Nachttrein naar Lissabon

Als je van mooie zinnen, metaforen en taal houdt, dan kun je niet anders dan dit boek mooi vinden. Ik lees de zinnen vaak nog een keer opnieuw. Soms om ze te begrijpen, maar ook regelmatig om goed tot me door te laten dringen wat een prachtige zin er staat of wat een mooie gedachte er verwoord is. Je hebt er dus wel concentratie en rust voor nodig, maar als je er eenmaal inzit is wegleggen er niet bij. Je voelt de rust van het boek, het is niet gejaagd, bijna verstild zelfs. Je kunt ook niet anders dan er de tijd voor nemen. De filosofische gedeelten uit de teksten van Prado zijn niet allemaal even begrijpelijk, maar ze zetten me ook aan het denken. Een bijzonder boek dat ik zeker nog een keer zal herlezen.

Fluweelzacht, maar toch snijdend hard en vanuit een onverwachtse hoek dwingt het boek je om stil te staan bij je eigen leven. Je gaat je vragen stellen over het verhaal van je eigen leven, over de missie waaraan je je zinvol kan vastklampen. Het boek toont ook duidelijk de gelaagdheid van elkeen. Je kan niet één persoon zijn met een uniek verhaal, maar noodgedwongen speel je meerdere rollen. En het is beangstigend dat je de ene rol zeer makkelijk kan vergeten door gewoonweg op een andere plaats te zijn. Of beter nog, onderweg, mijmerend op het ritme van een nachttrein met een verre bestemming. Kortom, een aanrader voor zij die met nostalgie terugkijken op wat is geweest maar tegelijk openstaan voor wat nog kan komen in het leven.

Dit boek staat bij mij op de beste plank in de kast. De filosofische zinnen en gedachten nemen je mee naar juist dát deel van je ziel die je vaak niet uitspreekt. En juist daarom vind ik het boek zo prachtig, zo diepzinnig en soms zo begrijpelijk. Het is wel belangrijk denk ik, dat je van een beetje filosofie houdt omdat dit door het gehele boek verweven is. De moed die de man heeft en het losmaken van bepaalde dogma's komen mooi terug in het verhaal.

Boek waarbij ik meegenomen werd op reis. De hoofdpersoon wordt verrast door een bijzondere ontmoeting en neemt hierdoor een radicaal besluit. Hij krijgt een boek onder ogen en raakt hier meer en meer in verdiept en wil alles weten over de schrijver van dit boek. Via de filosofische teksten van deze schrijver, wordt de hoofdpersoon tegelijkertijd geconfronteerd met zijn eigen leven en hoe dit tot nu toe verlopen is. Hij probeert alle personen die de schrijver hebben gekend te ontmoeten, waardoor voor hemzelf ook weer deuren geopend worden. Een boek waarbij de lezer zelf ook aan het denken gezet kan worden. Een mooie zoektocht waarbij filosofische passages het geheel wat afremmen om stil te staan bij je persoonlijke reis.

Het boek boeit snel. Het mysterie dat de hoofdpersoon, de docent klassieke talen Raimund Gregorius, probeert te ontrafelen, boeit en je wilt weten wat er is gebeurd. Door brieven en gesprekken verdiept Gregorius,zich in het leven van de Portugese arts Amadeu de Prado. De intrigrerende karakters van de hoofdpersoon, de arts en diens vader ontwikkelen zich langzaam tegen de achtergrond van de Portugese Anjerrevolutie.

Het boek is mooi en goed geschreven. Maar de auteur is ook een filosoof die zijn ideeen in dit boek tot uitdrukking wil brengen. Dat doet hij middels de verhalen van die Amadeu de Prado en dat is niet altijd goed leesbaar. Het vergt enige inspanning van de lezer, maar die wordt daar ook voor beloond. Helaas is einde van het boek ronduit zwak. De laatste hoofdstukken boeien steeds minder om uiteindelijk als een nachtkaars uit te gaan. Desalniettemin de moeite van het lezen meer dan waard.

Dit boek is een Must. En eigenlijk moet de film direct daarna worden bekeken. Een goede leraar, ook prototype van een wetenschapper breekt door een toevallige situatie uit zijn dagelijkse sleur. Vanuit Bern reist hij met de trein naar Lussabon. Op zoek naar een schrijver en uiteindelijk zichzelf. Een boek en film om meermaals in te verdiepen omdat dan meerdere thema's duidelijk worden.

Ik had heel veel van dit boek verwacht, maar het kon me in het geheel niet boeien. De schrijver doet een poging om de filosofische toer op te gaan, over emoties te schrijven, diepgang te creëren. Naar mijn mening slaagt hij hier in het geheel niet in, hij rijdt zich vast ... Ik heb het boek zelfs niet uitgelezen. Terzelfdertijd las ik "The only story" van Julian Barnes - wat eer wereld van verschil. Het verbaast me dat er van "nachttrein" meer dan 2 miljoen exemplaren zouden verkocht zijn....

Geschreven bij Nachttrein naar Lissabon

Het boek is echt fantastisch en in deze hard cover zit ook nog een brief geschreven door Pascal Mercier, een prachtige toevoeging!!

Ik vond het moeilijk om het boek vast te nemen en het in een ruk uit te lezen. Het heeft me namelijk drie pogingen gekost om voorbij de eerste 50 pagina's te geraken, maar eens ik mezelf eenmaal verplicht had om het uiteindelijk toch te af te ronden heb ik er geen moment spijt van gehad. Eenmaal het verhaal op gang komt en je kennismaakt met de intrigerende personages rond de figuur Amadeu de Prado ben je gebeten te weten te komen hoe het komt dat iedereen zo gefascineerd was door deze man. Amadeus levensbeschouwende teksten doen je twee keer nadenken over het leven en dat is voor mij doorslaggevend geweest om het boek het etiket te geven van "een goed boek".

De lezer wordt meegenomen met de leraar, die door middel van zijn zoektocht naar de schrijver van een filosofisch boekje, steeds meer ontdekt over deze arts, zijn familie, zijn vrienden en ook de tijd waarin de arts leefde. Onder de dictatuur van Salazar en wat voor keuzes mensen maken. Daarnaast ook mooie omschrijvingen van de stad Lissabon, en als je daar vaker gelopen hebt ook herkenbaar.