Verloren in de jungle De mysterieuze verdwijning van twee Nederlandse meisjes in Panama

Niet alleen is het boek bijzonder matig geschreven, maar ik vind het ook nog eens bijzonder onrespectvol naar de nabestaanden van de twee jonge vrouwen. De families van Kris en Lisanne hebben uitdrukkelijk laten weten niet mee te willen werken. Ik vind het bizar dat dit boek zonder toestemming van de families op de markt is gebracht. Dit boek is het product van twee matige schrijvers die een verhaal claimen dat niet aan hen was om te claimen en een schaamteloze poging om geld te verdienen over de ruggen van deze twee omgekomen vrouwen. Stel je voor dat je kind/zus/nicht/vriendin op verschrikkelijke wijze omkomt en twee onbekenden besluiten daar zonder dat je daar toestemming voor geeft en zonder dat ze in Panama zijn geweest een boek over te schrijven. Bizar, ik zou er niet aan moeten denken.

Je kunt als schrijvers een heel blik vrienden en bekenden opentrekken voor denzelfde 5 sterren cliché reviews maar de gemiddelde lezer hier kijkt daar wel doorheen. Slecht geschreven met een grote chaos van thema's. Schaamteloos informatie her en der vandaan geplukt en nog veel schaamtelozer een boek uitgebracht dat er enkel en alleen had mogen komen met support van de ouders van de slachtoffers. Of beter als zij zelf een dergelijk boek hadden uitgebracht. Schande ook richting de uitgeverij. Zoals John van den Heuvel het treffend op TV zei; de reden voor dit werk ontgaat je volledig na het lezen. Een vat vol aannames en nog erg matig geschreven ook.

Deze zaak hield mij, net als velen in NL, destijds dagelijks bezig. 2 jonge meiden die het avontuur van hun leven aangaan en plotsklaps van de aardbodem verdwijnen. Nu ik het boek gelezen heb, is de conclusie eigenlijk dat de uitkomst van het onderzoek door de autoriteiten nog steeds de meest logische en waarschijnlijk de juiste conclusie is. Dat gezegd hebbende, ontgaat de noodzaak van dit boek mij dus volledig. Nu ik begrijp dat de ouders er ook nog eens op tegen waren en niet hebben meegewerkt voel ik mij ergens gewetensbezwaard dat ik het überhaupt gelezen heb.

Inhoudelijk vond ik het matig geschreven. De eerste helft van het boek gaat vooral van de hak op de tak over allerlei personen, namen, plaatsen en theorieën. Later krijgt het allemaal iets meer structuur en wordt veel duidelijk. Echter, de conclusie was zoals gezegd nog steeds dezelfde die het OM 7 jaar geleden al getrokken had. Wat mij betreft dus echt een gevalletje ‘eigen belang’ voor de schrijvers en een dikke vinger naar de families.

Hoewel er veel informatie van internet wordt weergegeven en met elkaar vergeleken, overtuigt het boek niet. Misschien komt dit mede doordat de oud-Officier van Justitie in Panama die het onderzoek leidde, heeft meegeschreven. Een niet bepaald objectieve keuze en een herhaling van zaken. Er worden weinig waterdichte nieuwe feiten naar voren gebracht. Naar ik lees schijnen de auteurs nooit in de desbetreffende jungle te zijn geweest. De vraag is dan ook maar zeer of dit boek daadwerkelijk alle wilde speculaties tot een einde brengt, zoals het belooft. De lezer en de nabestaanden zijn met dit boek niet gediend.

Teleurstellend. Veel onjuistheden en aannames in dit boek. Niet professioneel. Over de onbeschoftheid ten aanzien van de familie is al genoeg geschreven.

De verdwijning van Kris en Lisanne staat me nog goed bij. Ik herkende mezelf in hun, zij waren een paar jaar ouder dan ik destijds en ook ik ben vaak in het buitenland onder de backpackers te vinden. Het feit dat deze zaak nooit echt is opgelost maakt dat het een zaak is waar ik mee bezig blijf. Maar dan! Dit boek. “Tijdens hun zoektocht naar de waarheid komen ze tot conclusies die de zaak op zijn kop zet.”

