Salamander 13 - Villa des Roses Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij Villa des Roses

Het verhaal gaat over een pension in Parijs. De eigenaars van het pension zijn meneer en mevrouw Brulot. Madame Brulot houdt zich bezig met de gasten terwijl meneer Brulot, een gepensioneerde notaris, zich bezig houdt met een hopeloze zaak die hij nog altijd probeert te winnen. Hun zoontje is op zesjarige leeftijd gestorven. Als vervanging voor hem heeft madame Brulot een aapje, Chico, die haar troost in haar kinderloosheid. Het pension heeft 2 dienstmeisjes, Aline en de nieuwe Louise, zij moeten voor de gasten zorgen en eten opdienen. Er zijn veel vaste gasten zoals de mevrouw Gendron, meneer Grünewald, meneer Blizard, …. Er wordt telkens een stukje van hun leven en hun karakters verteld. Zo is madame Brulot gierig en denkt ze enkel aan geld en haar reputatie. Nadat de arme meneer Blizard zelfmoord had gepleegd, moesten ze het lichaam ergens achterlaten. Toen meneer Brulot vroeg waar antwoordde ze:“’Mon Dieu,’ zuchtte madame Brulot ‘het is ontzettend. En ik heb geen enkel bed beschikbaar. De stakker was mij nog achttien diners en achttien dejeuners schuldig.’”(p.38). Mevrouw Gendron heeft argwaan voor meneer Brulot omdat ze denkt dat hij haar testament opstelt en al haar geld gaat uitdelen. Ze steelt van de andere gasten en eenmaal dat de gasten haar daarmee belachelijk maken, zint ze op wraak en vermoordt ze Chico koelbloedig door hem in de openhaard te gooien.(“Met één zwaai van arm slingerde de oude hem in het vuur.”(p.125)). De naïeve Louise is zwanger van Grünewald. Ze probeert van alles om van de baby af te geraken omdat ze denkt dat Grünewald haar niet meer zou willen en ze wilt zijn liefde niet delen met hun baby. Ze is wanhopig op zoek naar hem en heeft veel liefdesverdriet. Dit blijkt uit dit citaat: ”Waarom ben je niet teruggekomen, Richard? Ik heb het je in al mijn brieven toch zó gevraagd en als je het nu niet dadelijk doet dan is het te laat, want op het einde der maand moet ik hier weg.”(p.158). Zonder dat ze het zelf weet heeft Grünewald haar verlaten voor een vrouw van hogere stand waarmee hij niet beschaamd is om over de straat mee te lopen.(“Mevrouw Wimhurst had allerlei mooie dingen aan en het was een plezier naast haar door de stad te lopen, want vele heren keken haar na.”(p.142)). Door de schrijfstijl merk je dat het boek lang geleden geschreven is zo zijn er woorden die in het Nederlands de dag van vandaag niet meer gebruikt worden in het dagelijks leven zoals: der, harer,…. En worden er ook verschillende talen gebruikt om de cultuur in het pension voor te stellen. Doordat het verhaal zich in Parijs afspeelt worden er vooral Franse uitspraken gezegd zoals: “Vin à discrétion.”(p.24) en “Le rouge ne vaut guère mieux, va.”(p.24). Maar ook Duits komt in het boek voor wanneer Grünewald Louise een paar Duitse woorden wil aanleren. In het review van Sterke Literatuur staat er dat het een sterk stuk Nederlandse literatuur is. Hier ben ik het mee eens want als het op een andere manier geschreven zou zijn, zou het anders overkomen en saai zijn. Het is hoe de auteur het vertelt waardoor je blijft voortlezen. In een ander review van Beste boek van een Vlaming staat er dan ‘Vila des Roses is een prachtig boek: alleen al de inleiding, waarin alle karakters worden voorgesteld, is subliem. Dit boek is een echte aanrader, en hoewel het al bijna een eeuw oud is, is het thema bedrog nog steeds actueel. De schrijver van het boek, Wim Elsschot, heeft een bijzonder gedetailleerde schrijfstijl en het boek is ongetwijfeld een van de beste, zo niet het beste, boek van een Vlaming ooit.’ Hier ben ik het niet mee eens, er zijn veel Vlaamse schrijvers met prachtige boeken maar dit het ‘beste boek’ te noemen is onterecht. De inleiding vind ik ook niet subliem aangezien ik daar de indruk kreeg dat het een saai boek ging zijn. Ik zou dit boek aanraden want eenmaal dat het verhaal begonnen is, wil je verder lezen. Het is ook zo dat je telkens kleine stukjes krijgt en dus doorheen het verhaal je afvraagt wat er verder gaat gebeuren.

Geschreven bij Villa des Roses

'Villa des Roses' is 110 jaar na zijn schrijven nog altijd een onderhoudend, en prettig leesbaar boek van Elsschot.

De personages worden goed herkenbaar neergezet, en de lezer kan zich gemakkelijk verplaatsen in het dagelijkse gebeuren van dit Parijse familiepension. Wel gesitueerd in de samenleving van 1910, dus zonder internet en met andere accenten dan we tegenwoordig gewend zijn.

