Strovuur Luisterboek Tooltip Luisterboeken beluister je met de bol.com Kobo app.

Geschreven bij Strovuur

Fay gaat na de zomevakantie naar 6 gymnasium en mist de eerste dagen om spontaan met haar roekeloze neef Elvin (20), die net weer is ontslagen, in zijn oude Mitsubishi Sapporo mee te gaan naar Parijs. ‘We zouden naar Parijs maar het eindigde in Metz.’ Er ontplooit zich een aaneenschakeling van grappige, bizarre en steeds absurder maar erg vermakelijke avonturen. De boel escaleert lekker. Er wordt ruzie gemaakt, gevochten, gevloekt, er is iets met seks en een rode clownsneus, er wordt gereden zonder rijbewijs, veel bier gedronken en nog meer gerookt. Ook is er een belangrijke rol voor een oud en kostbaar koorboek. De mysterieuze melodieën laat Fay met haar altviool horen terwijl ze de Latijnse teksten probeert te ontcijferen, zoals terra tremnit et quienit - de aarde beefde en was stil.
Tot ze stilstaan in een bos en de auto ermee stopt. Fay gaat alleen verder en belandt via bijzondere ontmoetingen en een paar verschijningen (zijn dat de slaappillen?) in Metz, waar haar vader drie jaar geleden zelfmoord heeft gepleegd. Iemand die dood wilde en dat nooit liet merken. Het verwerken van haar vaders dood begint een steeds belangrijker thema te worden. In de kathedraal komt alles samen: de aarde beefde en was stil.

Fay verwerkt haar vaders dood op haar eigen manier.

Het boek is geschreven in de ik-vorm, in de verleden tijd. Fay kijkt terug op dit avontuur samen met haar neef. Dit perspectief werkt erg goed, vanaf het begin leef je mee in de gedachten en gedragingen van deze tiener, versterkt door het jeugdige taalgebruik:
• Ik had mijn ontroering weggeslikt met bier, dat ging goed want ik vind bier niet speciaal lekker, het is voor mij een drankje om dingen mee weg te spoelen
• Elvin is soms een blije eikel, en dat is best grappig, want hij kan zomaar veranderen in een boos en rancuneus mannetje vol zwarte gedachten. Elvin is een natuurverschijnsel
• ‘Nou effe niet, niffo, ik ben die kankerstokken zat!’ (als neef Elvin weer een sigaret opsteekt)

Een paar keer verwijst Fay ineens verrassend naar het verhaal dat ze aan het vertellen is:
• Gewoon opschrijven hoe het was
• ‘Ik weet dingen. En het moet, voor het verhaal. Snap dat dan.’

Er staan prachtige zinnen in dit boek:
• Ik wist dat hij geen Instagram, Facebook en Snapchat had. Hij heeft geen digitaal leven nodig voor zijn ijdelheid, die is volledig zelfvoorzienend
• Muziek moet tot het hart doordringen en bij mij gaat dat gemakkelijk want ik heb daar een gaatje (Fay heeft een gaatje in haar hart, vertelt ze ons al op de eerste pagina)
• De paniek sloeg toe, sprong op mijn rug en schreeuwde in mijn oor

Fay is soms wel erg wijs voor haar 17 jaar, alhoewel het feit dat ze gymnasium doet enigszins haar slimme geest, maar niet helemaal deze levenswijsheid, verklaart. Terugdenkend aan toen ik zelf op het gymnasium zat, kan ik mij niet voorstellen dat ik levenswijsheden als deze verkondigde:
• Excuses zijn overschatte dingen, wie excuses aanbiedt voor iets heeft het zichzelf al vergeven en vraagt alleen bevestiging om er vanaf te zijn
• Walging is de luxe van hen die kunnen weglopen
• Het is gestoord om te zien wat mensen doen om hun verlies van waardigheid te verdonkeremanen

Het maakt het boek niet minder mooi. Er gebeuren wel meer surrealistische dingen, zoals de verschijningen aan Fay van koekverkoper René, Grijze Gijs uit de verhalen van haar vader en kopiist Rogier uit de 16e eeuw. Het verhaal van de kopiist had van mij wel wat korter gemogen.

Een klassieke roadtrip vol wilde avonturen en met een originele twist waar je als lezer lekker in meegezogen wordt. Met een serieus thema dat (voor Fay) steeds belangrijker wordt. En met een prachtig einde.