Dat klinkt veelbelovend, toch? Maar nadat ik het hele boek heb gelezen, ben ik geen enkel stuk nieuwe informatie tegengekomen. En ook hun eindconclusie lijkt voor het merendeel te zijn gebaseerd op het feit dat ‘er voor de andere scenario’s simpelweg niet genoeg bewijs is’. Nou wat zet dat de boel op z’n kop, zeg. Poe poe.

Ook vind ik het raar dat het boek is uitgebracht zonder dat ze zelf in Panama zijn geweest. Ja dat kan nu niet vanwege corona, maar dan wacht je een paar jaar met het uitbrengen van het boek! En sterker nog, nu kom ik erachter dat de ouders helemaal niet wilden dat dit boek werd uitgebracht.. Wat getuigt van geen enkele vorm van respect. Alsof deze mensen al niet genoeg hebben moeten doorstaan, nu kunnen ze niet eens een boekhandel in zonder te worden geconfronteerd met het lot van hun dochters/ zussen. Ik schaam mezelf dat ik dit boek heb gekocht. Volledig geschreven vanuit eigen belang zonder ook maar een schrijntje rekening te houden met de families.

Vrij droge reportage. Leest niet als een doorlopend verhaal. Schiet van het ene deelonderwerp naar het andere. En weer terug. Soms is het net alsof je een droog politierapport leest. Dat geldt ook voor de schrijfstijl. Helder, maar meer ook niet. Geen literaire waarde. Geen persoonlijke ervaringen want de auteurs hebben voor hun onderzoek Nederland niet verlaten. En ook geen neutraal boek. De openbaar aanklaagster heeft haar eigen hoofdstukjes die vaak sentimenteel en onprofessioneel klinken. Kritiek op de autoriteiten is er niet. Enkel journalisten en webdetectives krijgen er van langs. Dieptepunt is dat de auteurs zelf afsluiten met een ongeloofwaardige en onbewezen eindtheorie.

N.B. hoe het zich ethisch rijmt om een financieel slaatje uit dit drama te slaan, terwijl de ouders hiervoor geen toestemming hebben gegeven en er zelfs tegen gekant zijn, ontgaat mij.

Titel: Verloren in de jungle is verloren in het boek.

Het boek is volledig tot stand gekomen middels desktopresearch.
De auteurs zijn niet op de plek des onheils geweest.

Het boek is relatief simpel opgebouwd en in een notedop als volgt weergegeven.
Beide auteurs hebben zich in eerste instantie op het internet verdiept in de zaak via 'internetdetectives' en fora.

Gaande weg het onderzoek zijn er door de auteurs contacten opgedaan en zijn er via met name 'messenger' en mail meer en meer bronnen tot beide gekomen.

Deze bronnen zijn vervolgens voorgelegd aan een aantal deskundigen in binnen- en buitenland. Waarbij deze deskundige op het team van Frank de Groot, de locale specialisten en RHWW Reddingshonden na ook, net als de auteurs niet op de plek des onheils zijn geweest.

Het is voorleggen is de breedste zin van het woord. 
Bijvoorbeeld aan een gedragspsycholoog.

Met het gegeven dat je tot 8 dagen kunt overleven in een willekeurige jungle, zelfs als je zwaargewond bent. Met beide de nadruk op kunt.

Het maakt het boek daarmee exemplarisch en langdradig met teveel overbodige passages en aannames. Beide auteurs maken hierdoor de eerder door hun 'zelf' gestelde doelstellingen niet waar.

"Marja West en Jürgen Snoeren verdiepten zich intensief in nieuw onderzoeksmateriaal
om eens en voor altijd de waarheden van de onwaarheden te scheiden."

Dit is niet te herleiden naar het onderzoek van de auteurs.  

