Zeis Van New York Times bestseller auteur Neal Shusterman

Een wereld zonder honger,
Zonder pijn,
Zonder oorlog,
Zonder lijden
en zonder de dood. Want ook dat heeft de mensheid overwonnen. Alleen een Zeis kan nog een leven beëindigen.
Citra en Rowan worden uitgekozen om opgeleid te worden tot Zeis. Dit is het begin van een intrigerend verhaal.

Zeis is een boek die ik regelmatig op Booktube voorbij zag komen. Telkens hoopte ik dat deze vertaald zou worden. Dus zodra dit het geval was wist ik gewoon dat ik het wilde lezen.

De wereld van dit verhaal is uniek. Het is een mooie mix van ons dagelijks leven met een unieke twist. Geen dood, geen pijn, geen oorlog, geen ziektes, etc.
De wereldopbouw is uitgebreid en interessant. Het is veel informatie maar niet te veel. Je krijgt precies de juiste dosis voorgeschoteld.

De hoofdstukken zijn niet te lang. Het leest makkelijk weg en voor je het weet ben je door een hoofdstuk heen. De schrijfstijl is duidelijk en beeldend. Je verliest jezelf er helemaal in. Door de perspectiefwisseling tussen Citra en Rowan blijft het verhaal extra interessant. Je ziet alles vanaf verschillende kanten. Tussendoor lees je ook dagboekpassages van andere Zeisen.

Zowel Citra als Rowan maken persoonlijke groei door. Door alle trainingen veranderen zij beide in hun kijk of de wereld maar ook in hun denkwijze.
Beide personages hebben ook een ander karakter. Het is dus niet verwarrend dat je het verhaal vanuit beide volgt.

Zeis heeft mij zeker niet teleurgesteld. Het heeft zelfs mijn verwachtingen overtroffen. Zeker één van mijn favoriete boeken van 2021.

