Stille schreeuw Zelfs de duisterste geheimen blijven niet eeuwig verborgen

Geschreven bij Kim Stone 1 - Stille schreeuw

De thriller Stille schreeuw begint met een proloog, die zich ruim 10 jaar eerder afspeelt en direct nieuwsgierig maakt. Aangekomen in het nu, vindt de moord op schooldirectrice Teresa Wyatt plaats. Even later volgt Tom Curtis. Rechercheur Kim Stone komt er samen met haar team achter dat de verbindende factor een voormalig weeshuis is. Als op het terrein van dit voormalige weeshuis menselijke botten worden gevonden, probeert Stone de zaken te verbinden en begint de zoektocht naar de moordenaar om ook de gebeurtenissen uit het verleden te ontrafelen.

Stille schreeuw is een intrigerend boek. Schrijfster Angela Marsons vertelt beeldend en realistisch. De personages en gebeurtenissen komen al lezend tot leven, onder meer door de vele dialogen. Het boek leest lekker weg, maar ik moest wel even inkomen door de vele personages en namen die in de eerste helft van het boek opgevoerd werden. Dat schepte bij mij wat verwarring. Echter vind ik wel dat dat Marsons een aantal nevenpersonages, zoals William en Lucy Payne, mooi uitwerkt, waardoor het verhaal een extra laag krijgt. Fijn ook dat zij aan het einde van het boek nog een keer terugkomen.

Het verhaal is over het algemeen geschreven vanuit Kim Stone of andere personages waarvan de identiteit bekend is. Af en toe komt de nog onbekende moordenaar aan het woord. In principe vind ik dit een fijne manier om een inkijkje te krijgen in de denkwereld van de moordenaar. Echter, in Stille schreeuw is het aantal hoofdstukken vanuit het perspectief van de moordenaar miniem en lijkt het alsof dit er nog even tussen is gezet. Ik had het fijner gevonden als het aantal wat meer was geweest. Halverwege het boek kwam het verhaal echt op stoom en werd de spanning opgevoerd. Het einde had een originele twist, die er wat mij betreft helaas ook voor zorgde dat het een tikkeltje onrealistisch aandeed.

Hoofdpersoon Kim Stone wordt in dit eerste deel van een hele serie goed geïntroduceerd. Wel jammer dat zij erg lijkt op Helen Grace, het hoofdpersonage uit de serie van M.J. Arlidge: een vrouwelijke rechercheur, die af en toe wat bot uit de hoek kan komen, sociaal onhandig is, motor rijdt en met trauma’s uit haar jeugd worstelt. Desondanks vind ik Stone sympathiek overkomen en ben ik benieuwd naar haar verdere avonturen, waarbij het personage hopelijk wat verder uitgediept wordt. Hopelijk keert ook haar side-kick Bryant terug, ik heb genoten van de interactie tussen hem en Stone.

Het verhaal speelt zich af in Black Country, waar schijnbaar plat gesproken wordt. Dit is in de Nederlandse vertaling overgenomen en af en toe spreekt een personage in een plat dialect, al wordt dit niet consequent doorgevoerd. Dit had voor mij niet gehoeven, wat mij betreft voegt dit niets toe aan het verhaal, maar leidt het eerder af.

Al met al moest ik even inkomen, maar daarna heb ik genoten van het verhaal. Het las als een trein. Ik vond het ook erg prettig dat de hoofdstukken kort zijn, dat geeft wat mij betreft ook wat vaart aan een verhaal. Ik ben erg benieuwd naar het vervolg en de ontwikkeling van Kim Stone. Hopelijk blijft de schrijfster ook in volgende delen originele plotwendingen, beeldende, realistische beschrijvingen, goed uitgewerkte nevenpersonages en goede dialogen gebruiken.

