Skippij tussen de sterren Winnaar Dioraphte Jongeren Literatuurprijs 2012 vertaald

Geschreven bij Skippy Tussen De Sterren

Het geheel en de delen

Tja, je moet er even voor gaan zitten: Skippy tussen de sterren van Paul Murray lees je niet 'zomaar' in één avond uit. Het boek telt maar liefst 663 pagina's! Met veel vaart en originaliteit beschrijft Murray een periode uit het leven van een aantal personages op het Ierse internaat Seabrook. Ieder heeft zijn of haar eigen verhaal en allemaal hebben ze te maken met Skippy, wiens dood centraal lijkt te staan in dit boek.

Daniel Juster, ook wel Skippy, is veertien als hij plotseling overlijdt in een donutbar. Hij weet nog net een laatste, in frambozensaus geschreven, boodschap voor Lori, het meisje van zijn dromen, achter te laten. De dood van Skippy is de motor van het boek. Murray gaat met behulp van flasbacks terug naar de tijd die vooraf ging aan het overlijden van de jongen. Een optocht van vrienden, treiteraars, docenten en andere lieden maakt de lezer duidelijk dat iedereen een stuk van het verhaal rond Skippy met zich mee draagt. Al met al komen er wel twintig verschillende perspectieven langs en dat maakt dat het boek, zeker in het begin, niet heel gemakkelijk is. Het kost even moeite en doorzettingsvermogen om de verhaallijnen te verbinden, maar ook soms uit uit elkaar te halen. Het ene personage is toegankelijker dan het andere, wat er bij mij voor zorgde dat ik aanvankelijk Ruprecht een beetje links heb laten liggen. Ik heb hem met liefde in een ander universum geparkeerd, om een beetje in Ruprechts' stijl te blijven. Mijn gebrek aan kennis van wiskunde en natuurkunde hielp uiteraard ook niet mee om hem te begrijpen, dus uiteindelijk kreeg ook Ruprecht mijn sympathie. Zijn pogingen om verbindingen te leggen met 'andere dimensies' waren eigenlijk wel ontroerend.

Ook het taalgebruik kan af en toe een belemmering zijn. Er staan nogal wat woorden en begrippen in, die bij de doelgroep (het is een C-boek, dus voor jongeren) onbekend zullen zijn. Wat betekent het als je 'catatonisch in de verte staart' of wanneer iemand 'over de mêlee heenkijkt'? En wat weet deze doelgroep over kwantummechanica, de relativiteitskijk van Einstein, en "het ruimtecurveverhaal waar niets van overblijft in het licht van subatomaire deeltjes"? Ik bedoel maar! Heb je de eerste drempel overwonnen (je hebt een boek van 663 pagina's gepakt!), kom je dit soort teksten tegen. Je moet wel een echte doorzetter zijn!

Ondanks deze hindernissen gaat het boek toch boeien. Je gaat meeleven met Skippy, terwijl je gaandeweg steeds duidelijker ziet aankomen dat het verkeerd af gaat lopen. Je lacht om de puberale gedragingen van de vriendengroep, misschien omdat ze je bekend voorkomen. Je herkent, zeker als volwassene, de dubbele moraal die enkele personages er op na houden. Je begrijpt waarom sommige beslissingen worden genomen, ook al zou je ze zelf nooit goedkeuren. 'Vanwege zwaarderwegende belangen' wordt het individu soms ondergeschikt gemaakt aan het grote geheel. Soms komt het even heel dichtbij, als je jezelf herkent in het verhaal. Lori stelt dat mensen altijd ergens heen gaan. Dat iedereen altijd probeert te zijn waar (of wat)ze niet zijn. En dat we zo druk bezig zijn met ergens anders naar toe komen, dat we de wereld om ons heen niet echt zien, terwijl in onze wereld een prachtige en magische wereld verborgen ligt. Je moet alleen wel goed genoeg kijken. Ik denk dat dit een geweldige positieve en optimistische boodschap is.

Skippy tussen de sterren laat zien dat geen enkel verhaal op zich staat. Lori probeert het aan het eind van het boek te verwoorden: " 'Misschien bestaan de dingen in plaats van uit snaren wel uit verhalen, een oneindig aantal piepkleine, vibrerende verhalen; (...), daarom slaat een verhaal in zijn eentje nooit ergens op, en wat je dus in je leven moet doen, is proberen ze weer met elkaar te verweven, mijn verhaal met jouw verhaal, onze verhaal met die van alle andere mensen die we kennen (...)".

