Beste vriend

Prachtige satire op het fenomeen bekendheid. De hoofdpersoon Sam probeert zijn relatie in stand te houden en zijn zoontje voldoende te zien, maar hij is vooral heel erg bezig met beroemd zijn. Hij draaft op bij allerlei presentaties en spelprogramma's met andere bekende Nederlanders, waarvan hij nauwelijks weet waarvan ze dan bekend zijn. Tijdens elk belangrijk gesprek kijkt hij stiekem op zijn Blackberry of hij nog wordt genoemd op Twitter of Facebook. Maar als zijn vriendin zegt dat ze terug gaat naar Suriname en zijn zoontje mee wil nemen weet hij dat het zo niet door kan gaan.
Dit is een boek dat aanvankelijk heel grappig is, vanwege de onzinnige gesprekken en hilarische beschrijvingen. Maar langzaam ga je voelen dat het allemaal tamelijk pijnlijk is, zeker daar waar het zijn zoontje betreft. Goed gedaan.

Genoten van Beste vriend, al had ik niets anders verwacht na Alleen maar nette mensen! Beste vriend is goed en grappig, maar is ook een verdrietig verhaal.
Leest als een trein.

Na het lezen van de eerste pagina’s van het boek ‘Beste vriend’ van Robert Vuijsje wilde ik het eigenlijk weg leggen. De onsympathieke hoofdpersoon deed me zo ergeren, dat ik bijna mijn interesse in dit boek verloor. Maar toen ik doorlas, zette het verhaal me aan het denken en uiteindelijk verbaasde het boek me op een positieve manier.
Vuijsje gebruikt hele korte zinnen. Dat is even wennen, maar het past wel in het leven van de hoofdpersoon met al zijn social media. Verder springt Vuijsje in ieder (heel erg kort) hoofdstuk naar een andere plek en tijd. Zo springt hij tussen heden en verleden en gaat een paar hoofdstukken later weer verder op een punt waar hij eerder stopte. Verwacht dus geen chronologisch verhaal met een duidelijk begin en eind.
De hoofdpersoon – Sam – komt onsympathiek over en het is hierdoor moeilijk om je met hem te identificeren. Maar ik ben blij dat ik heb doorgelezen, want het boek verraste me en ik kreeg zowaar een beetje medelijden met de man. Zijn keuzes zijn ietwat rigoureus, maar ergens ook begrijpelijk.
Al met al een vermakelijk boek dat na een paar hoofdstukken makkelijk leest, maar waar je in het begin even voor moet doorzetten. Als je veel leest, is dit een geschikt boek voor tussendoor. Ook geschikt om in de trein of op het strand te lezen. Het boek vereist namelijk geen opperste concentratie en je zit na een pauze zo weer in het verhaal.

Het verhaal leest als een trein, maar blijft oppervlakkig. Goed, geestig, triest en realistisch wordt de hoofdpersoon neergezet. Het gaat ook over vader/zoon relatie en schetst een beeld van deze tijd, dat "beroemd" zijn heel betrekkelijk is.
Lekker boek om tussendoor te lezen.

...dat je ogenschijnlijk makkelijk het verhaal leest. Soepel geschreven, genoeg vaart (en het liefst ook humor. Maar na die ogenschijnlijke 'good read' begint het pas: het nadenken. Wat zegt dit verhaal over de wereld. Heb ik wel gelezen wat de schrijver wil vertellen? Al deze eigenschappen bezit BESTE VRIEND. En daarom is het een goed boek.

Voor mij valt of staat een verhaal met de hoofdpersoon. Ik moet daar een bepaalde sympathie voor voelen. Als ik dat niet heb, vind ik het boek al snel stom, om het even simpel samen te vatten. Dat was ook het probleem dat ik had met 'Alleen maar nette mensen' van Robert Vuijsje, ik vond de hoofdpersoon een vreselijke debiel. Daarnaast kwam het allemaal erg stigmatiserend en 'makkelijk' op me over. Kortom, een 'stom' boek.

Van Bol mocht ik het volgende boek van Vuijsje recenseren; 'Beste vriend'. Een uitdaging, zeker omdat ik van tevoren al van mening was dat dit waarschijnlijk ook een stom boek zou zijn. Hoe verrassend dat ik na de eerste twee hoofdstukken eigenlijk al had vastgesteld dat de hoofdpersoon weliswaar opnieuw een zelfingenomen, egocentrische zak is, maar dat ik ook medelijden voor hem voelde. De oppervlakkigheid spat ervan af, maar Vuijsje weet ook de pijn achter de persoon door te laten schemeren. Niet veel, maar genoeg om geboeid te raken.

Ik heb het boek in één dag uitgelezen. Het verhaal is verrassend, boeiend, bij vlagen ook grappig door de kortzichtigheid en oppervlakkigheid van de wereld van media en BN'ers die omschreven wordt. Het verhaal ontroerd ook, al maakt de hoofdpersoon Sam niet altijd even slimme keuzes en blijft hij eigenlijk het gehele boek door die zelfde egocentrische zak. Maar wel eentje met een klein hartje.