Als ik doodga voor ik opsta

Dit is de meest bijzondere thriller, of moet ik zeggen misdaadroman, die ik in jaren gelezen heb. Een boek dat ik niet snel zal vergeten, een boek dat een grote indruk op me heeft nagelaten. De poging tot moord op Alex speelt weliswaar een rol in dit boek, maar veel belangrijker is de nachtmerrie waarin hij al bijna twee jaar vastzit. Hij hoort en begrijpt alles, maar kan op geen enkele manier communiceren, voor zijn familie en de artsen in het ziekenhuis is hij een plant die beter kan sterven. De tijd dringt, want Alex wil niet dood. Het boek kent slechts één perspectief, dat van Alex. De andere personages zijn duidelijk aanwezig, maar het is Alex die alle aandacht opeist. Hoe Emily Koch het klaargespeeld heeft, weet ik niet, maar dit boek is ontzettend beklemmend, het is ontroerend, eng en overdonderend. Je hebt 300 bladzijden lang geen flauw idee hoe het met Alex zal aflopen, en wanneer je het uiteindelijk te weten komt, blijf je een beetje verweesd achter. Klassebak, die Emily Koch, ik ben fan.

Na het lezen van de woorden op de achterflap werd mijn nieuwsgierigheid nog vergroot. Nooit eerder las ik een verhaal dat bijna uitsluitend bestaat uit gedachten en wensen van iemand die in coma ligt, maar die wel alles hoort en soms ook ziet wat er om hem heen gebeurt.

Alex ligt al anderhalf jaar in een coma, er zit geen vooruitgang in en het lijkt er inmiddels op dat het misschien toch beter is om afscheid te nemen van hun geliefde, broer, zoon en klimpartner.
Terwijl rond zijn bed de voors en tegens besproken worden, probeert hij contact te krijgen met de mensen van wie hij houdt en rond zijn bed staan. Waarom kan die pink nu niet even bewegen, het lijkt zo gemakkelijk? De wanhoop slaat soms toe bij Alex, terwijl hij een andere keer nog hoopt dat de andere zijn gedachten misschien kan lezen… tegen beter weten in.
Hij is compleet geïsoleerd in zijn omhulsel en zit gevangen in zijn lichaam zonder mogelijkheden om te communiceren op welke manier dan ook.
Beklemmend en claustrofobisch zijn de woorden die deze thriller goed beschrijven.
Terwijl Alex alles wat hij hoort helemaal alleen moet verwerken komt daar ook nog eens de vraag bij of iemand het op zijn leven gemunt heeft en hij probeert in zijn herinneringen naar antwoorden te zoeken.

Alex gaat in zijn geheugen terug naar de tijd dat zijn moeder overleed; hij had daar een aandeel in. Dat aandeel was groter dan zijn zus had gewild. Zijn vader schijnt het te begrijpen, maar Alex kan het nu niet meer aan hem vragen.
Tien jaar eerder verdronk een zevenjarig meisje uit de streek in een zwembad. Wat was het aandeel van Alex hierin? Zoveel vragen...

De manier waarop de verpleging soms omgaat met Alex is werkelijk hartverscheurend; de patiënt lijkt meer op een lappenpop dan een mens.
Uit metingen blijkt dat hij niets voelt, terwijl dat wel het geval is!

Koch schrijft lekker korte hoofdstukken, heel toegankelijk zonder moeilijke woorden. Op deze manier heeft het verhaal de kans heel dichtbij te komen en wordt daardoor niet als alleen fantasie maar meer als realiteit gezien.

Het overweldigende gevoel van onmacht en onzekerheid is door Emily Koch op een indrukwekkende wijze neergezet.
Als lezer voelde ik me heel erg betrokken bij Alex, niet in het minst omdat het hele verhaal in de ik-vorm geschreven is.
De eenzaamheid van Alex is voelbaar.

‘Als ik doodga voor ik opsta’ is een knap debuut en ik hoop in de toekomst nog meer boeken van Emily Koch te kunnen lezen.

Geschreven bij Als ik doodga voor ik opsta

Al op jonge leeftijd wist Emily Koch dat ze ooit een verhaal wilde schrijven dat lezers hetzelfde plezier zou geven als de vele boeken die haar dat hebben gegeven. Toch heeft het nog jaren geduurd voordat ze deze wens kon verwezenlijken. Ze heeft eerst acht jaar als journalist bij de Bristol Post gewerkt voordat ze een cursus creatief schrijven ging volgen. Inmiddels is ze dus schrijfster geworden en geeft ze workshops in schrijven. In februari 2018 verscheen haar debuut Als ik doodga voor ik opsta. Ze heeft plannen voor een tweede boek, maar die is ze nog aan het uitwerken.

Alex Jackson is een jonge, maar ervaren bergbeklimmer. Toch raakt hij na een val in coma en belandt in het ziekenhuis. Diverse onderzoeken wijzen uit dat hij nooit meer uit die coma zal raken. Desondanks krijgt Alex alles mee wat er rond zijn ziekenhuisbed gebeurt en wat er wordt gezegd. Zo hoort hij dat er gesproken wordt over euthanasie, dat zijn vriendin verder gaat met haar leven, maar ook dat zijn val misschien geen ongeluk was. Alex denkt daarover na en wil weten wie een aanslag op zijn leven heeft gepleegd. Het probleem is alleen dat hij door zijn vegetatieve toestand niemand iets kan laten weten. Ook niet als blijkt dat er nog een slachtoffer moet vallen.