Geschreven bij Strovuur

Pal voor mijn 74-ste jaar feliciteert ‘De Club van Echte Lezers’ mij. Niet voor mijn verjaardag, wel met mijn uitverkiezing om ‘Strovuur’ van Gerwin van der Werf (1969) te recenseren. De roman verschijnt op 11 februari a.s. bij Uitgeverij Atlas Contact, precies op mijn verjaardag. Ruim daarvoor lees ik de roman uit, als een trein, sterker, als een Mitsubishi Sapporo die zijn beste tijd heeft gehad. De knalgele oldtimer glorieert in deze ‘roadnovel’, waarin Fay (17) na een bloedhete zomer besluit om met haar neef Elvin (20) naar Parijs te reizen. Zij behept met verdriet, hij met een kort lontje. Van der Werf hanteert rijke fantasie met bijzondere humor. Zijn verhaal vind ik soms absurdistisch.

Staat de titel voor vuur van stro? In de roman is ‘korte opleving’ of ‘explosieve reactie’ een duidelijker uitleg. De trip van Fay en Elvin is kort van duur, het vuurtje brandt hevig. ‘Strovuur, dat zijn wij’, lees ik op blz. 245 (boek telt 246 blz.). ‘Wij’ betreft het duo zelve, dat snel in problemen raakt en de nodige pech ondervindt. Ontmoetingen op het onheilspellende platteland van Vlaanderen en Noord-Frankrijk zijn bizar. De reis zit vol beproevingen, een gestolen 16e-eeuws koorboek blijft door Fay’s hoofd spelen.

In de verantwoording meldt de schrijver dat zijn redacteuren Fay in hun hart hebben gesloten. Daar heb ik - leeftijdscategorie 70+ - geen last van. Je moet over even ruime fantasie als de auteur beschikken, zijn aparte humor ook waarderen, om naast de hoofdrolspeelster het gehele boek warm te verorberen. Daarvoor zijn inleving, modieus woordgebruik en hedendaags denken vereist. De flaptekst geeft aan: ‘Zelden wist een schrijver de stem van een jong meisje zo goed te vangen’. Uit haar mond noteer ik over ‘veel lezen’: “Dat valt wel mee. Ik lees vooral flutboeken vol verzinsels. Fantasy en literatuur en zo. Er staat niets in waar je wat aan hebt of zo” (blz. 149). Stoere humoristische prietpraat, vind ik.

Strovuur is geschreven met de bravoure van de jeugd, die vooral in een grappig, slim, rouwend nichtje tot uitdrukking komt. Fay lijkt het vrouwelijke antwoord op Holden Caulfield in ‘The catcher in the Rye’ (De vanger in het graan). Dit boek uit 1951 van J. D. Salinger was controversieel vanwege grof taalgebruik en vrije behandeling van seks. Het zou mensen zelfs hebben aangezet tot plegen van misdaden.
Of Strovuur voldoende is om jeugdigen tot lezen te prikkelen, betwijfel ik. Woorden als n..ken of vormen van inc.... behoren niet tot mijn dagelijks gebruik. Het viel mij mee dat geen scala aan drugs werd opgevoerd, behalve de slaappillen. Zullen de verzonnen verhalen van koekverkoper, Grijze Gijs en kopiist de jeugd boeien?

Bewondering voor fantasie en humor van de schrijver heb ik. Maar ik ben te oud om zijn boek Strovuur sterk te bepluimen. De moeilijke overgang van jeugd naar volwassenheid ligt achter mij. In woorden van Fay: “Zelfs als het hele verhaal een verzameling leugens zou zijn, dan maakte het nog steeds niets uit” (blz. 243). Naar mijn gevoel juist wel!

Geschreven bij Strovuur

Bizarre roadtrip. Leuke humor.

