Overschot

Zoooo jammer heb zo uitgekeken naar dit nieuwe boek van mijn favoriete schrijver, maar helaas wat een teleurstelling.....ben nu op blz 140 maar er gebeurt bar weinig. Een hoop geneuzel over de zoon.
Volgende keer weer een spannend boek René? Afgesproken?!

Een thriller hoeft van mij echt niet op elke pagina spannend te zijn en ook hoeft elk hoofdstuk niet te eindigen met een cliffhanger of onverwachte wending, maar dit was gewoon saai. Misschien ben ik iets te voorbarig met mijn oordeel want ik heb het boek niet eens uitgelezen, maar op blz 155 was ik het echt zat. Een veel te groot aanhoudend gevoel van 'waarom lees ik dit eigenlijk?' Wat doet de zoveelste rondleiding door het zoveelste huis er toe?

De hoofdpersoon krijgt aardig wat voor z´n kiezen, maar ik kon totaal niet met hem meeleven. Het bleef voor mij allemaal erg afstandelijk. Nou hebben thrillers daar (vind ik) erg vaak last van, maar ik wil toch wel graag dat de personen tot leven komen en dat je meegezogen wordt in het verhaal. Dat had ik bij dit boek totaal niet. Vandaar op blz 155 mijn besluit om er maar mee op te houden.

Is nog steeds ok maar niet meer onze “ ouwe” Appel....

Groot fan van thrillers, maar dit boek komt niet echt van de grond, veel geneuzel over het makelaarsvak wat totaal niet relevant is voor het verhaal, wat ik in eerste instantie wel had gedacht omdat een groot deel van het boek daarover gaat.
Op het eind verwacht je dan eindelijk een beetje spanning met het verhoor op het politiebureau. Maar vervolgens is ineens het verhaal uit en afgelopen.

Een echte René Appel alleen snel uit grote letters.

De cover is een ware blikvanger. In een mooie tint blauw is de achtergrond gekleurd. Op de voorgrond een berg aarde met een schop. De titel "Overschot" kan ik helaas niet duiden. Gezien de cover, titel en ook de auteur verwacht ik een spannend drama. Dat spannende drama is er gekomen, maar toch had ik er na het lezen, meer van verwacht.

Hoofdkarakter is Arend Meulenbroek. Hij is 59 jaar, getrouwd met Maud en makelaar van beroep. Het kan best zwaar zijn in deze branche. Zeker als er een koppel is, dat maar huizen blijft bezoeken zonder enige actie tot aankoop. Arend wordt daar niet echt vrolijk van. Zijn geduld wordt zeer op de proef gesteld.

Mooie karakters & sluimerende spanning

Waar Arend ook niet vrolijk van wordt, is van zijn zoon Ferry. Het leven van Ferry gaat niet over rozen, wat hij veelal aan zichzelf te danken heeft. Nog minder blij wordt Arend van de schuldeiser die een grote som geld eist. Dit heeft alles met Ferry te maken en schimmige zaakjes. Tot overmaat van ramp rijdt Arend een fietser aan, die zo voor zijn neus de weg oversteekt. Het leven van Arend ligt flink overhoop en bleef het daar maar bij.

De karakters worden voldoende uitgediept. Door de fijne schrijfstijl ga je snel mee in wat zij meemaken. Ferry is een "probleemkind". Hoewel hij al 27 jaar is, komt moeder Maud geregeld met de mantel der liefde, zijn misstappen weer recht zetten. Vraag is of Ferry dit niet zelf moet kunnen. Door Ferry zijn acties, broeit er een kleine spanning op. Een benauwde spanning die sluimert. Onder het mom van "Ferry" gebeurt er veel. Tevens blijft het verhaal wel een zijd daarop hangen. Op "zielige ferry".

De mantel der liefde

Het zijn en blijven kalme golfjes aan spanning die voorbij komen. Als lezer zou je inmiddels wel een uitbarsting verwachten, van een van de personages. Ferry haalt werkelijk het bloed onder de nagels vandaan. Maar nee, dat gebeurt niet.