Geschreven bij Kim Stone 1 - Stille schreeuw

Vanuit de uitgever mag ik dit boek lezen om een recensie te schrijven. Ik ben al dol op de Arlidge serie dus vol verwachting stort ik me in dit boek. Gelukkig is het vakantie en kan ik me helemaal aan het boek geven. Een boek van 380 bladzijdes. Voor mij is het mijn eerste boek van deze rechercheur. Dit betekent dat ik zowel het team moet leren kennen als ook alle personages voor de verhaallijn. En dat zijn best veel namen. Het eerste gedeelte van het boek ben ik hier dan ook voor nodig. Het leest makkelijk weg, maar ik heb wel mijn aandacht nodig om de vele namen te plaatsen. Vervolgens kan ik me verdiepen in de verhaallijn. Een verhaallijn die af en toe wordt onderbroken door een gedeelte waarin de dader vertelt wat hij heeft gedaan en waarom. Erg knap gedaan, want ondanks dat je een kijkje in de motieven krijgt, is het voor mij tot de laatste pagina niet duidelijk wie het gedaan heeft.
Ik heb veel thrillers gelezen, maar deze schrijver en stijl van schrijven is voor mij nieuw. Een verrassend en tevens ingewikkeld verhaal. Halverwege het boek wordt het spannend en wil je doorlezen om uiteindelijk het boek in één ruk uit te willen lezen. Het boek is niet eng zoals de Arlidge serie, maar wel dusdanig spannend dat je de omgeving vergeet en het boek in één keer uit leest; tot diep in de nacht. Het eind heeft een verrassende wending en is werkelijk waar tot op de laatste pagina spannend. Ik heb geen enkel moment het idee gehad hoe het verhaal zou eindigen. Knap gedaan.
Ik ga zeker op zoek naar meer boeken van deze schrijver. Een aanwinst in de thriller series.
Minpunt: ik heb dit boek gelezen nádat ik de arlidge serie uit heb. De hoofdpersonage heeft veel gelijkenissen met Helen Grace uit de Arlidge serie.

Geschreven bij Kim Stone 1 - Stille schreeuw

Het eerste vertaalde boek van Angela Marsons.
De kaft en de titel nodigen uit om.het boek te willen lezen. Als je in de eerste bladzijde,s kennismaakt met het sterke karakter Kim Stone sluit je haar direct in je hart. Spanning en nieuwsgierigheid houdt je vast tot de laatste bladzijde. Steeds weer een nieuwe ontwikkeling maakt dat het boek lastig weg te leggen is .
Ik kijk uit naar deel 2 van dit goed geschreven boek.

Geschreven bij Kim Stone 1 - Stille schreeuw

Mijn mening:
Als start van een nieuwe serie heeft Stille Schreeuw mij zeker weten te bekoren. Kim Stone is een persoonlijkheid die ik graag beter wil leren kennen. Zij laat nog lang niet het achterste van haar tong zien, ik verwacht hierin nog veel progressie.

Rouw was van nature egoïstisch en zodoende zodoende voorbehouden aan de levenden. Het was een maatstaf voor iemands eigen lijden en, in sommige gevallen, iemands eigen spijt. Dat laatste wist Kim maar al te goed.

Stille schreeuw speelt zich af in Black Country, moorden in het heden wijzen allemaal terug naar een centrale plek in het verleden, wat is daar in godsnaam lang geleden allemaal gebeurd? Dit roept bij Kim Stone veel herinneringen uit haar eigen jeugd op, ze kan zich beter inleven dan vele betrokkenen denken, maar dit houdt ze het liefst verborgen.
De schrijfstijl van Marsons leest makkelijk weg, geen ingewikkeld verhaal maar lekker ontspannen door kunnen lezen. Het oplossen van de moorden is niet het enige belangrijke in dit verhaal, vooral het personage Lucy bezorgde mij een warm gevoel.

Kim voelde de frustratie van dit arme kind over haar marteling. Haar brein werkte uitstekend, maar haar vermogen om die gedachten uit te drukken was een gevangenis die erger was dan ze zich kon voorstellen.

Marsons heeft zeker zoveel aandacht besteedt aan het leven van de personages dan aan het toewerken naar de plot. De weg naar de ontknoping was niet totaal verassend, een aantal lijnen gaven duidelijke steken onder water waardoor ik als lezer het goede spoor in zicht had. Dit doet niets af aan het leesplezier, het is een prima start verhaal van een hopelijk groeiende serie en ik zal dus zeker het volgende deel oppakken.
Ik vind de vergelijking met Bryndza en Arlidge zeker toepasselijk, stuk voor stuk series waarbij je steeds verlangt naar het volgende deel, ik ga Marsons zeker tot nader order aan mijn favorietenlijst toevoegen.