Geschreven bij Strovuur

meeslepend coming of age verhaal dat wegleest als een roadmovie

Geschreven bij Strovuur

Roadtrip, Coming of age roman, roadnovel en andere verwijzingen zag ik voorbij komen om dit “onderweg “ verhaal aan te prijzen. Natuurlijk wekt dat de nieuwsgierigheid van de lezer die op zoek is naar… Ja, naar wat? Dat is nu juist de vraag van de hoofdpersoon in dit boek.
Fay is een tiener die met haar neef naar Parijs wil, maar daar nooit aankomt. Dat is ook helemaal niet erg want het gaat over de reis en niet over het doel.
De schrijver heeft zich knap verdiept in de belevingswereld van de 17 jarige, maar verliest zich soms in clichés terwijl het verhaal sterker zou worden zonder deze trendy uitspraken. Like like, hartje hartje, caramel frappuccino bij de Starbucks, tasje kopen, lekker crazy, de Lush…. Wellicht spreekt dit jonge lezers aan, maar volgens mij heeft het verhaal dit helemaal niet nodig. De universele zoektocht, zoals Holden die maakt in The catcher in the Rye of Sal Paradise in On the Road spreekt mensen van alle leeftijden aan die openstaan om de wereld te blijven bevragen.
Fay blijft deze vraag ook stellen, waarom? Waarom wilde mijn vader niet verder, waarom los ik liever op in het niets, waarom spreekt een middeleeuws muziekboek mij aan? Ik betrapte mezelf er op dat ik door wilde blijven lezen. Het was spannend, het was absurd bij vlagen, en de vraag was vooral waar gaat dit verhaal naar toe? Het antwoord weet je al en toch wil je doorlezen.
“Soms wil je iets voelen, soms wil je branden of leegbloeden door een gat in je hart” zegt Fay op de laatste bladzijde. Branden als strovuur in plaats van wegsmeulen. Ook dit boek geeft de hoop weer dat alle ellende die je meemaakt je uiteindelijk sterkt in de gedachte dat je mag worden wie je wil zijn, ook al weet je nog niet wat dat is.

Geschreven bij Strovuur

Het boek Strovuur van Gerwin van der Werf is een vermakelijke roadtrip. Je zou het ook een coming-of-age-roman kunnen noemen. Fay gaat samen met haar neef stiekem op pad naar Parijs en ze beleven onderweg opmerkelijke avonturen. Ook worden beiden met zichzelf geconfronteerd.
Het is leuk om te lezen, maar niet meer dan dat. Echt bijzonder wordt het boek nergens, en het staat nogal vol met clichés of zaken die je als lezer al lang voelt aan komen, zoals dat Fay seks gaat hebben met haar neef.
De taal is gemakkelijk te volgen, waardoor ik denk dat dit boek vooral lezers in de adolescentenleeftijd zal aanspreken. Een leuk tussendoortje, maar helaas had de diepgang wel van wat meer kwaliteit gekund.

Geschreven bij Strovuur

In dit boek leer je de zeventienjarige Fay kennen.

Fay besluit heel impulsief om naar Parijs te gaan samen met haar neef Elvin. Samen met Elvin maakt ze de gekste dingen mee, en dat terwijl ze haar verdriet probeert te verwerken omdat haar vader niet lang geleden zelfmoord heeft gepleegd.

Het verhaal is onvoorspelbaar tijdens de reis maken ze van alles mee ,dingen die je niet verwacht daarnaast is het ook meeslepend.

Na het lezen van dit boek zal je versteld staan.
Je krijgt ineens antwoord op al je vragen.

‘Strovuur’ is zeker een aanrader.

Geschreven bij Strovuur

Aan het eind van de zomer besluiten de zeventienjarige Fay en haar drie jaar oudere neef Elvin een roadtrip te maken naar Parijs. De gele Mitsubishi Sapporo coupé van Elvin, met de bijnaam ‘De Sapporno’, moet hen naar Frankrijk brengen. Zowel Fay als Elvin hebben hun eigen problemen, zo heeft Fay haar vader verloren en is ze soms erg somber. Elvin kan vanuit het niets erg driftig worden, waardoor hij al bij verschillende werkgevers ontslagen is. De roadtrip naar Parijs loopt niet helemaal zoals gepland, zo raken ze verdwaald in België en Frankrijk, hebben ze bijzondere ontmoetingen en krijgen ze autopech op een weggetje achteraf.

Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Fay. Fay is een zeventien en een echte puber, zo heeft ze het soms ingewikkeld met zichzelf en wat er in haar leven gebeurd. Enkele jaren gelden heeft haar vader zelfmoord gepleegd, dit geeft haar veel verdriet en onbegrip, wat veel effect heeft op haar leven. De band met haar moeder is wisselend en Fay probeert zich ook tegen haar moeder te verzetten, zoals pubers dat kunnen doen. In Strovuur wordt je meegenomen in de gedachtenwereld van Fay.

Doordat het verhaal uit het perspectief van Fay wordt verteld, leer je haar goed kennen. Auteur Gerwin van der Werf is er goed in geslaagd Fays personage geloofwaardig en boeiend neer te zetten. Fay is een meisje dat veel nadenkt, niet wil opvallen en cynisch is.
De band tussen Fay en haar neef Elvin is interessant. Ze hebben beide hun eigenaardigheden, maar kunnen het goed met elkaar vinden en - ondanks enige woordenwisselingen - accepteren ze elkaar zoals ze zijn. Beide hebben geen makkelijke thuissituatie, maar kunnen elkaar steunen en zichzelf zijn.