Een wereld zonder honger, ziekte, oorlog, lijden en zelfs de dood… dat klinkt voor mij als een fantastische Utopia. Hoe graag ik ook wil dat het echt zou zijn, er poppen toch allerlei onmogelijkheden en problemen in mijn hoofd op. Daarom ben ik erg benieuwd hoe Neal Shusterman dit in zijn fictieve YA verhaal ‘Zeis’ naar voren brengt en verwerkt. Bovendien loog het positieve promotie materiaal op social media van uitgeverij Blossom Books er ook niet om en werd ik nog nieuwsgieriger naar het daadwerkelijk verhaal dat wereldwijd al zoveel lezers gevonden heeft.
De hardcover versie die ik in handen krijg ziet er goed uit. Voor mij in ieder geval aantrekkelijk genoeg om daadwerkelijk gauw het boek te willen gaan lezen. Op de voorzijde een onbekend figuur in een rode mantel, inclusief capuchon, met zeis in de hand waarvan de bovenkant de bijpassende titel van het boek zo ongeveer raakt. Bij de voor deze cover veel gebruikte roodtinten is daarnaast gekozen voor een zacht geel als accent kleur. Een kleur combinatie die ik niet vaak zie bij boekenkaften en mij daardoor extra op valt.
“Zijn gewaad bestond uit meerdere lagen ivoorkleurig linnen, en hoewel het zo lang was dat de zoom over de grond sleepte, was er nergens ook maar een vlekje op te zien.”
Aan de binnenzijde is qua opmaak niet veel bijzonders te zien, gewoon overal een goed leesbaar lettertype en heldere hoofdstukken verdeling. De schrijfstijl van Shusterman spreekt daarentegen genoeg de verbeelding aan en laat op die manier het verhaal tot leven komen in gedachte van de lezers. De stijl van zijn zinnen en algehele bewoording lijkt goed aan te sluiten bij de YA doelgroep net als de twee jonge hoofdpersonages die we volgen in dit verhaal. Qua betekenis is alles meteen duidelijk en leest het in zijn geheel vlot en soepel zonder haperingen.
“ ‘Gast, jij bent geen slablaadje meer, jij bent een bloedlinke nachtschade. Een vleesetende plant op pootjes!’ ”
De hoofdkarakters Citra en Rowan leren we gaande weg kennen, tevens de wereld waarin zij leven en hun mede karakters. Ergens zijn de twee zo herkenbaar als normale tieners die zij eigenlijk zijn maar daarnaast is de maatschappij heel anders dan de onze van nu en wordt hun leven nogal op z’n kop gezet. Onze huidige tijd is overigens in dit verhaal geschiedenis wat dan wel gek genoeg meer realisme en houvast geeft tijdens het lezen. Op die manier kan je namelijk al lezende spiegelen en gemakkelijker voor je zien hoe het zou zijn. Doordat zowel Citra als Rowan zoveel herkenbare eigenschappen hebben is het ook gemakkelijk om met hen mee te leven en spannend om ze op hun levenspad te volgen.
“De hele wereld stond op zijn kop, maar daar trok het ontbijt zich niets van aan.”
Het verhaal vind ik inhoudelijk fascinerend om te volgen. Het doet origineel aan, verrassend, soms best heftig door wat er allemaal gebeurd en intelligent leerzaam op bepaalde momenten. Heel af en toe grappig maar vooral spannend en wat zullen de gevolgen zijn voor de hoofdpersonages is wat ik mij als lezer blijf afvragen. Meeslepend vind ik het verhaal zeker, ook al heb ik heel eventjes het gevoel dat het verhaal inzakt op driekwart, voordat ik het weet zit ik er weer volledig in en lees ik het boek met gemak uit.
“Een mollige vrouw met een nog molliger mopsje die zich wild schrok. De vrouw, niet de hond, die interesseerde het niks.”
Het is vanaf nu geduldig (of ongeduldig, het is tenslotte net hoe je het bekijkt) wachten op de vertaling van de volgende twee delen van deze nu al geweldige serie. Want dat ik meer wil lezen en wil weten hoe het verder gaat is een zekerheid. Het boek ‘Zeis’ is in ieder geval een dikke aanrader voor lezers die houden van enige, haast surrealistische en toch te realistische, gruwel en moeilijke levenspaden voor de hoofdpersonages van een verhaal.
“Dus dragen we het wonder dat ons in vervoering bracht ten grave, laten het overwoekeren door littekens waarover we nooit spreken, waar geen enkele technologie mag baten.”

Wauw, wat een origineel verhaal! Ik vond de wereld waarin Citra en Rowan leven heel interessant. Niet alleen het feit dat er Zeisen zijn vond ik tof, maar ook de maatschappij op zich met al mensen met perfecte levens... Die helemaal afgestompt zijn omdat ze nu toch alle tijd van de wereld hebben om hun dromen waar te maken. Het boek heeft me veel doen nadenken: over de dood, en ook over onze huidige maatschappij.

Verder is er ook gewoon heel veel spanning en een goede verhaallijn in het boek. Ik vond het moeilijk om het neer te leggen (en las het ook in 2 dagen uit). Vooral aan het einde werd het heel spannend, maar het boek laat ook nog veel deuren open voor een vervolgdeel. In het Engels is de volledige trilogie al verschenen, dus ik hoop dat we ook in het Nederlands snel zullen kunnen gaan genieten van het tweede deel!

De wereldopbouw is de voornaamste en meest centrale taak van de auteur in het begin van het verhaal om duidelijk over te brengen op de lezer. De wereld die Shusterman heeft gecreëerd is complex, intrigerend en bovenal extreem origineel. Want hoewel de wereld waarin Citra en Rowan qua omgeving op de onze lijkt, is de rest allemaal en helemaal anders. Er bestaan geen ziektes, geen oorlog en zelfs voor de dood hoeft niet meer gevreesd te worden. De kennismaking met deze wereld is vrij intensief. Het vergt heel wat van de lezer om alle informatie te verwerken en op te slaan. Gelukkig is de wereld waarin het tegenkomen van een Zeis de enige manier is waarop iemand komt te overlijden dusdanig exceptioneel, dat het nauwelijks met andere verhalen vergeleken kan worden.