Ook als er plots een omslag plaats vindt, voelt het nog liefjes aan. De grote kaboom blijft uit. Mogelijk is de liefdesmantel van Maud zo puur en blue als het kaft zelf. Qua emoties blijft het mild. De liefde voor elkaar blijft, ondanks alles.

Conclusie

Overschot geschreven van René Appel begint spannend. Helaas is er geen echte hoogspanning, wel sluimert het door het gehele verhaal. Het is een meeslepend familie-drama, met al zijn aspecten. De drama's stapelen zich op. Zowel thuis als op het werk van Arend. Zo knap dat hij nog gewoon doorgaat. Met steun van zijn Maud, die alles doet voor de liefde. Geweldig mooi. Het einde is te snappen, maar ook wel een beetje jammer. Gezien het verloop van het boek, is het ook wel een echte René Appel-einde.

Goed verhaal, leest lekker weg.

In “Overschot” staan makelaar in onroerend goed Arend Meulenhoek, zijn echtgenote Maud en haar zoon Ferry uit haar eerste huwelijk centraal. Ferry is zevenentwintig jaar en woont zelfstandig. Hij is een verslavingsgevoelige nietsnut en leunt in vele opzichten op zijn ouders. De jongeman is vooral jegens zijn bonusvader Arend volstrekt onhandelbaar en wordt tot diens ergernis voortdurend in bescherming genomen door zijn moeder. De relatie tussen Arend en Maud staat daardoor onder druk.

Al snel blijkt dat Ferry zich met louche zaken bezighoudt. Hij heeft dientengevolge een grote geldschuld aan een duister sujet die zich Chris Koolfast noemt. Deze man bedient zich van grove methoden om zijn geld te innen, mede met behulp van het sportschooltype Theo Oudenaerde. De confrontaties tussen Arend, Ferry en Chris worden steeds intimiderender en gewelddadiger.

Tot overmaat van ramp raakt Arend in gestreste omstandigheden betrokken bij een verkeersongeluk waarbij scholiere Laryssa van Dijk levensgevaarlijk gewond raakt. Vanaf dat moment wordt Arend hinderlijk gevolgd door Daan, het vriendje van Laryssa. Ook in zijn werk ondervindt Arend de nodige problemen. Als aankoopmakelaar wordt hij steeds weer ingezet door zijn cliënten Jeroen en Madeleine Hofmeijer. Deze aspirant-kopers zijn nooit tevreden na een bezichtiging en advies. Arend krijgt het gevoel dat zij zijn diensten oneigenlijk gebruiken.
Bij een onaangekondigd bezoek in de avonduren van Chris Koolgast ten huize van Arend en Maud slaan alle stoppen door. Als een tijd later rechercheur Hotze Mulder ten tonele verschijnt, rijst de vraag waarin de ellendige situatie van Arend en Maud zal uitmonden.

René Appel is een gelouterd schrijver. Zijn stijl is bewonderenswaardig eenvoudig én ijzersterk. Met korte, krachtige zinnen schetst hij in sneltreinvaart het beeld waarin de plot zich afspeelt. Zoals zo vaak in zijn boeken gaat het ook hier om bijna alledaagse gebeurtenissen die door een opeenstapeling van kleine en grotere ergernissen tot een forse climax leiden. Het verhaal speelt zich af in een doodnormale situatie. Het zou allemaal dichtbij de lezer kunnen gebeuren.
De spanningsboog is slechts lichtelijk aangespannen, ook dat is typerend voor de meeste boeken van Appel. Lezers die voortdurend op het puntje van hun stoel willen zitten, moeten elders iets van hun gading zoeken. En dat is er genoeg. De lezers die van onderhuidse spanning, subtiele psychologie en fraai afgewogen taalgebruik houden, kunnen hun hart ophalen in dit boek. Prachtig is bijvoorbeeld beschreven hoe Ferry bij zijn bezoekjes een het ouderlijk huis regelmatig het bloed onder de nagels van Arend haalt. Bloedirritant en daarmee levensecht is het.
Bij het slot van het verhaal blijft de lezer met één zij het niet erg belangrijke vraag zitten: waar is Theo gebleven?

“Overschot” is weer een echte Appel en krijgt vier overtuigende sterren.