Tijdens de roadtrip hebben Fay en Elvin bijzondere gesprekken met elkaar, maar ook met onbekenden die ze tijdens hun reis tegenkomen. Hier en daar probeert de auteur je ook op het verkeerde been te zetten en je te laten twijfelen wat wel en niet in het verhaal hoort en wat de fantasie van Fay is. In Strovuur volg je als lezer dag voor dag de belevenissen van Fay en haar neef Elvin. Uiteindelijk duurt de roadtrip van Fay en Elvin zes dagen, dit is ook het aantal delen waarin het boek is opgedeeld. De schrijfstijl van de auteur is vlot en passend bij het perspectief van de zeventienjarige Fay, waardoor het verhaal prettig leest.

Strovuur is een boeiende roman over een roadtrip van twee jonge mensen. Fay en Elvin hebben een bijzondere band en de auteur is er goed in geslaagd het personage van Fay interessant en realistisch neer te zetten.

Geschreven bij Strovuur

Gerwin van der Werf/ Strovuur
"Ik tilde het boek uit de vitrine, het was precies zo zwaar als ik had verwacht. Ergens hoopte ik dat ik gesnapt zou worden, dat de agenten mij mee zoude nemen, veilig in de handen van de politie, jeugdzorg en een plan van aanpak. Ik geloof zelfs dat ik daarop uit was toen ik kalm met het boek onder mijn arm naar de uitgang van de kerk liep onder begeleiding van de zang van de kloosterbroeders"

Ik mocht voor de Club van echte lezers dit prachtige maar ook indrukwekkende boek lezen over 2 jongere die op de vlucht gaan voor zichzelf en het leven en tijdens deze bijzondere roadtrip zichzelf pas echt leren kennen.

Samenvatting
In "Strovuur' van Gerwin van der Werf besluit de zeventienjarige Fay aan het einde van een bloedhete zomer om met haar neef Elvin naar Parijs te reizen. Fay draagt een groot verdriet met zich mee, Elvin heeft een kort lontje, zijn Mitsubishi Sapporo heeft zijn beste tijd gehad. Ze komen dan ook al snel in de problemen: een hoop pech en vreemde ontmoetingen op het sinistere Vlaamse en Franse platteland maken van de reis een beproeving. Als Fay een zestiende-eeuws koorboek uit een klooster steelt, dreigt de boel te escaleren. Maar wat gebeurt er echt en wat zit er in Fays hoofd?

Als ik dit boek moet omschrijven zou ik zeggen, bijzonder, indrukwekkend en pakkend.
De auteur weet echt helemaal in het hoofd van deze twee jongere te kruipen. Het is een roadtrip die eigenlijk vanaf dag 1 helemaal dreigt te mislukken door de spontaniteit en de slechte voorbereiding van de reis maar mede daarom weet het verhaal me al vanaf dag 1 te boeien.
Het boek is opgedeeld in dagen waardoor alles mooi en overzichtelijk is.
Samen met neef Elvin gaat ze de reis aan in zijn Mithsubishi Sapporo die eigenlijk niet meer geschikt is en ze al snel concessies moeten doen onderweg om veilig met deze auto te rijden. Elvin is niet de makkelijkste om mee op reis te gaan en maakt er dikwijls een puinhoop van. Onder die stoere, gekke neef zit een gouden hartje.
Fay daarentegen is onzeker en nog volop in de rouwverwerking maar wil zich niet ten onder doen aan haar stoere neef waardoor ik met momenten echt heel graag haar even wou knuffelen of door elkaar schudden om de realiteit onder ogen te laten zien.
Ze kennen elkaar hun hele leven al maar eigenlijk ook weer helemaal niet en dat geeft mooie gesprekken in de auto.
Het boek is geschreven vanuit de Ik vorm en dus vanuit Fay en dat is in het taalgebruik goed te merken. Het is knap werk om je als schrijver in het hoofd van een rouwende puber te kruipen. Chapeau!

Geschreven bij Strovuur

Nooit van de schrijver gehoord, maar deze trage-komedische roman leest als een speer!
Ik heb veel gelachen, terwijl het eigenlijk ook allemaal erg triest is...
Zeer makkelijk leesbaar.