Het verhaal van 'Villa de Roses' is niet vrolijk, maar dat past in de stijl van die tijd: naturalisme.

Geschreven bij Villa des Roses

Boek stond op school boeken lijst maar is een aanrader, een sterk stuk Nederlandse literatuur

Geschreven bij Villa des Roses

Juist goed

Geschreven bij Villa des Roses

nodig voor school
snel geleverd
prima prijs

Geschreven bij Villa des Roses

'Villa des Roses' is een pension dat zich bevindt in Parijs. Het pensioen is van Madame Brulot. Zij woont met haar man en haar aapje, dat hun zoon vervangt, Chico. In het pensioen zijn er verschilende kostgangers dat Madame Brulot opvangt. Het keukenmeisje Aline en het nieuwe kamermeisje Louise, zij verdient trouwens veel beter dan wat ze krijgt, zorgen voor de gasten die in het pensioen verblijven of dagelijks komen om te eten. In het boek worden alle personages geportretteert op een komische manier.
Eenzaamheid en verlatenheid is iets dat in het boek voorkomt, waarbij bedrog centraal staat. De romanpersonages zijn op eigen belang. Als er sprake gaat om liefde of om geld, dat maakt niet uit.. want bedrog wordt bij beide gebruikt. Bij Madame Brulot is geld dat centraal staat, zij kijkt niet naar haar gasten om wie ze zijn of wat ze doen, maar zij kijkt met de gedachten 'wie betaalt het meeste geld?'. Dat kan je in deze passage zien: "... In het omslag zat een beschreven vel papier en een bankbiljet, waarvan madame Brulot vluchtig een hoek omplooide om het cijfer te zien dat de waarde aangeeft...(pg.43). Het briefje dat ze opende was van iemand die zelfmoordpleegde, maar zij maakte haar zorgen omdat hij haar nog geld moest.
Grünewald is een egoïstsche personage, alles bekijkt hij vanuit zijn eigen oogpunt zonder aan de andere te denken, dat kan je zien in deze passages: ".. Op de hoek, bij de kapel, stond Grünewald reeds te wachten. Toen hij haar naderen zag haalde hij de brief uit zijn zak en liet zich lezend door haar verrassen. Louise zag hem in haar brief verdiept en op haar aangezicht kwam een gelukzalige glimlach. Het antwoord gaf hij mondeling terwijl zij arm in arm door de stille straten liepen..."(pg.74) en "...Natuurlijk moet het weg, Donnerwetter, en wel dadelijk...."(pg. 146) Grünewald werd aangetrokken door Louise in het begin, maar toen er een bepaalde gebeurtenis gebeurde gaf hij op en ging hij met een andere vrouw. Louise en Brizard zijn de naïefste van allemaal, hun lot is al bekend. Passage: ".. Zij weende veel, had weinig eetlust en hoorde niet goed meer..."(pg.150). Beide slachtoffer van bedrog. Brizard zijn dood en Louise haar lijden zijn gebeurtenissen die mij geraakt hebben.
De titel "Villa des Roses" is al een verwijzing voor bedrog. Als je denkt bij een pension met een bloeiende rozentuin te komen, kom je bedrogen uit. Want er groeit alleen maar wat gras.
Het boek werd geschreven in de tijd van de neoromantiek, dat is een stroming in het proza waarin de droom of de verbeelding boven de werkelijkheid wordt gesteld. De verhalen spelen zich in een vaag gehouden verleden. Er worden geen jaartallen genoemd in het boek, maar er kan gezien worden dat het verhaal in dezelfde tijd heeft gespeeld als toen het boek geschreven werd (de naam 'Breslau' dat destijds nog tot het Duitse Rijk behoorde, het wordt in het boek gebruikt). Dromen en illusies spelen een belangrijke rol, de personages streven een ideaal na. Louise is op zoek naar liefde, Grünewald naar (seksueel) vertier, Madam Brulot wil alleen maar geld, enz.
Het is een zeer vlot boek om te lezen, het heeft geen sterke inhoud. De gebeurtenissen zijn ironisch en grappig beschreven. Er worden geen moeilijke woorden gebruikt.
Review van: Sterke Literatuur tegen "Boek stond op school boeken lijst maar is een aanrader, een sterk stuk Nederlandse literatuur" , naar mijn mening toe is het boek niet echt een sterk stuk literatuur, maar is alvast geen slecht boek! Review van Beste boek van een vlaming "Vila [sic] des Roses is een prachtig boek: ..... Dit boek is een echte aanrader, en hoewel het al bijna een eeuw oud is, is het thema bedrog nog steeds actueel.." Het boek is niet het beste tussen de vlaamse boeken! Het boek zou ik niet aan iedereen aanraden, als iemand opzoek is naar een vlot lezende boek, dan is het boek wel een aanrader. Als je opzoek bent naar een boek waar je u kan verdiepen en waar spanning heerst is dit geen aanrader.