Geschreven bij Skippy Tussen De Sterren

Skippy tussen de Sterren,’ heet het boek van de Ier Paul Murray, dat onlangs verschenen is. Skippy tussen vijf Sterren’ had hij het beter kunnen noemen, want dit maximale aantal waarderingssterren kreeg het boek van de meeste recensenten. En dus móest ik het lezen, en wel meteen. Na de eerste honderd pagina’s was ik echter behoorlijk teleurgesteld, want het verhaal komt maar langzaam op gang. Ik heb ook niet zo veel met hedendaagse pubers van de generatie ‘donut’. Puberjongens zoals Skippy, die stoned in een donutzaak zitten en daar plotseling overlijden. Pubermeisjes zoals Lori, die zich door engerds laten bepotelen in ruil voor wat illegale dieetpillen. Ik vond het allemaal hoogstens een sterretje of twee waard.

Maar dan gaat het boek terug in de tijd en komt Skippy’s geschiedenisleraar in beeld. En zodra deze Howard het toneel betreedt, raak je gefascineerd en razend nieuwsgierig. Het is aan Howard de taak om de plotseling problematische leerling Skippy in de gaten te houden. Maar Howard heeft het veel te druk met andere zaken. Hij was ooit een veelbelovend financiëel talent, maar is om redenen waar je alleen maar naar kunt raden nu leraar op zijn eigen middelbare jongens(kost-) school, Seabrook. Door een gebeurtenis in het verleden staat hij op gespannen voet met de zwemcoach, ook al zo’n mysterie dat je als lezer mag ontrafelen. Daarbij zijn Howards moeilijkheden met vrouwen en de rector van de school zowel kostelijk als diep-tragisch. En zo ben je opeens een paar honderd bladzijden verder, en kan je haast niet meer stoppen met lezen. Zodat je in het gedeelte komt waar je beter kennismaakt met Ruprecht, Skippy’s geniale schoolgenoot. Ruprecht denkt natuurkundig bewijs gevonden te hebben voor het bestaan van een parallel universum. Een universum waarin alles klopt. In tegenstelling tot het onze, waarin alles oneerlijk en onlogisch is. Zoals de liefde van Skippy voor Lori bijvoorbeeld; onvermijdelijk eenrichtingsverkeer in Ruprecht’s ogen.

En dan gaat Skippy’s dood, zoals je al hebt gelezen in de openingsscéne van het boek. Langzaam worden de achtergronden van zijn overlijden ontrafeld, en komen duistere Seabrook-geheimen boven tafel. Daarbij leer je en passant ook nog van alles over quantumfysica, Ierse mythologie en de Eerste Wereldoorlog. Alles is met het lot van Howard, Skippy en Lori verweven, zodat uiteindelijk de cirkel van het verhaal zo rond is als een… donut. Alsof het boek afkomstig is uit een parallel universum.
Een universum waarin alles klopt. En dus... krijgt Skippy van mij toch nog vijf sterren.

Geschreven bij Skippy Tussen De Sterren

Het boek begint met de dood van Daniel Juster (Skippy) in zijn befaamde donut restaurant. De rest van het boek is een flash back vanuit een kleine groep van verschillende personages. Soms richt de schrijver zich even zelf tot een van de personages .
Alle personages hebben met elkaar gemeen dat ze verbonden zijn met het Ierse jongens internaat Seabrooks , hetzij als leerling, hetzij als docent. Daarnaast spelen een paar meisjes van het naastgelegen meisjesinternaat een grote rol.
Het verhaal draait in feite om een groep jongens en meisjes, die hoewel verschillend van aard, toch een hechte vriendschapsband hebben. Alles wat jongeren bezig houdt in de puberleeftijd komt aan bod: het gebruik van geestverruimende middelen, jaloezie, liefde, geheimen, gebroken gezinnen en natuurlijk seks.
Ook gunt Paul Murray je een kijkje in het privé leven van een aantal docenten en wordt duidelijk waar zij mee te kampen hebben , naast de orde handhaven in een klas met pubers.

