Liefde heeft geen kleur

Het is een romantisch verhaal over Amanda een blanke vrouw en Mitchell een zwarte man en de verschillende werelden waar ze leefden. Het boek gaat over hun relatie en de reacties van hun beider familie op hun relatie komt uitgebreid aan bod. Het is een verrassend controversieel verhaal. Zo een waarvan je denkt dat het niet van deze tijd is, maar ondertussen gebeurd het wel. Amanda is een sterke vrouw die goed voor zichzelf opkomt, ook al moet ze daardoor tegen anderen in gaan. Mitchell is een man die wil veranderen, maar dat gaat gestaag. Hun karaktereigenschappen komen erg goed naar voren, daardoor leer je ze kennen en snap je de dilemma's waarmee ze te maken krijgen.

Deze recensie is eerder verschenen op Koukleum.nl.

De naam Miranda Vos-Damen zei mij eigenlijk niks, terwijl ze toch best al veel boeken geschreven heeft. Maar daar kwam nu verandering in, nadat ze contact met ons opnam. Ik vind het altijd erg leuk om, voor mij, nieuwe auteurs te leren kennen en ik geef deze dan ook altijd graag een kans.

De hoofdstukken heeft ze erg kort gehouden en ze wisselt regelmatig van perspectief. Dit is iets wat bij sommige auteurs er wel eens bij in schiet, maar bij dit verhaal absoluut niet. Ook heeft het verhaal fijne korte zinnen. Het verhaal heeft een goede flow, maar de personages hadden, naar mijn idee, meer uitgewerkt kunnen worden. Ik denk dat het verhaal dan een stuk krachtiger was geworden. ‘Liefde heeft geen kleur’ is het eerste deel in deze serie. Wat mij opviel was dat de boeken in deze serie erg snel achter elkaar verschenen zijn. Persoonlijk zou ik er dan voor gekozen hebben om één boek te schrijven en hierin de personages een stuk dieper uit te werken.

De boodschap die Miranda met dit boek mee wil geven is duidelijk… Donkere en blanken mensen zijn hetzelfde. En dit geeft aan dat het een verhaal van alle tijd is. Ben je opzoek naar een spannend, makkelijk te lezen, en niet al te lang verhaal. Dan kon dit boek wel eens het perfecte boek voor jou zijn.

Wat vond ik leuk aan dit boek?
1. Ik vond het veranderen van perspectief erg interessant.
2.De hoofdpersonen waren sympathiek.
3.De schrijfstijl was pakkend.Leuk boek!

