Retour Palermo

Mooi verhaal! Een onzeker, wereldvreemd stel uit Amsterdam reist in de jaren zeventig naar Sicilië en belandt tussen de flamboyante, rauwe Sicilianen. De twee - tieners nog - spreken geen woord Italiaans en vallen pijnlijk uit de toon. Drie decennia later gaat de ik-persoon terug naar het eiland en ontdekt hij wat er toentertijd allemaal is gebeurd. Bijzonder en fascinerend boek. Prachtige precieze schrijfstijl: beklemmend, verstikkend, erotisch. Aanrader!

“Retour Palermo” is ontegenzeggelijk goed geschreven. Vooral de twee hoofdstukken over de treinreis in de zeventiger jaren naar Sicilië resp. over de ontvangst door de vissers op het dorpspleintje zijn heel overtuigend: geen grip op de taal hebbend raken twee Nederlandse tieners verstrikt in een waanzin en chaos waarin niets zich in eerste instantie vatbaar toont voor hun hang om betekenis te zien en hun ervaringen daarnaar te ordenen. Zelfs de lezer voelt de beklemming, wil ontsnappen aan het noodlot van een onkenbare bestemming, verlangt naar het moment dat duidelijk wordt wat er aan de hand is en waar het naar toe gaat met de hoofdpersonen. Deze twee hoofdstukken zouden uitstekend als korte verhalen op eigen benen kunnen staan. Ze vormen in principe ook een goede uitvalsbasis voor de roman die de flaptekst van de uitgever met enig klaroengeschal belooft. Een belofte die helaas niet waargemaakt wordt. De flaptekst toetert over het contrast tussen bedeesde en brave Nederlandse jongelingen en hun “flamboyante” Siciliaanse leeftijdgenoten. Dat bedeesd en braaf klopt wel. Maar dat “flamboyante”? Er wordt veel gegeten en gedronken, in grote, wisselende gezelschappen. Maar flamboyant? Eerder de overvloed van ogen die groter zijn dan de maag. Dat is niet comfortabel, nee.
Een ervaring opgedaan in omstandigheden die in de verste verte niet lijken op die van je dagelijkse bestaan levert vaak de stof die je jaren later de gelegenheid geeft om betekenis te geven aan je leven, zo’n ervaring helpt je om je levensverhaal beter te vertellen, om daar lijn in aan te brengen, om weerwoord te leveren aan de toevalligheid van op elkaar volgende anecdotes die je leven lijken uit te maken. Met andere woorden: om je levensverhaal noodzakelijk te maken, en urgent.
Hoe goed geschreven ook: het “Retour Palermo” mist elke noodzaak en urgentie.
Het gaat nergens over: wat hebben die opgroeiende jongelingen elkaar te vertellen? Hebben ze het ergens over onder het eten en drinken? Niets daarvan geeft de schrijver hierover aan de lezer mee.
Aan het eind van het verhaal is de man niet veel verder dan aan het begin, hij is getrouwd en heeft twee dochters, hij is afgestudeerd in Italiaans. Niets helpt de lezer om zich een beeld te vormen van dat bestaan, en van hoe dat bestaan zich onderscheidt van het schuchtere vadertje-en-moeder-spelen van de tieners toen. Op twee punten is hij wel verder: hij weet inmiddels redelijk de weg in Palermo, en hij spreekt de taal. Nauwelijks een opwindend beeld voor opgedane wijsheid na een heftig avontuurlijke levensloop waarbij in alle valkuilen gevallen wordt. De valkuil waar het in de roman om gaat is die van het burgerlijke vadertje en moedertje spelen. Okay, de hoofdpersoon en zijn toenmalige liefje vallen uiteen, min of meer dankzij de Italianen, het brave toneelspel dat zij speelden wordt niet geprolongeerd. Maar er komt niets voor in de plaats. Zijn leven toen verklaart hij zelf voor loos, zijn leven nu is niet minder loos, tenminste, het blijkt nergens dat het anders zou zijn.
Dat geldt zelfs voor zijn toenmalige tegenhanger/voorbeeld. Hij zoekt het borstbeeld van de inmiddels gestorven Sandro op. In plaats van de roerige en recalcitrante hippie uit zijn geheugen is het borstbeeld de weergave van een klerkachtige middelbare man in een colbertje, met een stropdas voor; de buste staat achteraf in een achteraf zaaltje waar persconferenties in worden gegeven. Van het flamboyante blijft niet zoveel over. Maar ook dit laat de schrijver passeren zonder de spanning er van uit te buiten.
Jammer.

Geschreven bij Retour Palermo

Een verrassende, kleine roman over een man die terugkeert naar de plek van een moeizame vakantie van 30 jaar ervoor

Geschreven bij Retour Palermo

De Terugkeer naar Palermo werd voor auteur een teleurstelling.
Voor mij het boek ook.
Oppervlakkige touch van de clou, oninteressante beschrijving van het landschap en de samenleving ...
Ik heb het boek gekocht maar vind het het uitlenen niet waard .