Originaliteit: 3
Schrijfstijl: 4
Leesplezier: 4
Spanning: 3
Psychologie: 4
Plot: 3

Hiermee krijgt Stille schreeuw van mij 3,5 sterren.
Bianca

Geschreven bij Kim Stone 1 - Stille schreeuw

Korte inhoud

Black Country, Teresa Wyatt wordt vermoord teruggevonden en inspecteur Kim Stone wordt samen met haar team op de zaak gezet. De moord op Teresa blijkt nog maar het begin te zijn, al snel volgen er nog andere slachtoffers. Zou er een seriemoordenaar aan het werk zijn? Iedereen houdt zijn adem in.
Er lijkt bovendien een link te zijn naar een oud weeshuis en bepaalde gebeurtenissen die daar hebben plaatsgevonden dertig jaar geleden. Kim Stone probeert de vele geheimen uit het verleden op te rakelen, maar dit lijkt allemaal niet zo eenvoudig te zijn als op het eerste zicht lijkt. Ze heeft namelijk ook nog haar eigen bagage die ze met zich meedraagt en die het onderzoek wel eens zouden kunnen hinderen.
Zal zij de dader vinden alvorens er nog slachtoffers vallen? Het wordt een spannende race tegen de tijd.

Conclusie

Stille schreeuw is het debuut van Angela Marsons en het eerste boek in de serie met inspecteur Kim Stone in de hoofdrol. In Groot-Brittannië is de serie reeds meerdere malen hoog in de bestsellerlijsten terechtgekomen. Stille schreeuw verscheen oorspronkelijk in 2015 en wordt nu ook eindelijk in het Nederlands uitgebracht, ondertussen zijn er reeds 12 inspecteur Kim Stone thrillers uit Angela’s pen voortgevloeid en verschenen in Engeland. Ik voelde mij dan ook geëerd omdat ik de mogelijkheid kreeg om het boek voor de Nederlandstalige verschijningsdatum reeds te lezen. Uiteraard was ik ook, als thrillerfan, nieuwsgierig naar deze nieuwe Britse sensatie.

Al vanaf de eerste pagina werd ik in het verhaal meegezogen, dit voornamelijk door de wisselende perspectieven: dader, slachtoffer, Kim Stone, … we kunnen als lezer alles meevolgen vanuit hun point-of-view. Zo volgen we in een eerste hoofdstuk het slachtoffer en hoe ze om het leven komt, waardoor je als lezer letterlijk in het verhaal wordt meegezogen. Het klinkt luguber maar de auteur heeft hier op een mooie beeldende wijze weergegeven wat de gedachten van het slachtoffer waren net voor zij stierf en zo de toon voor de rest van het verhaal gezet. Allerlei vragen gingen door mijn hoofd tijdens het lezen van dit eerste deel en ik kreeg er ook mijn eerste kippenvel gevoel bij. Zou het echt zo zijn voor iemand sterft? Zouden dit de echte gedachten kunnen zijn van een slachtoffer net voor zij vermoord wordt? Het intrigeerde mij enorm.
Angela schrijft in klare duidelijk taal en verdrinkt zichzelf niet in details. Hierbij vergeet ze niet om de nodige aandacht te besteden aan de setting van het verhaal. De omschrijvingen van Black Country worden met veel liefde en gevoel voor detail neergepend. Het was alsof ik er zelf rondliep en alles zelf kon zien en beleven. Bovendien maakt de auteur gebruik van die typische Britse humor die het verhaal wat flair geeft. Op bepaalde ogenblikken vond ik dat er wel heel veel conversaties gehouden werden, hierdoor miste ik soms toch wat meer diepgang, doordat je minder de gedachten van de personages kon meevolgen.
De personages worden goed en realistisch uitgewerkt, doch doet ook hier weer de typische vrouwelijke inspecteur mee en haar hulpje: een sterke, harde tante die uiteindelijk toch een klein menselijk hartje heeft en haar rechterhand die overal achter haar aan loopt en nogal wat loom overkomt. Ik vind de hoofdpersonages dus net niet origineel genoeg, het is precies alsof ik hen reeds ken uit andere misdaad verhalen. Stille Schreeuw voor mij ook af en toe iets te voorspelbaar, maar door de verschillende onverwachte plotwendingen bleef de spanning er toch nog in. Het verhaal wordt over het algemeen realistisch gebracht, maar ik blijf toch over enkele elementen struikelen die te toevallig zijn en zo werden gecreëerd om het verhaal te doen kloppen en tot een bepaald plot te komen.