Recensie van het boek:
Liefde kent geen kleur
Auteur: Miranda Vos-Damen
(1973) schreef ook de omnibussen ‘Vijf generaties' En ‘De meisjes van de bloementuin’. De boeken ‘Hartsvriendinnen’, ‘Het geluk van de regen' en ‘Een kille winter'. Verschillende gedichtenbundels en kinderboeken.
Wijze van lezen: paperback gekregen via FB Boekentoer o.l.v. Attie Dotinga en Christel Feijen-Kromhout
Uitgever: Pumbo.nl
Indrukwekkende hartverscheurende songtekst die ik zeer passend vond:
Hij liep daar in de stad
'S avonds laat
Plotseling aan de overkant
Zag hij ze staan
Iemand riep je hoort niet bij ons
Mes, steek, pijn
Refr.:
Denk goed na aan welke kant je staat
Denk niet wit (denk niet wit), denk niet zwart (denk niet zwart)
Denk niet zwart-wit
Denk niet wit (denk niet wit), denk niet zwart (denk niet zwart)
Denk niet zwart-wit
Maar in de kleur van je hart
Maar in de kleur van je hart
Donker was de straat
Op weg naar het plein
Een taxi, het is te laat
Het is voorbij
Wie wil er bloed op de achterbank
Van de werkelijkheid
Refr.Maar in de kleur van je hart
Maar in de kleur van je hart
Bron: Musixmatch
Songwriters: Frank Boeijen
Cover en flaptekst:
Ik vind de cover erg mooi en passend. Links wit en de rechterkant zwart. De tekst mooi pontificaal in het midden knalt er uit. De subtitel Een verhaal over een verboden liefde in de onderwereld wekt gelijk de nieuwsgierigheid.
Een spannende bloedstollende flaptekst dat gelijk je aandacht trekt. Verder een mooie auteursfoto en informatie over andere boeken. Mijn complimenten.
Het verhaal:
Twee levens, één verhaal. Een geheime romantische liefde tussen een zwarte man en een blanke vrouw. Als hun families daar lucht van krijgen breekt er een ware oorlog uit. Zwart tegen blank en blank tegen zwart. Daarbij leven beide families in de onderwereld. Wanneer de Italiaanse maffia om de hoek kijken, krijgt het verhaal een andere wending. Het is een strijd op leven en dood.
Mijn leeservaring:
Toen ik eenmaal begonnen was met lezen kon ik niet meer stoppen. Zoveel spanning, dan weer bloedstollend een andere keer dreigend onder de oppervlakte. Maar ook een liefdevol verhaal met zoveel passie tussen twee mensen die met heel hun hart van elkaar houden. Wat mij veel verdriet gaf is dat er mensen in dit verhaal zijn die op basis van afkomst en huidskleur iemand kwaad doen. Hun leven tot een hel op aarde maken. Ieder mens heeft dezelfde rechten, dezelfde waarde. Ik geloof dat ieder mens een parel in Gods hand is.
Dat de diverse personages het verhaal afwisselend vertellen dat maakt dat het verhaal nog dieper tot iedere vezel van mijn lijf doordringt. De namen van de personages die vertellen dat vind ik heel mooi gedaan. Ook de gedachtegang die cursief gedrukt en met naam in het boek staan geven dit verhaal nog meer inhoud. De geloofwaardigheid van het verhaal is goed. De sfeerimpressie die ik krijg is dan weer kil en grimmig maar ook warm en liefdevol. De plottwists zijn goed gedaan. Vaak zag ik zelf geen uitweg meer en was ik net zo bang als de personages. Maar de plot vond ik zeer verrassend. Het verhaal is rauw, veel geweld maar dat past volgens mij ook bij het leven in de onderwereld. Maar wat ook mooi is dat liefde een mens andere inzichten kan geven en kunnen leiden naar een eerlijk leven zonder geweld. Maar ook dat samenwerken tot nieuwe inzichten leiden. Dat afkomst en huidskleur dan niet meer belangrijk zijn. Dat er dan vriendschappen voor het leven worden gesloten. En dat de liefde tussen twee mensen volop kan bloeien en kan groeien.
Ook het taalgebruik in dit boekpast precies bij het onderwereld milieu.
Ook had ik telkens de woorden van Macauley Culkin in mijn hoofd die rapte: ‘I am not gonna spend my life beeing a color’. In de videoclip van de Michael Jackson song ‘Black or White’. En daar ben ik het hartgrondig mee eens.
Mijn mening:
De opbouw, de spanning en de goed uitgewerkte personages maken dat ik 5 sterren geef.

We komen in het leven van Mitchell een donkere man die in een getto leeft.
Hij wordt verliefd op Amanda een blanke vrouw die op een woonwagenkamp leeft.
Het boek neemt ons mee in de ontwikkeling van de liefde tussen blank en zwart die onmogelijk is.

De kaft van het boek geeft het onderwerp goed weer zwart/wit.
De lettertype vind ik erg prettig om te lezen.
Het boek wordt verteld vanuit Amanda en Mitchell, dit wordt erg goed gescheiden wat erg prettig leest.
De hoofdstukken zijn niet lang en goed te doen.
Aan het eind van sommige hoofdstukken verteld ook een personage uit het boek hoe ze over Amanda of Mitchell denken.

Wauw wat een heerlijk boek om te lezen en wat een heerlijk liefdesverhaal.
Door de korte hoofstukken is het boek fijn om te lezen en bijna niet weg te leggen omdat je wil blijven lezen hoe het verhaal verder gaat.
Erg nieuwgierig geworden naar meer van deze auteur
Ik geef het 5 sterren.

Dit romantische boek van Miranda Vos-Damen is op een verrassende stijl geschreven waarin de hoofdpersonen jou mee nemen in een spannend verhaal met een verrassend eind.