Late lente

De auteur neemt de lezer op pakkende wijze mee in het bewogen leven van Liesbeth. Samen met haar echtgenoot Frank heeft ze rozenkwekerij Van Bergen vanaf de grond opgebouwd. Het is inmiddels een bloeiend bedrijf. Frank weet alles van het reilen en zeilen van de kwekerij af. Liesbeth springt bij daar waar nodig en exploiteert hun bloemenwinkel.

Zoon Guido studeert; het is de bedoeling dat hij na zijn studie de rozenkwekerij overneemt.

Dan slaat het noodlot toe; Frank krijgt een hartaanval en overlijdt. Liesbeth staat er nu helemaal alleen voor en voelt zich niet capabel genoeg om de rozenkwekerij alleen te runnen. Ze mist Frank meer dan ooit, niet alleen in het bedrijf, maar ook privé.

Toon, een van de vaste medewerkers en al jaren bij het Van Bergen werkzaam, helpt waar hij kan.

Youri een jonge medewerker loopt de kantjes ervan af en heeft lak aan alles wat Liesbeth tegen hem zegt.

Als ook Guido laat weten de rozenkwekerij niet te willen voortzetten is Liesbeth ten einde raad.

Het bedrijf heeft minder inkomsten dan voorheen. Er moet iets veranderen, maar wat? Liesbeth zal haar mannetje moeten staan; gaat haar dit lukken?

Arthur, een begrafenisondernemer, heeft belangstelling voor Liesbeth en voor een deel van de rozenkwekerij. Erwin, hun accountant en vriend van Frank, heeft interesse in het bedrijf; hij wil het overnemen en hier samen met Liesbeth gaan wonen.

Liesbeth weet niet wat te doen; ze twijfelt en ligt er ’s nachts van wakker.

Gaat het goed komen met de rozenkwekerij en vindt Liesbeth haar draai weer na het overlijden van Frank? Vindt ze nieuw geluk?

De auteur heeft in eenvoudig woordgebruik, waarbij het hier en daar taalkundig net iets beter kan, een echte familieroman geschreven. Emoties van personages gaan alle kanten op. Ze laat Liesbeth groeien in haar nieuwe rol; ook Toon zie je veranderen. Alle karakters worden goed tot voldoende uitgediept; de verhaallijn is realistisch, zit vol geheimen en een vleugje romantiek.

Een avond wegdromen zal zeker lukken met dit boek.

Geschreven bij Late lente

Mooi boek heel begrijpelijk te lezen om direct uit te lezen zo’n verhaal waar je niet mee kan stoppen .

Liesbeth verliest haar man Frank door een hartaanval. Dat kwam voor iedereen totaal onverwachts en op dat moment veranderde haar leven compleet. Ze was stapelgek op Frank en steunde hem waar maar mogelijk was in de rozenkwekerij die ze samen opbouwden. Ze waren zo'n gelukkig gezin: Frank, hun zoon Guido en Liesbeth.

"Ik haal een paar keer diep adem, zeg tegen mezelf dat Frank niet zou willen dat ik opgeef en veeg mijn wangen droog. Buiten vliegen vogels af en aan met nestmateriaal, zie ik. Ja, het is voor jaar en er moet gewerkt worden. Het leven begint opnieuw. Dat geldt voor de vogels, maar ook voor mij."

De twijfel of ze het bedrijf zelf voort kan zetten groeit met de dag. Eerst ging ze er van uit dat hun zoon Guido in de zaak zou werken, maar dat bleek anders te zijn. Hij voelt daar niets voor...

En wat nu?

Ze wordt plotseling iemand anders in het dorp waar ze wonen; ze wordt van de vrouw van Frank tot de vrouw die een bedrijf heeft waar liefhebbers voor zijn te vinden. De aanbidders blijven dan vanzelfsprekend niet achterwege.

"Lieve Liesbeth..., soms heeft een mens troost nodig en soms is iemand anders in staat die roost te brengen. Jammer dat je niet thuis was."

'Late lente' is geschreven in de ik-vorm.
Marleen Schmitz weet zoals in al haar boeken de personages voor je ogen tot leven te wekken. Zelfs vanaf het eerste hoofdstuk groeien ze meer in hun rol; de auteur laat er geen gras over groeien. De auteur maakt in dit boek ook weer duidelijk hoe kwetsbaar de jeugd kan zijn.
In het dagelijks leven denken we bepaalde personen in ons leven zonder meer te kunnen vertrouwen; soms blijkt dat achteraf geen goed idee te zijn.
Er zit een prettige snelheid in 'Late lente' waardoor je het boek in een mum gelezen hebt. Het einde biedt geen verrassingen, maar dat hoeft ook niet.
Ik heb 'Late lente' graag gelezen.