Dus wanneer de taak van het overbrengen van de wereld erop zit, vervolgt de auteur met verscheidene passages waarin lezers zich gaan afvragen hoe zij zich zouden gedragen in dergelijke situaties. Of het nou is hoe je jezelf zou zien als Zeis, als mogelijk slachtoffer of als iemand die denkt dat alles mogelijk is, dit verhaal zet je hoe dan ook aan het denken. Je moraal besef wordt meer dan eens op de proef gesteld, want je wordt uitgedaagd om over andere perspectieven en overtuigingen na te denken.

‘En als we niet langer menselijk zijn, wat zijn we dan wel?’

Shustermans schrijfstijl is qua zinsopbouw en verhaallijn vrij controversieel. Aan de ene kant leest het verhaal heerlijk weg. De hoofdstukken zijn niet te lang en de perspectiefwisselingen tussen Citra en Rowan houden het interessant, zeker als een perspectief en hoofdstuk op een spannend moment eindigt. Daartegenover staat dat er hier en daar met complexere woorden/frasen wordt gestrooid alsof veertienjarige lezers niet anders gewend zijn. (Deemoed, puristen, zwartgallig, diapason, gefnuikt, etc.) Deze komen voornamelijk voor in de dagboekpassages van verschillende Zeisen, zowel leerling-Zeisen als de voorgangers van de huidige Zeisen. Hun taak, hun levenservaring en onsterfelijkheid, zorgen natuurlijk voor een volledig en verrijkt leven. Dit komt dan voornamelijk tot uiting in hun woordgebruik. Het zet wel een soort bovengemiddelde kennis als maatstaaf, wat weer bedraagt aan het feit dat dingen als pijn, oorlog en de dood zijn overwonnen.

De persoonlijke groei van zowel Citra als Rowan is verbijsterend. De training die ze doormaken verandert hun kijk op de wereld. De kennis en de vaardigheden die ze vergaren maken hen tot andere personen. En hoewel je veel over hen te weten komt, zijn ze elkaar, de Zeisen en ook de lezer soms nog te slim af. Ze worden tegen elkaar opgezet, maar met maar tien geboden waar ze zich aan moeten houden, weten ze bepaalde verplichtingen te omzeilen of verdraaien in hun voordeel. Telkens wanneer dat gebeurt, komt dat als een verrassing. Want ondanks dat er vanuit beide perspectieven wordt geschreven, worden die plannen en gedachtes niet met de lezer gedeeld tot ze er naar kunnen handelen en het verrassingselement weer om de hoek komt.

In dit eerste deel van Arc of a Scythe laat Neal Shusterman zijn originele en intrigerende schrijfkunsten weer tot leven komen. Moraliteit, complexiteit en doortraptheid maken dit verhaal ijzingwekkend sterk.

Mijn zoon vind het een heel goed boek . Leest heel leuk

4.5/5!
Wat een emotionele rollercoaster. Dit boek heeft alles, serieuze en grappige momenten, liefde en dood, actie en leerzame momenten…
Zalig boek waar ik enorm van genoten heb!

Al met al is Zeis een heerlijk begin van deze dystopische serie. Citra en Rowan zijn aangename personages en samen met hen ga je deze bijzondere wereld ontdekken. Daarnaast vinden er steeds verrassende gebeurtenissen plaats, waardoor Zeis geen moment saai is. Tegelijkertijd wordt er naar een ultieme climax toegewerkt, want wie wordt nu uiteindelijk een Zeis en mag dus blijven leven. --> Vanaf 19 oktober is de hele recensie te lezen op mijn blog: www.elinebooks.com