Het boek heeft op mijn nogal indruk gemaakt: hoewel de aanleiding van het verhaal droevig is ( de dood van Skippy), is het een luchtig en bijzonder prettig boek om te lezen. Dat heeft voornamelijk te maken met de schrijfstijl van Murray. Hij weet wat er omgaat in het hoofd van zowel pubers als volwassenen en kan dit prachtig verwoorden, en schuwt daarbij humor niet.
Doordat het verhaal vanuit (een kleine groep) wisselende personages vertelt wordt, is het boek niet saai maar wordt er steeds nieuw leven in geblazen.
Murray wendt zich een paar keer zelf tot een van de personages wat maakt dat ze nog echter lijken dan ze al doen.

Al na een paar bladzijden lezen in dit boek waan je jezelf onderdeel van Seabrook. Het boek leest zo prettig dat de bladzijden als vanzelf omslaan. Het enige nadeel van dit boek is dat er op blz 693 een eind komt aan deze prachtige roman.

Geschreven bij Skippy Tussen De Sterren

Skippy is de bijnaam van de Ierse Daniel Juster vanwege zijn ongelukkige gelijkenis met de beroemde kangoeroe. Hij studeert aan het chique internaat Seabrook College in Dublin. Het boek begint met een wedstrijd doughnut eten samen met zijn gezette vriend Ruprecht, als Skippy plotseling van zijn stoel valt en nog net voordat hij naar de sterren gaat ‘zegt ’t Lori’ in de doughnut jam schrijft. Vanaf dat moment ontstaan er meerdere mooie verhaallijnen die het verhaal van Skippy en zijn directe omgeving vertellen in flashbacks. De lezers maken niet alleen verder kennis met Skippy, maar ook met zijn vriend en wiskundeliefhebber Ruprecht Van Doren, de mooie Lori van de meisjesschool St. Brigid en de geschiedenisleraar en waarnemend hoofd Howard van het Seabrook College die in zijn carrière een deuk heeft opgelopen en dit wil compenseren.
Veel lezers zullen zich zonder meer herkennen de universele thema’s in het boek zoals liefde, ontrouw en experimenteren met drugs vanuit de beleving van pubers maar ook vanuit de beleving van volwassenen.
Toch een puntje van kritiek want de verhaallijnen in het boek zijn soms te gedetailleerd: Paul Murray is een schrijver met veel oog voor detail. Hierdoor komen de verhaallijnen soms erg langzaam op gang en komen komisch bedoelde aspecten niet goed tot hun recht. Veel lezers zullen dan ook de neiging krijgen om het boek na het lezen van de eerste driehonderd pagina’s naast zich neer te leggen. Dat zou het boek geen recht doen: de verhaallijnen komen in de tweede helft van het boek wonderbaarlijk mooi bij elkaar en vormen een prachtig verslag over de levens van mensen die allemaal verbonden zijn via Seabrook College. Blijft overeind dat de schrijver Murray zichzelf een beperking had moeten opleggen onder het motto: ‘less is more’. Daarentegen weet Murray mij als lezer zo te boeien voor het sympathieke personage Skippy dat ik toch hoopte – tegen beter weten in – dat Skippy aan het eind van het boek toch in leven zou blijven...

