Summer at Rose Island

Geschreven bij Summer at Rose Island

Erg zoetsappig en luchtig.

Geschreven bij Summer at Rose Island

Ik ga deze review beginnen door enkele statusupdates aan te halen die ik op goodreads posten terwijl ik Summer at Rose Island aan het lezen was. Want om eerlijk te zijn, deze status updates vertellen je onmiddellijk wat ik van het boek vond!
“Ik ben verliefd! Ik ben verliefd! Ik ben verliefd! Holly, je bent een schrijvende godin!”(6%)
“k wil nu verhuizen! White Cliff Bay, ik kom eraan!” (20%)
“Ik moet blijven lezen! Ik kan gewoon niet stoppen!.” (46%)
“Zwijmel, zwijmel, zwijmel!.” (52%)
“Waarom? Waarom? Waarom?” (76%)
“You go Riley! *cheerleader dansje* (82%)
Ik denk dat het een beetje een understatement is dat ik behoorlijk gek was op Summer at Rose Island. Ik keek sowieso erg uit naar dit derde deel in de White Cliff Bay reeks. Tot nu toe waren het altijd kerstromances en hoewel ik echt kerstverslaafd ben, lees ik toch liever niet over sneeuw en koude tijdens de lente / zomer. Gelukkig moet Holly mijn gedachtegang gevolgd zijn, want ze keert terug naar het liefelijke, Engelse dorpje in de zomer! En wat werd ik weer verliefd. Mijn koffers staan klaar om me permanent te vestigen in White Cliff Bay.
Zoals ik al zei is Summer at Rose Island het derde deel in de reeks. Het kan ook gelezen worden als een alleenstaand boek, maar waar ik zoveel van hou bij Holly Martin is dat ze altijd een manier vind om haar vorige verhalen met elkaar te verweven. Als je mijn blog al een tijdje volgt dan weet je misschien dat ik het erg moeilijk heb om personages los te laten. Ik wil altijd weten hoe het weten gaat nadat het verhaal is afgerond. Zijn ze in orde? Zijn ze gelukkig? Sommige voelen echt aan als vrienden en ik wil dus ook af en toe terug met hun afspreken. Dus je kan je vast voorstellen hoe geweldig ik het vind dat we deze personages terug zien voorbijkomen. Ik maakte echt een vreugdedansje op het ogenblik dat Lily en George terug in het verhaal kwamen. Ik was zo gelukkig voor hen en het leven dat ze nu hebben.
Nog een sterk punt in Holly’s schrijfstijl is dat ze nooit hetzelfde verhaal vertelt. Het is erg makkelijk om altijd in hetzelfde stramien te vallen als je romantische verhalen schrijft. Maar zij geeft het toch elke keer een heel andere draai. Haar personages zijn een voor een erg aimabel en je zal zo voor ze vallen. Maar toch zijn ze allemaal heel eigen personages en lijken ze geen kopie van elkaar. Ook de romances zelf hebben telkens een andere invalshoek en verlopen erg verschillend. Hierdoor blijft elk boek fris en vernieuwend. Deze keer zat ik echt op het puntje van mijn stoel omdat ik het allemaal niet zag goedkomen. En dat is voor mij een teken dat Holly echt weet waar ze mee bezig is!
Ik ga nog even door met raaskallen over dit boek. (Ik ben een gigantische Holly Martin fan, dat valt niet te ontkennen.) Naast de romance in dit boek is er ook een deel “informatie”. Deze keer gaat dit specifiek over haaien. Erg interessant, want net zoals de meeste mensen ken ik wel de klassieke, bekende haaisoorten, maar dat er zoveel soorten waren had ik nooit durven dromen. We leren ook erg veel over het Britse eten. Gezien Riley, het mannelijke hoofdpersonage, door Darcy geïntroduceerd wordt in de Britse culinaire wereld. Erg leuk om over te lezen, zeker omdat ik zelf geen grondige kennis heb van de Britse snacks en snoepjes. Gelukkig wordt alles goed uitgelegd. Holly gaat er niet van uit dat haar lezers wel zullen weten waar ze het over heeft.
Summer at Rose Island is een heerlijk zomers boek, met een prachtige romance. Maar ook met sterke, geloofwaardige vriendschappen en een echt gemeenschapsgevoel, zoals je dat enkel in kleine dorpjes vind. .

Geschreven bij Summer at Rose Island

een boek waarbij je niet teveel moet nadenken. geen nieuwe inzichten, geen onverwachte wendingen, geen groot talent in schrijfstijl, geen humor.
maar anderzijds : ook geen ergernis, niet echt saai, gewoon, relaxe zomerlectuur