La Superba een roman

Geschreven bij La superba

Is Ilja zelf de hoofdpersoon of schrijft hij over het personage Ilja? Dat weet je bij dit boek niet, evenals je dat bij Grand Hotel Europa ook niet weet. Dat maakt dat ik me als lezer afvraag: is deze man nu zo'n narcist of niet? Dan weer neemt hij zichzelf op de hak, kortom vertwijfeling alom, althans bij mij, vanwege het inschatten wie Ilja Leonard Pfeijffer is. Ik vond het een uitermate inspirerend boek vanwege de creatieve schrijfstijl, de over-de-top beschrijvingen van ervaringen, en het elan en de platvloersheid naast elkaar, als duo penotti in een pottie. Deze schrijver heeft een geheel eigen stijl, zowel fysiek met zijn lange haren, als met zijn schrijfstijl die eveneens lang en krullerig is. Ik las eerst Grand Hotel Europa en direct daarna La Superba, met La Superba heb ik me pas echt vermaakt. Zijn observaties van mensen en hun gedragingen zijn verfijnd. Zoals een topkok kookt weet Ilja precies de ingrediënten van het leven samen te voegen in een verhaal zodat het een perfect opgediende dis wordt! Lees, lach en verwonder u!

Geschreven bij La Superba

Ilja Leonard Pfeijffer: 'La Superba' RN, Huizen, augustus 2019
De Arbeiderspers, 4e druk januari 2014 geschreven na een tweede lezing in 2019

Een heerlijk zwoel boek, vol duistere stegen en stikhete zon, vol meisjes en vrouwen
en spannende avonturen, steeds balancerend tussen waarheid en fictie.
De kracht van het boek is deels te danken aan de talloze beelden van die wonderlijke stad, Genua la Superba, waar alles zich afspeelt, zijn dwalen door straten, pleintjes en stegen, zijn uiteenlopende ontmoetingen en de sfeer die hij er bij op weet te roepen van kleurrijke terrasjes en nachtelijk leven, van armoede en ontucht, verliefdheid en trots, van aards en onderaards Genua.
Maar ook heeft het boek een verrassende leesbaarheid door de uitbundige overdrijving bij alles wat hij opschrijft, zowel in zijn taalgebruik als in de spannende avonturen die hij zijn lezer presen¬teert, soms misschien wat zoetig en niet heel origineel. Maar toch blijf je lezen.
Dat komt door die exuberante taal, en door zijn rijke fantasieën.
Eigenlijk is overdrijven niet het juiste woord. Vertien¬vou¬digen geeft zijn schrijfstijl beter weer. Maar juist daardoor worden de verhalen amusant, soms hilarisch. En hij schrijft heel vaak erg mooie zinnen met bloemrijke metaforen, en muzikale zinnen die zich wentelen om hun eigen as '). Zo'n boek is prettig lezen.
De ook exuberante zelfingenomenheid van Pfeijffer, die in het hele boek de ik-persoon is, moet je wel voor lief nemen. Zo is hij nu eenmaal.
De personages die hij ontmoet zijn vooral karikaturale flat-characters, maar zij worden grotesk en vermakelijk neergezet.
Van enige inhoudelijke ontwikkeling is geen sprake. Het hele boek is een aaneenschakeling van ontmoetingen en belevenissen die weinig of niets met elkaar te maken hebben.
Maar zij vormen een rijkgeschakeerde mozaïek, die in zijn totaliteit het Genua verbeeldt dat Pfeijffer ons wil tonen.
Toch weet hij aan het einde er een schijnbaar geheel van te maken door het een cyclische vorm te geven: 'het mooiste meisje van Genua', waar hij in het begin op valt, ontmoet hij opnieuw, en dat leidt tot een dramatische afloop. Mooi gedaan, want een boek zonder goed einde is een half boek - en dat kom je maar al te vaak tegen.
Wellicht was de omvang na een eerste afronding wat te gering naar Pfeijffers smaak, want hij heeft twee 'Intermezzi' ingevoegd die korte, geheel op zichzelf staande verhalen zijn.
Het eerste intermezzo gaat over 'Don', een aan lager wal geraakte Engelsman met 'een Cambridge-accent', die hier zijn dagen zit te verdrinken, maar geweldig kan vertellen over de indrukwekkende maatschap¬pelijke posities die hij ooit heeft gehad. Hij sterft helaas,
al drinkend, aan zijn terrastafeltje, zonder dat iemand dat aan¬vankelijk opmerkt. En die indruk¬wekkende posities heeft hij nooit bekleed. Een smakelijk verhaal, al heeft het met Genua weinig te maken.
In het tweede intermezzo vertelt Djibi, een Senegalese illegaal, het ver¬haal van zijn einde¬loze, gruwelijke en mens¬onterende tocht naar Europa, waar hij door zijn familie naartoe wordt gestuurd 'omdat je er slapende rijk wordt', een verhaal waarvan de grote lijnen ons regel¬matig in alle media onder ogen komen, maar wat door Pfeijffer wel heel indringend en héél menselijk wordt 'naverteld'. Het is een thema waar hij vaker over schrijft.
______________________________

