Orphan Masters Son Barack Obama’s Summer Reading Pick 2019

Dit boek biedt een unieke kijk in het dagelijks leven in Noord-Korea. Voor veel westerlingen is het moeilijk een voorstelling te maken van de impact van het totalitaire regime in Noord-Korea, en nooit eerder is het zo aangrijpend en sprekend omschreven als in the Orphan Master's Son. Een boek om nooit te vergeten.

Goed geschreven levensverhaal van een fictieve Noord-Koreaan. De alomtegenwoordigheid van het regime wordt het mooist duidelijk gemaakt in de subtiele details. Het boek is daarnaast loeispannend en blijft tot het eind vermakelijk. Hoewel het realisme gedurende de loop van het boek afneemt is dit een bewuste keus van de auteur, die hiermee in staat is zo veel mogelijk facetten van de Noord-Koreaanse samenleving te laten zien aan de lezer. Zeker een aanrader, naast een boeiend boek is het een zeer leerzaam verhaal over de aard van repressie.

Adam johnson heeft met zijn litterare alchemie de hoofdvogel afgeschoten, eerst omdat de historie zich afspeelt in Noord-Korea -een land waar de westerlingen heel weinig over horen- en omdat de atmosfeer van het land en de verhalen over de figuren die in zijn werk voorkomen in een bliksem tempo verschijnen en kunnen evolueren van absurd naar surreel.
Verdiend een plaats bij de klassiekers, niet alleen voor de horror, de vindingrijkheid en de minutieuze beschrijvingen van het plot, maar ook door de impressionnante verhaalkunst.
Mr. Johnson heeft een smash hit geschreven!

Dit verhaal is een dystophian novel als 1984 geplaatst in Noord Korea en volgt wees Jun Do, terwijl deze zo goed mogelijk probeert te overleven tussen de regels en verplichtingen die het zijn van een Noord Koreaan met zich meebrengt.
Het leest erg fijn en is zowel spannend als intrigerend. De twee delen in het boek zijn erg gaaf in elkaar gewoven en je krijgt op de meerdere kanten van het Noord Koreaanse leven volgens Adam Johnson te zien.

Op basis van een laaiend enthousiaste review in de volkskrant dit boek gekocht.
Meestal gaat dat wel goed.

In dit geval dus totaal niet. Zeker, de beschrijving van het leven in Noord Korea is indringend, ogen-openend, schokkend hier en daar.

Maar de manier waarop dit geschreven is... Het kan een vooroordeel zijn, maar een schrijver die ''creative writing'' als vak heeft heeft kennelijk een schrijfstijl die mij niet aanspreekt. Het is allemaal te braaf binnen de lijntjes gekleurd, en sleept nergens mee. Schrijven voor je werk, in plaats van een schrijver te zijn.