Martyn Big

Kevin Brooks schrijft met Martyn Big een apart jeugdverhaal. Of het een aanrader is? Daar ben ik nog niet uit. De verhaallijn is zeker de moeite waard. Echter; wanneer je op zoek bent naar een spannende thriller, dan kun je bedrogen uitkomen.

Martyn Big is een jongen in het verhaal van Kevin Brooks. Op een dag krijgt hij ruzie met zijn alcoholische vader en die ruzie loopt uit op een gevecht. Big raakt zijn vader per ongeluk en zijn vader komt te overlijden. Maar dan heeft Big een probleem: zijn dode vader ligt in huis. Hoe kom je van zo'n lijk af? Hoe voorkom je dat iemand achter de moord komt en hoe ga je door met je leven? Big besluit de hulp van Alex, een klasgenootje, in te schakelen. Gaan ze het samen redden?

Kevin Brooks gebruikt een heldere indeling voor zijn verhaal. Dat maakt het voor de lezer goed te begrijpen. Elk hoofdstuk is een dag. Wanneer de dag om is, ga je naar een nieuw hoofdstuk. Verder maakt Brooks gebruik van het ik- perspectief. Je kijkt mee door de ogen van Martyn. Je weet, denkt, ziet, alles van hem. Dat heeft voordelen, maar ook nadelen. Zo weet je niet wat Alex denkt en dat maakt het einde van het boek verrassend. Wel weet je wat Martyn denkt en doet. Dat haalt een deel van de spanning weg.

Het boek van Brooks mag wel een beetje spannend genoemd worden. Allerlei spanningstechnieken worden gebruikt: een spannende gebeurtenis (o.a. de moord), een spannende locatie, open plekken en laat hij de lezer net zo veel weten als de hoofdpersoon. Dat laatste werkt - vooral in het einde van het boek - spanningsverhogend. De wending aan het eind van het verhaal komt onverwacht. Brooks heeft dit goed gedaan.

De verhaallijn vind ik af en toe wat saai. De hoofdpersoon pleegt de moord al in het begin van het verhaal en daarna heb je eigenlijk het hele boek aan tijd om het lijk 'weg te werken'. Wanneer dat gebeurd is, lijkt het verhaal helemaal in elkaar te klappen. Brooks weet op dat moment op een goede manier gebruik te maken van onverwachte wendingen, zodat het verhaal weer een 'boost' krijgt. De laatste hoofdstukken zijn zeer aantrekkelijk om te lezen. Het einde van het verhaal nodigt uit tot nadenken. Dat heeft Brooks goed weten te creëren. Ik vraag me daarbij alleen wel af of de doelgroep dit ook 'begrijpt'. Leggen de lezers het boek niet gewoon leg onder het nom van 'een mooi verhaal' of 'een stom verhaal'? Wellicht is de boodschap te goed verstopt.

Al met al weet ik niet zo goed wat ik van het boek vind. De verhaallijn is op zich prima (af en toe wat saai), maar de spanningselementen mogen wel wat meer terugkomen. De schrijfstijl is prettig te noemen. Ook voor de doelgroep is het boek goed geschreven. Wanneer je op zoek bent naar een super spannend boek, zou ik dit boek laten liggen. Ben je meer op zoek naar een mooi verhaal, dan is dit boek wel een aanrader. Aan jou de keuze!

Mijn zoon vond het een leuk boek, maar minder goed geschreven als het andere boek van deze schrijver.