Geschreven bij Skippy Tussen De Sterren

Het boek opent met een wedstrijd donuts eten tussen Daniel ‘Skippy’ Juster en zijn vriend Ruprecht van Doren, een genie van niet geringe omvang.
Skippy en Ruprecht verblijven, met andere jongens die allen op de leeftijd zijn gekomen dat hun fascinatie voor seks groter is dan alle andere fascinaties in hun puberbestaan, op ‘Het Seabrook College’ in Dublin. Een exclusief Katholiek jongensinternaat geleid door de paters van De Heilige Paraclate, een met uitsterven bedreigde soort.
Ruprecht wint de wedstrijd zoals gewoonlijk, alleen deze keer is de afloop minder vrijblijvend omdat Skippy in elkaar zakt op de vloer bij Ed’s Doughnut House, de lokale hangplek voor de Seabrook jongeren.
De jongens van het Seabrook College worden in hun bestaan heen en weer geslingerd tussen een zekere mate van welwillendheid naar hun voorgangers en de wereld tegenover een alles verterend cynisme naar diezelfde voorgangers en diezelfde wereld, waarin zij zich staande moeten zien te houden. De meisjes van het naastgelegen St.Bridgid’s hebben heel andere problemen zoals een gevaarlijke aandacht voor uiterlijk en gewicht en daarmee samenhangend een bittere noodzaak om de geschikte pillen te bemachtigen.
De paters van De Heilige Paraclate en hun collega’s burgerdocenten voelen behalve de zorg voor de interne- en externe leerlingen, ook de druk van hun persoonlijke geschiedenis waarvan zij sommige details liever niet naar buiten gebracht zien. Zij hanteren daarbij het motto dat het op Seabrook College nooit de gewoonte is geweest om problemen te ontlopen of te vluchten in het verleden, maar juist om moed te kunnen putten uit de geest waarmee ze de uitdagingen ervan het hoofd hebben geboden. Met het tekenen van de geheimhoudingsclausule ontstaat niet alleen de verplichting geen vertrouwelijke informatie over schoolzaken te onthullen, maar het zetten van de handtekening biedt hen tevens de garantie op het lidmaatschap voor het leven van een duister verbond.
“Hier op Seabrook zorgen we voor elkaar”. “Als je je aan de regels houdt, luistert naar de aanvoerder, dan is er altijd een plek in het team voor je”.(blz. 489)
Het verhaal van Howard, vroeger leerling en nu docent Geschiedenis op het Seabrook College, gefrustreerd over zowel zijn slepende relatie met de Amerikaanse Halley als zijn mislukte carrière in de financiële wereld, geeft een extra dimensie aan de geschiedenis van het Seabrook College.
Elk personage in het verhaal is op zoek naar een manier om de zichtbare of onzichtbare, maar niettemin voelbare leegte in het bestaan te vullen. Geen van hen wil het leven verorberen als junkfood, als een donut met een gat in het midden en met dit gegeven in gedachten heeft Paul Murray een prachtig verhaal neergezet met soms heftige passages. De eenzaamheid waar menig adolescent zich voor geplaatst ziet heeft hij pijnlijk nauwkeurig en met een geweldig empatisch vermogen verbeeld
Hoewel het eerste- en tweede deel van het boek, na een aanvankelijk trage start mijnerzijds bij het eerste deel, heerlijk zijn om te lezen, vormt het laatste deel van het boek voor mij het absolute hoogtepunt. Het is ongelooflijk boeiend om te lezen hoe alle personages die ieder op eigen wijze met Skippy verbonden waren, zich één voor één verantwoorden over de rol die zij zich in hun eigen bestaan hebben toegeëigend en niet in het minst in relatie tot Skippy.
De tekst op de achterflap van het boek: ‘geen leuker boek dan…’ dekt voor mij de lading van het boek niet
Zelf zou ik ‘Skippy tussen de sterren’ liever kwalificeren als een bijzonder aangrijpende, en goed geschreven roman die naast het diepgaande karakter over voldoende geestigheid beschikt om het geheel draaglijk te houden.
Bovendien ben ik diep onder de indruk van het scherp inzicht dat de schrijver toont waar het gaat om de persoonlijke betrekkingen binnen bestaande relaties.

Geschreven bij Skippy Tussen De Sterren

Skippy tussen de sterren leert ons het leven kennen van studenten op het dure internaat Seabrooks en laat ons ook kennismaken met een aantal docenten,vriendinnetjes en nog een aantal personen.
De sfeer wordt goed beschreven op de kostschool waar het vooral gaat over de veertienjarige pubers.

Skippy heeft als kamergenoot Ruprecht,een jongen die altijd maar bezig is met experimenten,en hoewel zijn vrienden er niet erg in geloven zijn ze wel bereid hem te helpen.
Vooral het optreden voor het 140 jarig bestaan van de school loopt niet helemaal zoals het zou moeten lopen.
Echte pubers zijn het met hun verliefdheden en de streken die ze uithalen.
Hilarische momenten komen er voor in het boek terwijl er ook dingen gebeuren die ronduit tragisch zijn en ingrijpend zijn in hun leven
Dan heb je Carl,die op allerlei momenten Skippy probeert te dwarsbomen,vooral als het om de liefde gaat.
De meisjesschool waar ze zo graag naar toe zouden willen blijft verboden terrein,al weten ze toch wel contact te leggen met de diverse meisjes.
Als de jongelui met dieetpillen gaan beginnen gaat er toch wel het een en ander mis,de emoties lopen soms erg hoog op,wat bij pubers wel vaker het geval is.
Van veel leerlingen kom je het nodige te weten,ondanks dat er veel rivaliteit is kunnen ze het aardig met elkaar vinden.
Skippy heeft het soms erg moeilijk,voelt zich vaak erg onzeker,probeert zijn problemen zo goed en zo kwaad als het kan zelf op te lossen.
Howard,de leerkracht geschiedenis , zelf ooit leerling van Seabrooks,heeft ook de nodige problemen,en met hem nóg wel een aantal personen.
Hij is er teruggekeerd na een mislukte carrière elders en zijn verhaallijn loopt door het boek heen

Het verhaal gaat over het heden ,maar grijpt ook terug naar het verleden.
De karakters worden goed neergezet en je leert ze steeds beter kennen,de leerlingen zowel als de docenten en directie,je voelt soms de emoties die er spelen.