Als ik doodga voor ik opsta is een verhaal dat wordt verteld vanuit het perspectief van Alex. Op zich niet zo bijzonder, maar het originele hieraan is dat hij in coma ligt en dus niet kan communiceren. Het uitgangspunt van dit debuut van Koch is erg goed, maar daar blijft het dan in feite ook wel bij. Het verhaal kruipt namelijk voorbij en, op een enkel moment na, ontbreekt de spanning. Als daarbij ook in aanmerking genomen wordt dat verrassende plotwendingen zo goed als achterwege blijven, is het niet zo moeilijk meer om te concluderen dat het boek als thriller is mislukt. Jammer, want de auteur had er meer van kunnen maken.

Koch weet wel goed over te brengen hoe het moet voelen om in coma te liggen, alles wat om je heen gebeurt mee te krijgen, maar vervolgens geen enkele mogelijkheid hebt om duidelijk te maken wat je gedachten zijn. Dan voel je je onmachtig en deze onmacht is bij de lezer ook voelbaar. Het is jammer dat daar ook weer onrealistische gebeurtenissen tegenover staan. Want waarom kan er van alles in een ziekenhuiskamer plaatsvinden zonder dat het verplegend personeel ingrijpt? Dit komt erg onwerkelijk over.

De schrijfstijl van Koch is vlot en erg toegankelijk en daardoor is het zeker niet ingewikkeld om te lezen. Ondanks dat het misschien een wat zwaar thema heeft. Helaas heeft het boek, zoals gezegd, zo goed als geen spanning en daardoor het veel meer weg van een beetje spannende roman dan van een thriller. Dat wordt mede gevoed door de ontknoping die redelijk voorspelbaar was. De auteur heeft zeker haar best gedaan er wat van te maken, maar niet voldoende om er een uitzonderlijke thriller van te maken.

Alex heeft een zwaar ongeluk gehad, tijdens zijn geliefde klimsport is hij van een klif gevallen en is daarbij levensgevaarlijk gewond geraakt. Hij belandt in een diep coma waar hij na anderhalf jaar nog steeds niet uitgekomen is. Zijn familie heeft al diverse tests laten doen maar er wordt geen enkele hersenactiviteit gemeten. Het lijkt beter om Alex maar te laten overlijden maar zover zijn de familie en vooral zijn vriendin Bea nog niet. Wat niemand weet is dat Alex wel degelijk bewustzijn heeft, alleen kan hij dat aan niemand laten zien. Hij is opgesloten in zijn lichaam zonder een manier om met iemand in contact te komen. Dat frustreert hem enorm, op enig moment laat hij alle hoop varen en aanvaardt hij dat de dood hem uiteindelijk zal verlossen. Maar dan vangt hij een gesprek op, zijn familie wordt weer bevraagd over het klimongeluk. Was het wel een ongeluk? En wie had het dan op hem voorzien? Waarom moest Alex dood? Gevangen in zijn lichaam probeert hij dit mysterie op te lossen. Als dan blijkt dat ook zijn vriendin Bea gevaar loopt, probeert hij nog harder om door te dringen tot zijn omgeving. Zal Alex op tijd ontwaken uit zijn coma om zijn vriendin te beschermen? En wat kan de politie nog doen om de moordenaar op te sporen?

Mijn mening: ‘Als ik doodga voor ik opsta’ is een prima debuut van Emily Koch. Het verhaal komt wat langzaam op gang. Dit komt mede doordat de auteur het coma van Alex uitgebreid aan de orde laat komen. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Alex. Alex ontwaakt langzaam maar zeker uit zijn coma. Hij herinnert zich flarden en is af en toe helemaal bewusteloos. Met horten en stoten wordt het hem duidelijk wat er aan de hand is. Hij probeert uit alle macht om contact te maken, je voelt daarbij zijn wanhoop wanneer dit niet lukt. De mensen om hem heen houden heel veel van hem en willen hem nog niet loslaten ondanks het feit dat hij geen enkel teken van leven geeft. Emily Koch voert de spanning langzaam op, het blijkt dat het ongeluk van Alex in werkelijkheid een poging tot moord was. Dan volgt een race tegen de onafwendbaar tikkende klok.
Een goed boek en een prima debuut van Emily Koch, drie sterren.

goed en spannend geschreven tot het laatst, je wilt graag weten wie de moordenaar is en of hij uit de coma komt. de spanning wordt wel opgebouwd, in het begin wat langdradig maar dan kan je het boek niet meer weg leggen. een aanrader

Als partner van Jan, die net als Alex is getroffen door het Locked In Syndroom, heb ik dit boek met dubbele gevoelens gelezen. Zeker waar fictie en realiteit elkaar raken. Emilie Koch weet meerder malen de vinger op de zere plek te leggen. Realistisch geschreven, soms spannend, maar vooral beklemmend.

Geschreven bij Als ik doodga voor ik opsta

Apart ,spannend, fantasievol

Geschreven bij Als ik doodga voor ik opsta

Spannend boek, vlot geschreven, je blijft lezen

boek zag er netjes uit.

Geschreven bij Als ik doodga voor ik opsta

saai boek