Een geslaagd debuut met zeker potentieel, maar een paar aandachtspuntjes zoals de personages en het nog realistischer brengen van de plot. Van mij krijgt Stille schreeuw 3,5 sterren ***

Geschreven bij Kim Stone 1 - Stille schreeuw

Ik heb heel erg genoten van Stille schreeuw.
Vanaf het eerste moment dat ik kennis maakte met rechercheur Kim Stone wekte ze bij mij heel veel sympathie op. Dit is voor mij belangrijk, daar ik anders veel moeite heb om me in te leven.
Ondanks dat Kim op het bureau gezien wordt als kil, sociaal onhandig en emotieloos, vond ik haar meteen een topper.
Het verhaal wordt in een lekker tempo opgebouwd, terwijl ondertussen het verleden van Kim Stone duidelijker gemaakt wordt. De moorden van het heden hadden van mij wel iets luguberder gemogen, maar
Verder in het verhaal blijkt wel waarom dit niet zo is. Het boek blijft spannend tot het einde met interessante karakters.
Ik had al wel voor de onthulling door wie de moordenaar was, maar dat komt misschien ook door het feit dat ik al heel erg veel thrillers gelezen heb.
Kim haar team ( bestaande uit 4 personen) is zodanig weggezet dat je, na het lezen van dit boek, vanzelf uit gaat kijken naar het volgende boek.
Ik zag dat er al zo’n 11 delen zijn in het Engels. Ik weet niet of de karakters voor mij boeiend genoeg zijn om ze zolang te blijven volgen. Maar ben zeker van plan om dit nog minstens een paar boeken

Geschreven bij Kim Stone 1 - Stille schreeuw

De cover en de start van Stille schreeuw zetten snel de toon. De aandacht wordt opgeëist en de interesse is snel ontlokt. Een krachtig begin waardoor de verwachtingen direct hoog liggen.

Het vervolg is een tocht naar de wat er is gebeurt in het verleden en wat er in het heden aan de hand is. Wat heeft dit met elkaar te maken? Vanuit rechercheur Kim leer je haar en de rest van het team steeds beter kennen.
De wijze waarop Kim is neergezet geeft een gemengd gevoel. Aan de ene kant is het een vrouw met karakter, een sterk personage met een eigen wil. Dit slaat echter wel wat door tot een overdreven houding t.o.v. andere personages. In combinatie met de overeenkomsten die Kim uit haar jeugd heeft met de zaak zijn vergezocht. Het gevoel dat daarbij overheerst is dat er teveel toevalligheden zijn die, omdat het te ongeloofwaardig wordt, de kracht deels uit het verhaal halen.

De overige personages zijn beknopt uitgewerkt, voor de rol in het verhaal is dit prima.

Stille schreeuw is voornamelijk vanuit het onderzoek geschreven. Op een aantal momenten is er een stuk vanuit een ander personage geschreven. Deze stukken voegen veel toe omdat ze achtergrond informatie geven die je als lezer weer helemaal het verhaal in trekken.

Het gevoel dat ik tijdens het lezen had ging verschillende kanten op. De ene keer zit je lekker in het verhaal door de goede omschrijving van de gebeurtenissen in de zaak terwijl er ook meerdere momenten zijn waarin de toevalligheden, opmerkingen en de omgang van een aantal personages to much zijn. Soms lijkt het alsof de omgang onderling te luchtig moet zijn.

Over het geheel gezien is Stille schreeuw een aardige thriller waar veel lezers van gaan smullen. Angela Marsons heeft zeker de potentie om in Nederland een succes te worden.

Geschreven bij Kim Stone 1 - Stille schreeuw

Op de basisschool ontdekte Angela Marsons haar liefde voor schrijven. Toen ze twaalf jaar oud was, gaf haar leraar Engels haar een paar boeken en toen wist ze dat ze later schrijfster wilde worden. Dat deed ze aanvankelijk voor zichzelf, maar op haar twintigste begon ze deel te nemen aan een aantal wedstrijden voor korte verhalen, waarvan ze er één won. Later publiceerde ze twee van haar eerder geschreven boeken en richtte ze zich op het schrijven van misdaadverhalen. In 2015 verschenen de eerste drie thrillers uit een serie van zestien waarin Kim Stone de hoofdpersoon is. Stille schreeuw, haar debuut, is begin 2020 in het Nederlands uitgebracht.

In Black Country, een gebied in het westen van Engeland, wordt de directrice van een school gewurgd. Dit blijkt het begin te zijn van een serie moorden op oud-medewerkers van een voormalig weeshuis. Op het terrein rond het gebouw vindt een opgraving plaats, waarbij menselijke botten worden aangetroffen. Rechercheur Kim Stone en haar team onderzoeken beide zaken en al snel wordt duidelijk dat ze met elkaar te maken hebben. En komen ze erachter dat de dader al jaren zonder problemen zijn gang heeft kunnen gaan. Vanwege haar eigen verleden is Kim erop gebrand deze moordenaar te vinden.