') Ter illustratie 'een zin die zich wentelt om zijn eigen as':
… Toen begon de ellende met bewustzijn en het bewustzijn van de ellende … [blz.327]

Geschreven bij La Superba

Geweldig boek! Ik heb dit boek 'moeten' lezen voor mijn studie Nederlands. In eerste instantie kon het boek me niet zo boeien, maar op een gegeven moment greep het boek me. Ik zag overal verbanden en zelfs de meest onbetekende zinnen leken ineens allemaal met elkaar in verbinding te staan en belangrijke informatie te verschaffen. Ik verdwaalde zogezegd zelf in het 'labyrint'. Alles leek ineens te kloppen. Voor de lezer die achteroverleunend in een strandstoel, passief een boek wil lezen, is dit geen aanrader. De actieve lezer, zoals ik, heeft met dit boek goud in handen. Als je een beetje je best doet om de symboliek en de beeldspraak te begrijpen gaat er een hele wereld voor je open.

Geschreven bij La Superba

Een 100% aanrader. Voor mij het beste en meest toegankelijke boek uit pfeiffers oeuvre. Het is een mooi roman, dat een rollercoaster van gevoelens laat opwekken. Als het noodlot en ironie bij jou hoog in het vaandel staan, is dit een echte must have. Twij

Geschreven bij La Superba

Een prachtige, ontroerende maar op tijd ook hilarische roman! Ik wil eigenlijk onmiddellijk naar Genua afreizen om La Superba daar nog eens te lezen. Maar misschien is het wel beter om dat niet te doen want de werkelijkheid valt waarschijnlijk tegen, vergeleken met de door Ilja Leonard Pfeijffer beschreven verbeelding.
Lezen dit boek!

Geschreven bij La Superba

Als genomineerd boek voor de Librisprijs en de Gouden Boekenuil 2014 vind ik dit boek ondermaats. Een worsteling om te lezen van begin tot einde, ik had er echt meer van verwacht. Voor mij geen prijswinnaar en geen aanbeveling om te lezen, maar ja, smaken verschillen !!!

Geschreven bij La Superba

omdat het leven te kort is om álle boeken te lezen, probeer je de beste te kiezen. Op basis van recensies, nominaties of uit nieuwsgierigheid. La Superba koos ik vanwege al deze drie zaken. En dat was een flinke deceptie. De columns van Ilja Pfeijffer vond ik nooit erg goed en ik was daarom benieuwd hoe een roman zou uitpakken. Niet. Daarom ga ik hem ook niet uitlezen: het leven is te kort...

Geschreven bij La Superba

Als 6 VWO'er heb ik dit boek gelezen voor mijn literatuurlijst. Nu ben ik misschien nog te jong om dit boek te "begrijpen", maar ik lees behoorlijk veel literatuur en van dit boek heb ik absoluut niet kunnen genieten. Hoe het hoofdpersonage zich presenteert in dit verhaal, met een soort mislukte zelfspot, sprak me vanaf het begin totaal niet aan. De grappen die hij maakt zijn de eerste keer leuk, maar wanneer hij dezelfde groffe opmerkingen nog eens honderd keer herhaalt wordt het steeds maar ergerlijker. Ik was erg benieuwd naar het boek vanwege de vraag of hij de sfeer van Genua goed neer kan zetten, en dat is hem wel gelukt, althans: de sfeer van Genua zoals de schrijver die ervaart. Ik moet zeggen dat ik nog nooit een boek zoals dit heb gelezen: het is zeker een bizar verhaal. Desondanks het lezen niet waard.

Geschreven bij La Superba

Zwaar overschat boek, bestaande uit twee elkaar nergens kruisende verhaallijnen. Het hoofdverhaal komt niet goed los, kent geen spanningsboog en bloedt dood. Een overkill aan opgesomde straat- en pleinnamen gaven me de indruk in een of ander vvv-gidsje te lezen. Ilja Leonard mag dan een gewaardeerd dichter zijn, als schrijver komt hij nog flink tekort.

Geschreven bij La Superba

Wat een ophef over deze roman, destijds. Maar waarom eigenlijk? Zo goed is die eenvoudig niet. Twee niks met elkaar te maken hebbende verhaallijnen, gezwollen taal en te veel gekopieerd uit de plaatselijke stadsgids. Niet slechter dan slecht, maar wel gewoon slecht. Nep, bijna.