Mijn gevangenissen

Deze succesvolle Italiaanse klassieker uit de negentiende eeuw werd onlangs opnieuw vertaald. Toneelschrijver, journalist en dichter Silvio Pellico (1789-1854) zat gevangen wegens hoogverraad, hij was lid van 'De Carbonari's' een geheime organisatie die streed voor een verenigd en onafhankelijk Italië. Op 13 oktober 1820 werd Silvio opgepakt en van zijn 10-jarig gevangenschap tekende hij na zijn vrijlating in 1930 zijn herinneringen op. Het boek verscheen in 1832 onder de titel : 'Le mie prigioni' , de eerste Nederlandse vertaling werd in 1833 uitgebracht, de laatste in 1911.
De titel verraadt al dat het om meerdere gevangenissen gaat, de Santa Margherita gevangenis in Milaan is de eerste. Silvio begint met de uitleg dat hij over zijn verhoren niet zal uitweiden, hij laat de politiek voor wat hij is. Waarover gaat het dan wel? In het voorwoord komt deze bijzondere verklaring:
  
'Ik wilde een alom bekende, maar vaak vergeten waarheid benadrukken: dat godsdienst en filosofie samen ten grondslag liggen aan een krachtige wil en een kalm oordeel, en dat er zonder die twee geen rechtvaardigheid, waardigheid of vaste beginselen bestaan' 

Niet door alle goeds wat de filosofie had bewerkstelligd over boord te gooien, maar de bevestiging door het christendom van dat goede met verhevener, machtiger argumenten. 

Gruwelen 
 
Na het vonnis wordt Silvio overgebracht naar fort Spielberg, dit ligt bij de stad Brünn in Moravië. Hier worden de verschrikkingen bijna voelbaar beschreven, de kettingen, het ongemak waarmee dit gepaard gaat, de deplorabele gezondheid en de uitzichtloosheid. Want ook al was er een vonnis uitgesproken, tijdens de gevangenschap kon er gratie verleend worden. Wat restte was eindeloos wachten, hopen en vooral in de christelijke houding blijven volharden. En dan die zorgen om het thuisfront, zijn dierbare familie, dit bleef een foltering voor hem. Maar ook hier weer de kameraadschap met medegevangenen, het lezen van boeken, het schrijven en uit het hoofd leren van gedichten om het geheugen te trainen. 

Conclusie

Het boek stemt tot nadenken over hoever je gaat met het nemen van risico's voor een ideaal en hoe je de consequenties aanvaart wanneer het verkeerd uitpakt. Deze man heeft bewezen dat je, door jezelf een zuivere houding aan te meten en je daar aan vast blijft houden, een uitweg vindt. In zijn geval is dat God en het katholicisme. Ik heb grote bewondering voor de rustige houding van Silvio Pellico  en ik ben het niet eens met sceptici die zijn onwaarachtigheid in twijfel trekken, nee die man lijkt me oprecht.
De vijf sterrenwaardering is mede te danken aan de mooie, soepel lopende vertaling. Het valt niet mee om een boek, waarin het gevoel en de gruwelen beiden hun plaats moeten krijgen, zo geloofwaardig en zonder valse sentimenten te vertalen uit het bloemrijke en m

10 jaar gevangenschap in mensonterende omstandigheden. De eenzaamheid en de barre omstandigheden hebben Silvio Pellico zijn waardigheid en empathie niet doen verliezen. Hij blijft in zijn medemens (ook degenen die hem dit hebben aangedaan) het positieve zien en wil niet cynisch en rancuneus worden. Dat vergt veel vergevingsgezindheid. Zijn levensverhaal is tegelijkertijd bemoedigend en inspirerend. Een prachtig boek. Lof ook voor de twee Nederlandse vertalers. Die hebben een mooie nieuwe vertaling gemaakt.