Na de korte proloog, die zich iets meer dan tien jaar geleden afspeelt, begint het verhaal met de moord op Teresa Wyatt, directrice van de plaatselijke school. Na de ontdekking van het lichaam komt Kim Stone aan bod; dat betekent een eerste kennismaking met de rechercheur en haar collega’s. Maar het is vooral Kim die tijdens het verhaal aan de lezer voorgesteld wordt. Waarop blijkt dat ze zowel bijzonder als clichématig is. Ze heeft enkele eigenschappen die andere speurders ook hebben: eigenzinnig, soms bot en sociaal kan ze weleens onhandig zijn. Toch onderscheidt ze zich ook, want ze probeert wel aan haar sociale gedrag, dat terug te leiden is naar haar jeugd, te werken. Een situatie aan het eind van het verhaal is daar een goed voorbeeld van. Dit alles maakt haar wel degelijk een interessant en boeiend personage, dat in de vervolgdelen alleen maar kan en zal groeien.

Stille schreeuw is een vlot lopend en toegankelijk verhaal dat goed in elkaar steekt. De auteur heeft een beeldende schrijfstijl; de lezer kan zich in veel situaties inleven en de dialogen zijn realistisch. Omdat in de Black Country-regio dialect gesproken wordt, heeft Marsons gemeend dit af en toe in de gesprekken tot uiting te laten komen. Begrijpelijk, maar op den duur hinderlijk; de lezer weet immers al dat het gebied zijn eigen platte taaltje heeft. Het verhaal bevat daarnaast ook een aantal thrillerclichés. Blijkbaar is niet te voorkomen dat in veel politiethrillers een interne concurrentie plaatsvindt en daarmee in feite ook een onderlinge strijd wie een nieuwe zaak toegewezen krijgt. Doe het daarom eens anders en laat de diverse districten of eenheden samenwerken.

Het verhaal wordt voor het grootste deel vanuit het perspectief van Kim verteld. Er zijn echter enkele hoofdstukken waarin de dader aan het woord is. Deze zijn te herkennen aan de cursief gedrukte tekst. Hierdoor komt de lezer wel meer te weten over zijn werkwijze, maar zorgt het niet voor spanningverhogende momenten. Ondanks een aantal plotwendingen en cliffhangers is het Marsons niet gelukt het verhaal te larderen met een zinderende spanning. Pas in de ontknoping krijgt de lezer de grootste verrassing voorgeschoteld, hoewel je een deel daarvan gedurende de plot al enigszins kon vermoeden.

Nog voor verschijnen is Stille schreeuw, vertaald door Textcase, bestempeld als spannend en verslavend, maar kan beide etiketten echter niet waarmaken. Kim Stone is zonder twijfel een personage waar in de vervolgdelen meer uitgehaald zal worden; de schrijfster zal dan echter wel voor meer originaliteit moeten zorgen. Dit debuut is daarom niet meer dan een verdienstelijk begin van een lange serie.

(Dit boek heb ik eerder voor Hebban gerecenseerd.)

Geschreven bij Kim Stone 1 - Stille schreeuw

Na de flashback gaat het verhaal verder in het heden, 10 jaar later. het duurde even voor ik mijn draai gevonden had in het boek door de vele , nieuwe personages die steeds opgevoerd werden en waarvan de relevantie in het begin niet helemaal duidelijk was.het verhaal is geschreven vanuit het oogpunt van Kim Stone. het gekke )verrassende' is echter dat er ook hoofdstukken tussen staan geschreven uit het perspectief van de moordenaar. of dit iets toevoegt is me niet helemaal duidelijk, het haalt, jammer genoeg, wel de. de vaart uit het verhaal.
Het is zeker een verhaal wat je pakt maar het duurt even voordat het je echt bij de strot grijpt en je verder wil, bij mij kwam dat omslagpunt ergens halverwege. omdat het allemaal relatief korte hoofdstukken zijn leest het wel lekker weg.
De hoofdpersoon is er een als zovelen, ruwe bolster, blanke pit en ook de personages om haar heen zijn niet verrassend, hier zou nog wel een verdiepingsslag gemaakt kunnen maken.
Al met al een leuk boek om te lezen, spannend ook met een briljant slot.

Geschreven bij Kim Stone 1 - Stille schreeuw

Een top boek een echte aanrader.
Een heel goed plot, je denkt dat je weet wie de moordenaar is maar.......
Goed geschreven en het leest lekker je zit zo in het boek.
Je wilt het niet meer wegleggen