Aantekeningen over het verplaatsen van obelisken roman

ik vond het bijzonder een boek lang mee te reizen met de schrijver. De ene orginele insteek na de andere legt een wereld aan pijn, troost en inzichten bloot. Dicht op de huid, herkenbaar en verbazend.

Geschreven bij Aantekeningen over het verplaatsen van obelisken

Geweldige schrijver. Heftig thema maar geweldig geschreven.

Arjen wordt als veelbelovend eerstejaars student op een dag aangesproken door Tomas, die zijn aantekeningen wil lenen. Hij is erg onder de indruk van de persoonlijkheid en enorme kennis van Tomas, die graag met feiten strooit en niet zo’n hoge pet op heeft van de anderen studenten. Tussen de twee ontstaat een hechte vriendschap en als Tomas op jonge leeftijd totaal onverwacht overlijdt, moet Arjen zonder hem verder zien te gaan.

Op een dag besluit hij naar Alexandrië te gaan om een plan uit te voeren dat hij ooit samen met Tomas bedacht had en om op zoek te gaan naar de tombe van Alexander de Grote. We volgen Arjen op zijn reis door Alexandrië, waarin hij veel terugblikt op zijn vriendschap met Tomas en de leegte die hij na zijn dood heeft achtergelaten. Bijzonder zijn de amateuristische zwart wit foto’s van de reis.

Aantekening over het verplaatsen van obelisken is een mooi opgebouwde roman, die erg goed in elkaar steekt en waarin veel thema’s worden aangesneden. Vriendschap en rouw springen er het meeste uit, waarbij de stukken over rouw erg raak geschreven zijn (blz 175):

"Rouw heeft geen scheppende kracht; het kan alleen iets uitvergroten wat al in je was. Kleine scheurtjes in de liefde kunnen kloven worden; sluimerende onvrede over een baan of een huis kan opbloeien en gaan woekeren. Je grijpt de dood aan als breekijzer om te slopen wat toch al stuk moest.”

De hoofdpersoon gaat naar Egypte, op zoek naar Alexander de Grote, maar ook naar zichzelf. Hij is in de rouw, zijn boezemvriend Tomas, schrijver, is onverwacht overleden. Ze hebben elkaar een belofte gedaan en die gaat hij invullen.
We lezen over het leven van Tomas in de buurt van Ieper, waar hij zijn vriend ook uitnodigt om er aan zijn scriptie te werken. Van Veelen heeft het over zijn kat die belangrijk is en zijn leven redt, over zijn vrouw, over Nederland en St. Louis. Diverse locaties waar het verhaal zich afspeelt komen aan bod. Soms lijkt dit een non fictie werk met illustraties en foto's, maar het is toch fictie.
Ik vond de informatie die ik meekreeg uit dit boek wel interessant, maar dit is niet direct een boek dat lang zal blijven hangen. Het was mee in de running voor de Libris literatuurprijs. Van de boeken die meedingden heb ik er nu vier gelezen en dit was niet het beste.
Dit boek heb ik gewonnen bij Hebban waarvoor mijn dank.

Prachtig boek!

Het is een boeiend boek met een sterk thema.

te veel reisbeschrijving en onderwerp niet interessant

Geschreven bij Aantekeningen over het verplaatsen van obelisken

Het boek is gebaseerd op een waargebeurde geschiedenis. De naamloze ik-figuur is de schrijver, Arjen van Veelen. Ik zal hier naar hem refereren met ‘A’. Zijn vriend Tomas (zonder ‘h’) is de jonggestorven schrijver en dichter Thomas Blondeau. In het boek staat een screenshot van een Teletekstpagina waarop diens dood wordt vermeld.

De titel is gebaseerd op de titel van een hoofdstuk van een boekje dat geschreven is door de man die een originele obelisk van Alexandrië naar New York heeft gehaald.

A, student en later docent klassieke talen, is een eenzame doler door het leven; hij is meer een observator van de wereld dan een deelnemer.

Het verhaal wisselt af tussen drie verhaallijnen: flashbacks van A’s studentenleven, waarin hij Tomas ontmoet en hun daaropvolgende bromance, zijn wat doelloze bestaan in St. Louis, en het hier en nu in Alexandrië.

A is een schuchtere denker, Tomas een flamboyante, overweldigende levensgenieter, overrompelend en geestig, die alles uit het leven wil halen voordat het voorbij is. Hij wil veroveren. Tomas brengt bravoure, plezier en flair in A’s leven, en stimuleert hem in zijn schrijfwerk. Maar hij is ook een poseur; zo maakt hij zichzelf op social media te mooi om waar te zijn. Die pose laat hij tegen het onverwachte einde van zijn leven los; hij laat dan meer van zichzelf en zijn angsten zien. A registreert dat allemaal zonder dat dat aan zijn bewondering afdoet.

A mist zijn vriend na diens ontijdige dood verschrikkelijk. In zijn mijmeringen groeit Tomas uit tot onrealistische proporties, een superheld met een supervermogen om het leven de moeite waard te maken.

Eén keer ervaart A euforie en dat is vreemd genoeg bij het bericht van Tomas’ dood. Het geeft A het gevoel dat hij nu uit diens schaduw stapt. Met Tomas’ vrienden wordt dan het leven gevierd, maar de volgende dag drukt het gewicht van het leven opnieuw. En harder, zonder Tomas.

Na Tomas’ dood verhuist hij met zijn vrouw voor haar werk naar het vervallen St. Louis, Missouri. Daar doolt hij met kat Amy als enige metgezel door de armoedige wijken rond, waar hij als journalist over schrijft.

In St. Louis begint hij aan een biografie over Alexander de Grote; die hem net zo intrigeert als Tomas.

A gaat naar Alexandrië omdat hij 10 jaar eerder met Tomas in de kroeg heeft afgesproken dat hij daar Alexander zijn excuses zal aanbieden voor zijn analyse dat Alexander ook maar een gewoon mens was. Maar het is ook een queeste, een zoektocht naar Alexanders graf, dat al eeuwen verdwenen is – wat dan ook niet lukt en wat A ook niet had verwacht. In Alexandrië, ook al geen vrolijke stad, loopt hij routes over het stratenplan uit de oudheid en bezoekt de ‘24 dingen die je in Alexandrië moet hebben gezien’. In een drang om Tomas een vorm van eeuwig leven te geven, wil hij in de bibliotheek Tomas’ drie boeken en dichtbundel achterlaten, plus zijn eigen nog onvoltooide Alexanderbiografie, maar dat lukt niet. In plaats daarvan laat hij ze verdwijnen in de zee. Zoals je as zou uitstrooien.