Wij waren, ik ben Weg uit Ruinerwold

Nu schrijf ik nooit reviews en al helemaal niet van boeken. Maar voor dit boek maak ik echt een uitzondering. Voor iedereen die de documentaire heeft gezien, is dit een must-read. Maar ook zonder de docu gezien te hebben, is dit een goed geschreven en volwaardig boek dat goed te volgen is en dat enerzijds leest als een dagboek en anderzijds als een observatie van een bizarre gezinssituatie, door een blik van buitenaf. Gelukkig dat dit kan, want je weet immers hoe het afloopt en dat de kinderen nu in vrijheid kunnen leven.
De indringende, claustrofobische en bizarre gebeurtenissen beschrijft Israel zonder te veroordelen. Terwijl je als lezer denkt, kind wat heeft men je aangedaan en hoe heb jij dit toch overleefd, schrijft Israel zelfs over kleine geluksmomenten die je pas als zodanig kunt ervaren als je ze nooit eerder hebt meegemaakt.
Hoewel het boek me herhaaldelijk de adem beneemt en je doet begrijpen dat dit soort waanzin, mishandeling en indoctrinatie de hartverscheurende realiteit is voor deze kinderen, kon ik het niet wegleggen. Het ondanks alles vinden van je eigen wil, mening en identiteit is de grootste overwinning en maakt van het ondraaglijke en ondenkbare toch een hoopvol perspectief.

Prachtig boek. Indrukwekkend verhaal.
Bijzonder om dit allemaal te mogen lezen hoe Israel dit meegemaakt heeft. Nog meer bijzonder hoe hij zichzelf eruit gevochten heeft en waar hij nu staat.

Een dikke vette aanrader!

(Heb het boek vandaag gekregen en al bijna uit)

Wat waren we geraakt, na het zien van de documentairereeks over "De kinderen van Ruinerwold. De veerkracht, moed en het doorzettingsvermogen ondanks alles kwam toen ook al duidelijk naar voren. Na een vreselijke opvoeding, na lichamelijke en geestelijke marteling nog zo kunnen opkrabbelen, daarvoor is een sterke persoonlijkheid nodig. En dat hebben deze kinderen.
Het boek van Israël leest als een trein. Hij verwoordt helder hoe hij in een bizarre werkelijkheid moest leven, en hoe hij hier uiteindelijk uit wist te komen. Wat een moed en wat een lef!
Helder taalgebruik, en een verhaal wat, ondanks alle bizarre situaties, goed te volgen is. Hopelijk is het ook een helpend proces geweest om te schrijven. Mijn respect voor hem, en zijn broers en zus is alleen maar groter geworden.

Geschreven bij Wij waren, ik ben

Dit boek beschrijft de rampzalige gevolgen van een ongelijke machtsverhouding tussen ouder en kind bij een verwrongen interpretatie van religie, de dagelijkse realiteit van mentale ketenen en de kwetsbaarheid van de eigen identiteit. Heel even mag je in de kapotte schoenen staan van een bijzonder mens.
Vrijheid is een groot goed. Ik ben blij dat Israël dapper genoeg was om daar achter te komen. Ik hoop dat het hem en zijn broers en zussen lukt om de fantasiewereld van hun vader achter zich te laten. Israël heeft het boek enorm integer geschreven door het bij zichzelf te houden en geen uitgesproken oordeel over zijn vader te vellen.
Ik vind het een fascinerend boek, het geeft inzicht in hoe deze situatie zo lang heeft kunnen voortduren en hoe het uiteindelijk tot een eind is gekomen.

De strijd tussen loyaliteit en verstand is intens pijnlijk voelbaar. Israel neemt je mee in de bizarre indoctrinatie van zijn vader.

Het verhaal rond het geloof wordt wat zwaar. Je gaat er dooheen, om ook maar een beetje te kunnen begrijpen hoe het voor hen moet zijn geweest.

Om je uiteindelijk achter te laten met diep respect voor Israel, bewondering en compassie. Een absolute aanrader.

Prachtig boek. Respectvol, invoelbaar en volwassen wordt (emotionele) mishandeling van allerlei gradaties door ogen van een kind beschreven. De schrijfwijze neemt je gemakkelijk en op een invoelbare manier mee in een tweestrijd die oa gaat over afhankelijkheid van je ouders en een gevoel dat er eigenlijk iets niet klopt.

Prachtig boek kon er niet van slapen heb hem de volgende dag direct uitgelezen. Het begin is een beetje taai vanwege de geloof 's toestanden maar gaandeweg vallen de stukjes in elkaar en lees je hem zo uit. Geschreven door een heel krachtig persoon. Fijn dat het allemaal goed is gekomen.

In één adem heb ik het boek vol ongeloof uitgelezen, wegleggen was onmogelijk.
Wat een verhaal!
Bij het vertellen van zijn verhaal blijft Israel dicht bij zichzelf en neemt hij je mee in hoe hij zijn jeugd ervaren heeft.
Met tranen in mijn ogen heb ik het boek uitgelezen.
Respect en niets dan bewondering voor Israel.
Een bijzondere, krachtige jongeman.
Dankjewel Israel voor het vertellen van je verhaal.

Wauw wat een intens heftig verhaal. Eerste stuk daar kreeg ik gewoon hoofdpijn van, zo bizar.
Zelf ben ik ook gehersenspoeld door mijn ouders, al doet dat nog verbleken bij wat hier is gebeurd. Ik was daarom vooral benieuwd hoe hij daarmee om gaat, met het verwerken er van. Zo hier en daar staan wel wat zinnen die voor mij helpend zijn maar daar had ik meer van verwacht/gehoopt dat dat er in zou staan.
Echt diep respect voor deze kinderen!

Geschreven bij Wij waren, ik ben

Mijn vriendin en ik hebben dit boek in 1 nacht uitgelezen. Een huiveringwekkend verhaal, nauwelijks te geloven dat dit niet fictie is!