Laten wij aanbidden

Geschreven bij Laten wij aanbidden

Wat een geweldig boek!
Gruwelijk vaak, mensen zijn, hoe hard je ook met ze meeleeft, goed én slecht. De mooie en lelijke kanten van de vele hoofdpersonen worden belicht. Je begrijpt de fouten die ze maken al wil je ze ervoor behoeden.

Ik heb zeker op drie momenten gehuild! Ook toen ik het uit had eigenlijk.
Maar ook gelachen, om het droge, het cynische.

Als het nog niet duidelijk was: ik raad dit boek iedereen aan!

Prima vertaald ook.

Geschreven bij Laten wij aanbidden

De oorspronkelijke titel is “Fall on your knees”. Dit is een van de prachtigste en indringendste boeken die ik ken. Het verhaal is bijzonder mooi geschreven en heeft mij diep geraakt. Zaken als het geloof, waarheid en trouw spelen een grote rol in het boek en ik weet dat deze jou ook aanspreken.
Wanneer de van oorsprong Schotse James Piper de Libanese Materia Mahmoud voor het eerst ziet, als hij bij haar ouders thuis de vleugel stemt, is ze twaalf. `Twee lange vlechten waar zich enkele koolzwarte krullen uit ontworsteld hadden. Een zomerse huid, met de kleur van door het tij gestreeld zand.' Ze trouwen en krijgen kinderen. Het noodlot blijft de familie achtervolgen en de familiegeheimen worden bij flarden ontrafeld. Tegen de achtergrond van dit verhaal speelt de Canadese geschiedenis aan het begin van de twintigste eeuw.
Laten wij aanbidden vind ik een zeer indringend en meeslepend boek. Rooms-katholieke invloeden spelen een grote rol evenals de aanbidding van een vader voor zijn dochter. De schrijfster hanteert een prachtige stijl vol diepgang en poëtische formuleringen. Verhalen, muziek en traditionele gerechten maken het verhaal nog fijner om te lezen. Via dagboekfragmenten door het verhaal heen krijgt de lezer uiteindelijk de werkelijke toedracht te horen.
Laten wij aanbidden is een verhaal met een moraal. Het katholieke geloof biedt uiteindelijk geen soelaas; iedereen moet met de gevolgen van zijn daden in dit bestaan leren leven.

In dit boek wordt de geschiedenis van de familie Piper beschreven. Het omvat een tijdspanne van vijftig jaar waarin allereerst wordt beschreven hoe het gezin tot stand kwam nadat James Piper verliefd werd op de van Libanese afkomst Materia en haar schaakte. Zijn schoonvader dwong hem zich tot het katholieke geloof te bekeren, waarna hij zijn dochter en schoonzoon voor dood waande. Materia bevalt van een dochter Kathleen en heeft een moeilijke relatie met haar. Daar staat tegenover dat James zijn oudste dochter adoreert.

Net als haar beide ouders, speelt de kleine Kathleen piano. Pas na twaalf jaar zal het gezin opnieuw worden uitgebreid en keer op keer worden er meisjes geboren. Ook in hun leven zal muziek een grote rol spelen en weten zij allemaal hun draai met de piano te vinden. Kathleen zal zich uiteindelijk richten op haar zangcarriere. Hoe klein ze ook nog is...

Laten wij aanbidden is een familieroman waarin religie een grote rol speelt en gebeurtenissen op verschillende wijzen worden uitgelegd en waarin het een leidt tot het ander, zoals in de boeken van John Irving vrijwel altijd het geval is. Ann-Marie MacDonald heeft het op een subtiele wijze van hem afgekeken wat een meeslepend verhaal oplevert.

Geschreven bij Laten wij aanbidden

Goed boek, in het begin had ik een beetje moeite om in het verhaal te komen. Maar zodra de dochters beginnen op te groeien wordt het verhaal pakkend.
Het boek geeft een beschrijving van een jong gezin wat gedwongen wordt naar de zee te verhuizen, de eerste dochter is de absolute lieveling van de vader. Vader wil alleen het beste voor zijn dochter en stuurt haar naar Amerika om muziek te studeren. Als de dochter teugkomt veranderd alles in het leven wat zo mooi leek te zijn.

Ik heb genoten van dit verhaal

Geschreven bij Laten wij aanbidden

Ben op pag. 169 afgehaakt. Platte figuren met bizarre keuzes. Als een 6-jarige haar pasgeboren baby tweeling tussen de benen van haar dode zus weghaalt en in haar wijde pijama naar buiten draagt om ze snel in de beek bij het huis te dopen en ze daarbij in het water laat vallen, waarbij er een verdrinkt, voordat hun vader thuiskomt... tja