Ik vond het boek wel erg traag op gang komen en had moeite om bij de les te blijven,later in het boek kwam ik meer in het verhaal.

Al met al vond ik het een goed verteld verhaal.

Geschreven bij Skippy Tussen De Sterren

Tragikomische pil over een groep klasgenoten op een kostschool in Dublin. Murray typeert zowel de leerlingen als de docenten/ het schoolmanagement op voortreffelijke wijze. Must read voor tieners, maar ook voor docenten VO, al zal het voor sommige van hen een spiegel zijn waar zij liever niet in kijken.

Geschreven bij Skippy Tussen De Sterren

Skippy tussen de sterren van Paul Murray.
Hoofdpersoon is Daniel Juster met de bijnaam Skippy en het speelt zich af op de kostschool Seabrook. In de proloog lezen we dat Skippy met Ruprecht een wedstrijd houd wie de meeste donuts kan eten in de donutzaak naast de school. Skippy valt plots van zijn stoel en gaat dan dood.
Dan neemt de schrijver ons mee terug in de tijd aan de maanden die hieraan vooraf gingen.
Ruprecht is de beste vriend van Skippy en ze delen samen een kamer in de kostschool. En dan is er Carl die dealer is van drugs en een rivaal van Skippy. En Mario de oversekste puber van het stel en zo lezen we van ieder personage zoals de vrienden van Skippy en de leerkrachten allemaal iets. De meisjesschool waar de vrienden het liefst heen zouden gaan is streng verboden maar op een gegeven moment krijgen ze toch contact met wat meisjes die verslaafd zijn aan de dieetpillen. En hierdoor spreken ze vaak met elkaar af zodat de meisjes pillen kunnen krijgen van de jongens in ruil voor sexuele handelingen. Skippy wordt hevig verliefd op Lori maar hij is zo verlegen dat hij haar eerst niet durft aan te spreken. Carl is ook verliefd op Lori en komt er achter dat Skippy met Lori omgaat en zal op elke manier proberen om dit te dwarsbomen.
Skippy voelt zich vaak onzeker en probeert de problemen die hij heeft zelf op te lossen en zal er nooit met iemand over praten.
En dan hebben we Howard de geschiedenisleraar die ook de nodige problemen heeft en zijn leven loopt door het verhaal heen.
De school bestaat 140 jaar en dat moet groots gevierd worden maar het loopt anders dan verwacht.

Vond het een leuk boek om te lezen.
Er komen veel gebeurtenissen in voor die in deze tijd nog steeds voor problemen zorgen.

Geschreven bij Skippy Tussen De Sterren

Seabrook College in Ierland. Een van de hormonen gonzende jongsschool nog geleid door paters. Ontmoet in Skippy tussen de sterren de leraar Frans, pater Green, een man op het sadistische af, Howard the coward (Howard de lafferd bekt toch niet zo lekker), jaren terug zelf leerling op Seabrook, nu leraar geschiedenis geworden, en de automator niet te vergeten, geen lid van de broederschap maar stevig op weg te macht op Seabrook te grijpen. Maar maak zeker ook kennis met de leerlingen: Daniel ‘Skippy’ Juster, aan een andere wereld gekluisterd op zijn spelcomputer en hopeloos verliefd, Ruprecht Van Doren, Skippy’s dikke, geniale kamergenoot, Mario, wiens obsessie met seks uitermate vermoeiend zou worden ware het niet dat het hilarische slaapzaalscène’s oplevert, en Carl, de gemene beginnende drugsdealer van de school.

Op het oog lijken de leerlingen karikaturen, en zo schetst Murray ze ook. Maar hun karakters gaan dieper. Murray treft de pubers in het hart, en tekent als het ware hun zoektocht naar een houding. De dealende Carl meet zich een harde, gemene houding aan, lijkt niet beter te weten, maar hij wil eigenlijk ook alleen maar graag gezien worden door iemand. Vertwijfeling ontkomt ook Daniel ‘Skippy’ zelf niet, het naastgelegen meisjesinternaat huisvest femme fatale in de dop, en ook zijn grote liefde Lori Wakeman. Een fling, een verliefdheid van korte duur, want een dramatische gebeurtenis zet alles op z’n kop.