De waarheden en onwaarheden zijn niet gescheiden, veel blijft nog onduidelijk.
Het zijn een minimaal aantal feiten omhuld met een extra laagje waarschijnlijk, mogelijk en we denken. De waarheid zal waarschijnlijk altijd het geheim van de jungle blijven.

De auteurs spreken zich hierbij letterlijk tegen: "Zo lang we niet over meer informatie beschikken, blijven we met onze theoriën en overwegingen in dezelfde cirkels ronddraaien, net zoals iedereen."

"Tijdens hun zoektocht naar de waarheid komen ze tot conclusies die een heel nieuw licht op deze zaak werpen."

De conclusie die een heel nieuw licht werpt op de zaak ontbreekt. Deze conclusie is door specialist en forensisch patholoog Frank de Groot (p.53) (2014) reeds gesteld en zelfs opgenomen aan het begin van het boek. 

Ook staat eenzelfde Engelstalig onderzoek met conclusie uitgebreid op het internet beschreven, inclusief exact dezelfde foto's en al. Zowel de internet conclusie alsmede de conclusie van Frank de Groot, opgetekend bijna 7 jaar voor de publicatie van het boek.

De auteurs zetten in de conclusie het feitenrelaas uiteen in gronologische volgorde van vastgestelde feiten verkregen uit de gevonden voorwerpen; telefoongegevens, de aangetroffen camera foto's en rapportages.

Men beschrijft in een geromantiseerd verhaal, minutieus wat er op de laatste dagen gebeurt zou kunnen zijn. Uiteraard samengesmolten met het bekende mogelijk, waarschijnlijk en we denken.

Het boek heeft geen bronvermeldinglijst en geen literatuurlijst.
Omdat de auteurs niet op de plek des onheils zijn geweest.

Moeten er bronnen van derden geraadpleegd zijn.

Eens te meer omdat de auteurs in het boek veelvuldig melding maken van dossiers, documenten en rapporten van derden. 

De auteurs claimen het auteursrecht (p.4), zonder bronvermelding.
Waarmee men impliceert dat het om volledig eigen werk gaat.

Mede gezien de forse prijs en de sterke overeenkomensten van veel eerder gepubliceerde oderzoeken, waaronder op het openbare internet. Komt steeds de vraag naar boven of dit wel het werk is van de auteurs. En niet simpelweg vertaald, samengevat en geromantiseerd, volledig gebaseerd op werk van derden.

Op de vraag of de auteurs het werk hebben afgedwongen. En alleen zij dit hebben bewerkstelligd en niet persoon A of Z. Dan acht ik het ronduit onwaarschijnlijk dat dit de verdienste is van de auteurs. 

Het boek leest in het begin lekker snel weg. Vooral als je niet goed bekend bent met het verhaal. De eerste 150 paginas vlogen voorbij. Echter hoe verder je leest hoe vaker alle bevindingen worder herhaalt en herhaalt. Het boek had makkelijk 50 tot 100 pagina's korter gekunt.

Zeer teleurstellend boek, van hak op de tak, slecht geschreven, over een onopgeloste zaak waar de waarheid waarschijnlijk nooit boven water komt, maar waarmee dit boek zeker niets toevoegt. Ik zie enkel de mening van de auteurs over complotdenkers. Ik wilde juist meer weten over de zaak zelf.

Dat er veel verschillende verhalen en theorieën op internet circuleren is niets nieuws en vind ik ook niet zo interessant. Het is aan ieder voor zich om zelf tot een conclusie te komen wat de mogelijke oorzaak was. De feiten en het conclusie van het onderzoek spreken elkaar tegen. Dat juist dit boek dan de meest ongeloofwaardige theorieën uitlicht begrijp ik niet. Weerleg dan de betere analyses, die door deskundigen zijn afgegeven. Daarnaast hebben de auteurs zelf geen enkel field research gedaan. Wel met Google earth het gebied verkend. Ik vind het niet alleen een waardeloos boek, maar ook respectloos naar de ouders toe hoe jullie hier verder mee zijn gegaan terwijl zij dit niet wilde.