heel veel informatie in zijn boek te proppen, misschien net iets te veel waardoor het hier en daar wat chaotisch wordt, maar niettemin zou ik het elke persoon die geïnteresseerd is in de filosofie aanraden. Oosthout schetst een vrij volledig beeld van de geschiedenis van de filosofie. De kritiek dat ik op zijn eerste deel had gelden ook hier nog, al moet gezegd worden dat vanaf na de middeleeuwen wat christelijke filosofie betreft niet zo belangrijk meer was en men steeds verder uitdijde van het geloof. Toch vind je ook nog bij vele filosofen verschillende aspecten van het geloof terug; zo probeerde Descartes niet één maar twee bewijzen voor het bestaan van God te geven, iets trouwens die niet in dit boek vermeld wordt, ook Kierkegaard was vrij begaan met het geloof, wat je b.v. in zijn werk “schrik en beven” zeker terug kan vinden omtrent het raadsel van het offer dat Abraham zou brengen.

Over het postmodernisme had hij misschien iets meer mogen uitweiden. Hij heeft het natuurlijk over Lyotard, maar vrij summier en Lucaks wordt b.v. niet eens vermeld. Maar in het putten van zoveel geschiedenis moet je natuurlijk keuzes maken.

Alle bij al de moeite van het lezen waard.

Deze Kritische geschiedenis van de westerse wijsbegeerte is een meesterwerk en zeker in het Nederlandse taalgebied uniek. ‘De nieuwe Störig’ zou het tekort doen, want Oosthouts geschiedenis is veel meer dan een handig overzicht. Ik vergelijk het liever met Frederick Coplestons A History of Philosophy, het standaardwerk uit de vorige eeuw. In mooi Nederlands -- alleen daarom al het lezen waard -- geeft Oosthout een inleiding tot de geschiedenis van de filosofie maar ook een kritische bespreking van filosofische problemen en een kijkje in de keuken van moderne commentatoren. Oosthout laat zien dat het zoeken naar waarheid ook voor de grootste denkers een weg met flinke hindernissen is geweest. In deel 2 begint Oosthout met de belangrijkste thema’s uit de scholastiek. Hij geeft een nuchter oordeel over populaire denkers als Spinoza en Kierkegaard. Hij haalt namen naar voren die tegenwoordig wat minder in trek zijn: Bacon, Condorcet, James, Bergson, Whitehead, de Nederlander Brouwer. Dat sommige figuren daartegenover vrij kort zijn behandeld, doet aan de waarde van het werk weinig af.

Geschreven bij Kritische geschiedenis van de westerse wijsbegeerte

Helder verhaal Goed overzicht Vertelt ook de betekenis van de filosofie voor nu

Positief aan dit artikel vind ik: Goede kwaliteit, Voordelige koop, Duurzaam
Wat me tegenviel: Prijzig, Kwetsbaar