Solo A James Bond Novel

Geschreven bij Solo

Nadat ik het boek bij ontvangst al na een paar hoofdstukken wegens desinteresse weg had gelegd, ben ik er een paar weken geleden toch met frisse moet nog een keer aan begonnen.
Waar mij bij voorbaat al de hele Afrika setting niet echt geweldig leek, bleek dat achteraf nog het beste gedeelte van het boek te zijn.
Het verhaal is goed geschreven en leest lekker weg. Toch is er maar heel weinig van Fleming te ontdekken en zit er nauwelijks daadwerkelijke actie in het verhaal, op de afrekening met de schurken na.

Bond die naar een (fictief) Afrikaans land gestuurd wordt, om te proberen een eind aan de daar lang lopende oorlog te maken, is feitelijk meer iets voor een Frederick Forsyth boek, maar dan hier veel simplistischer uit gewerkt.
Vooral de oplossing van Bond hoe de oorlog te beëindigen is wel heel naïef en vergt veel van de fantasie van de lezer, dit te kunnen geloven.

Het verhaal heeft niet echt een grote hoofdschurk, maar er komen toch een paar erg slechte snoodaards in voor. Zeker de hele figuur van Breed zit toch wel tegen het misselijkheid opwekkend aan.

Het boek kent twee zgn. Bondgirls, waarvan eentje wel erg met de haren er bij is gesleept, want zij heeft totaal niets met de rest van het plot te maken. De ander speelt wel degelijke een belangrijke rol en wordt behoorlijk goed gebruikt in het verhaal.

Verder blijkt Felix Leiter plotseling een zoon te hebben, die bij de CIA werkzaam is. Daar dit boek zich afspeelt in 1969 en dus vlak achter de Fleming boeken zit, is het wel vreemd dat Bonds beste vriend nooit eerder aan hem verteld heeft dat hij een zoon heeft.

Conclusie: nog steeds weinig "echte Fleming" in dit nieuwe boek, maar veel beter geschreven en amusanter dan de vorige twee pogingen (The Devil May care en Carte Blanche).

Geschreven bij Solo: a James Bond Novel

Dit is het eerste boek dat ik van de James Bond verhalen heb gelezen. Ik geloof dat ik er wel een paar films van heb gezien, maar de hele verhaallijn heb ik nooit gevolgd. Dus ik vond het tijd worden om eens een boek ervan uit te proberen – het is alleen niet van de originele bedenker.

James Bond krijgt de opdracht om naar Zanzarim af te reizen (solo) en een burgeroorlog te stoppen, hij moet met de leider van de rebellen gaan praten en het oplossen. Een ietwat vage missie want er worden verder geen redenen gegeven en hij moet eigenlijk per direct vertrekken.

Hij wordt onthaald door de mooie Blessing en gaat met zijn missie van start. Dit is het begin van een spannende missie, onzekerheden en een langzame tocht naar de onthulling met een boel onverwachte wendingen.

Bond is een heel herkenbaar personage, hij doet alles eigenlijk op zijn gemak, is niet bang en valt voor mooie vrouwen. Hij is niet bang om een beetje gevaar op te zoeken. Dat geldt ook voor de andere personages, ze zijn goed uitgewerkt en spelen – zodra je het einde hebt ontrafeld – allemaal een belangrijke rol. Wat ik jammer vond (en misschien is dat iets van James Bond, dat weet ik niet) was dat elke keer als er actie op het punt stond plaats te vinden, er eigenlijk hulp uit onverwachte hoek kwam, waardoor de actie uitbleef. Er zit wel actie in het boek, hoor! Maar naar mijn idee had het wat meer mogen zijn.

Spannend verhaal en een goede kennismaking met James Bond. Misschien maar eens van Ian Fleming lezen, aangezien hij de originele bedenker is.

Geschreven bij Solo: a James Bond Novel

Na Cart Blanche van Jeffrey Deaver is Williamd Boyd de volgende schrijver die in de voetsporen van Ian Fleming treed. Speelde de Bond van Deaver zich nog af in de tegenwoordige tijd, Doyd plaatst Bond in de jaren 60. Op een kleine terugblik naar D-day na had dit verhaal zich net zo goed in het heden kunnen plaatsvinden. Al zullen de auto liefhebbers de auto's uit die tijd misschien herkennen ik als leek had dit niet door. Het boek leest makkelijk weg en het verhaal wordt goed opgebouwd en blijft spannend. Er zijn genoeg leuke plotwendingen en er zijn ook weer een aantal oude bekenden die opduiken of wiens naam worden genoemd. Al met al een goed boek al is de uiteindelijk ontknopping een beetje ingewikkeld en ver gezocht. Ik heb geen idee of Boyd het net als Deaver bij dit ene boek houd, maar van mij mag hij nog wel even door gaan. (ik heb het boek overigens via de e-reader gelezen en dat beviel mij heel erg goed)