The Fireman

Geschreven bij The Fireman

Er woedt een epidemie, eentje waarbij mensen 'dragonscale' op hun huid krijgen, zwarte plekken dooraderd met gouden draad. Hoe de mensen besmet raken is in het begin niet duidelijk. Wat wel duidelijk is, is dat mensen die besmet zijn spontaan ontbranden en sterven. Het is afschuwelijk om naar te kijken.
Harper is getrouwd met Jacob en werkt eerst als verpleegster in een school, maar nadat die school afgebrand is, werkt ze als vrijwilligster in een ziekenhuis, met een soort van geel pak, handschoenen en helm om zichzelf te beschermen. Jacob wil niet dat ze nog werkt want is bang dat ze besmet geraakt. Wat uiteindelijk ook gebeurt.
Dan gaat het snel, Jacob wil zijn vrouw doden om haar de zelfontbranding te besparen. Ondertussen is Harper zwanger en ze wil blijven leven, voor haar kind. Ze ontsnapt en wordt gered door de Fireman die haar naar een gemeenschap brengt met andere besmetten, die zich verstoppen voor de gezonden.
De plaats is ergens verborgen in de bossen en de mensen die er leven zijn een dwarsdoorsnede van een gemeenschap. Niet iedereen kan door een deur met iedereen, niet iedereen heeft zijn ego achtergelaten toen men het kamp betrad. Iemand moet de leider zijn, maar dat gaat zoals gewoonlijk niet goed. Er ontstaan twee groepen en dan evolueert alles snel ten slechte. Bovendien is er nog de gemeenschappelijke vijand: de gezonden.
Terwijl Harper alsmaar verder vordert in haar zwangerschap, lijkt het alsof heel de wereld, mensen, omstandigheden, natuur, ... zich tegen haar keert.

Dik en geweldig goed boek van Joe Hill die hiermee echt niet onder doet voor zijn vader Stephen King. Zit dit soort verhalen schrijven dan toch in de genen?
Wat me vooral fascineerde was dat je eigenlijk niemand kan vertrouwen. Iedere keer wanneer iemand vriendelijk is, moet je je blijven afvragen of het gemeend is, of er niet iets anders achter zit. Wel heel moeilijk om zo te leven.
De beschrijvingen in het kamp, hoe ze eigenlijk gevangenen zijn van hun eigen regels, de ego's die er ontstaan, de haat en nijd, maar ook de paar vriendschappen die blijven bestaan, dat vond ik mooi. En zoals in iedere gemeenschap, is er een manier om mensen te straffen. Niet mooi, maar blijkbaar is het nodig.

Na Nosferatu (5 sterren) en Hoorn en Zwart hart (beide 4 sterren), weer een volwaardig, degelijk boek van Joe Hill. Hij is voor mij niet alleen maar de zoon van Stephen King, hij is al lang uit zijn schaduw getreden.

Geschreven bij The Fireman

Vol ongeduld gewacht op de Nederlandse vertaling die maar niet kwam, dus dan maar de Engelstalige versie gekocht.

Geschreven bij The Fireman

Een spannende boek dat je aandacht vasthoudt vanaf de eerste bladzijden. Je kan het boek niet wegleggen, omdat je simpelweg moet weten wat er met de verschillende personages gebeurt, wat hun verleden is, hoe alles in elkaar zit.
Goed geschreven en een echte aanrader.

Geschreven bij Fireman

Spannend verhaal. Pageturner. Heb het zelf al 2x gelezen en nu cadeau gedaan.