Moederziel roman

Het debuutboek van Ans Vroom heeft mij aangenaam verrast.
Het boek handelt, in een periode van vijftig jaar, over een generatie vrouwen en vat aan bij de doodstrijd van Louise die lijdt aan een uitgezaaide tumor.
Zij overschouwt haar leven en de toekomst van haar zeven kinderen, vier dochters en drie jongens. Wat moet er van hen worden als zij er niet meer is?. Zij troost zich met de gedachte dat haar moeder gelukkig nog leeft en voor haar kroost zal zorgen.
Na haar dood neemt stammoeder Gabriëlle inderdaad het heft in handen, en bestuurt naast haar eigen huishouden ook het huishouden van haar schoonzoon Eduard. Daarnaast vangt ze ook de ontredderde kinderen op.
Het boek eindigt bij de zesjarige hoogbegaafde, aan een autismespectrumstoornis lijdende Violet.
Ans Vroom schreef een kroniek over een familiegeschiedenis.
Het boek is ingedeeld in vijf periodes die de jaarblokken 1969 - 1977, 1983 - 2000, 2004 – 2008, 2013 – 2018 en 2019 omvatten. In elk deel schrijft ze over een andere periode en handelt het over een andere generatie.
Toch is en blijft de moederfiguur voor elke periode sterk bepalend.
Bij het lezen krijgen we per periode een treffende indruk over de geldende tijdsgeest, over waarden en normen en over de plaats van de vrouw in huis.
Dat gaat van de onderdanige echtgenote en huissloof tot een vrijgevochten alleenstaande vrouw en moeder.
In het boek krijgt de emancipatie van de vrouw een groot forum, gelukkig maar!
Het valt wel op dat in het boek de mannen voor het grote deel worden opgevoerd als randfiguren.
Leuk om lezen is ook dat de auteur moeilijkheden niet uit de weg gaat. Ze schrijft over moeilijke relaties, over liefde en liefdesverdriet, over kinderen die revolteren en puberen en zelfs over een kind met ASS.
Ans Vroom heeft een prachtig debuut geschreven over overgrootmoeders en grootmoeders, over moeders en dochters, over kinderen en kleinkinderen, over tantes en over een – al dan niet hechte – familieband.
Naast de moederfiguur is een groot gegeven dat je als vrouw geen angst mag hebben, dat je moet opkomen voor je rechten, dat je als vrouw ook iemand bent en iets kan bereiken. Als vrouw sta je er vaak ‘moederziel’ alleen voor…maar daar putten al de opgevoerde vrouwen ook hun kracht uit.
Ans Vroom heeft een vlotte, mooie, beeldende en beschrijvende schijfstijl. Ze schrijft uit het hart, zonder franjes.
Voor de mooi opgebouwde verhaallijn, voor de sterke neergeschreven karakters, waardeer ik dit boek graag met 4,5 (vierenhalve) ster.

Meer mooie recensies zijn te vinden op www.indeboekenkast.com