OK. Komt-ie: Skippy dies. En wel al in de proloog. Op theatrale wijze zoals het een verlegen, en vooral vertwijfelde puber betaamd. Met de frambozenvulling uit zijn donut weet hij nog zijn laatste woorden te schrijven: ZEG ’T LORI.

Na de dramatische proloog keert Murray terug om Daniels laatste semester op Seabrook College te beschrijven. Tot het tweede deel – Hartland getiteld – dan eindigt met het onontkoombare, Skippy dies. Spookland beschrijft dan de laatste maanden van het herfstsemester op Seabrook College. Maanden die Daniel zelf – gelukkig misschien – niet meer mee hoeft te maken, worstelend proberen de achtergelatenen hun leven op te pakken. Als een spiegel van de moderne maatschappij, staan zij alleen tussen de brokstukken. Schrijnend is het laatste wapenfeit van de aan desillusie ten onder gaande Ruprecht: oude folklore en metafysica tartend probeert hij Skippy nog één maal te spreken…

Murray tekent de weerslag van Skippy’s sterven op zijn klasgenoten letterlijk uit en beschrijft haast terloops de slag, of: het onbegrip, tussen de generaties feilloos. Met evenveel literair talent betreedt hij de puberwereld en de omgeving van de paters – de archaïsche taal in de scènes rond pater Green staat in scherp contrast met het simplistische rond Carl. Zo schept Murray niet alleen een personage, maar ook een linguïstische profiel. Blijkbaar heeft Paul Murray zich in deze lijvige roman geen grenzen toegekend en zich uitgeleefd – literair en inhoudelijk. Vol vertrouwen schrijft hij over kwantumfysica, spelcomputers, Ierse folklore, dealen, generaties, seksualiteit, vergeten soldaten uit de Eerste Wereldoorlog en weet Robert Frosts ‘Road not taken’ krankzinnig dubbelzinnig uit te leggen.

En de lezer kruipt ondertussen in dit breiwerk als ware het een warme trui, want Murray neemt de lezer onherroepelijk mee terug naar zijn eigen middelbare-schooltijd, zijn eigen puberjaren. De eerste verliefdheid en de eerste kus, die ene leraar. Doldwaas enthousiasme en grote twijfels en angsten in Skippy tussen de sterren.

Geschreven bij Skippy Tussen De Sterren

Een grote tragedie in Ed’s Doughnut House is de inleiding van deze grootse roman.

Het boek beschrijft de gebeurtenissen gedurende een trimester op een kostschool in Ierland, het Seabrook College.

We leren de hoofpersoon, Skippy, alias Daniel Juster, kennen als een jongen die bezig is alle facetten van het leven te ontdekken en onderzoeken.
Samen met zijn vriend en kamergenoot Ruprecht, die zich voornamelijk bezighoudt met uitvindingen en experimenten, wonen zij in een naargeestige kamer van het bijna 100-jarige gebouw.
Skippy wordt verliefd op een meisje, Lori, dat op een nabijgelegen school, het St. Birgid, zit.
Lori, geobsedeerd door dieetpillen en muziek, laat op een Halloweenfeest blijken dat zij Skippy ook wel heel erg aardig vindt.
Carl, een klasgenoot van Skippy denkt echter ook van Lori te houden en probeert hen op slinkse wijze uit elkaar te houden.
Dan ontmoeten we Howard, een geschiedenisleraar, die tijdens het Halloweenfeest zou behoren te surveilleren, maar het in plaats daarvan metAurelie, een collega, zichzelf wel erg gezellig maakt.
De gevolgen zijn groot, er blijken slaappillen in de fruitpunch te worden gedaan, en de meeste leerlingen flippen of worden ziek.
Greg, de conrector, roept Howard ter verantwoording en legt hem een sanctie op.
Zijn vriendin verlaat hem, Aurelie laat zich niet meer zien en een afschuwelijk drama op school maakt dat hij gedesillusioneerd en depressief wordt.

Skippy tussen de sterren is een boek waarin niet alleen het leven van veel tieners uitvoerig wordt beschreven maar ook dat van anderen zoals docenten en paters.
Het is hilarisch, dramatisch, ontroerend, maar tegelijkertijd ook grappig.
In één woord: fantastisch!!