Dag mam ... over het mooie, prachtige leven dat er zomaar ineens niet meer was

In Dag Mam… neemt Angela Mollers je mee in haar nachtmerrie wanneer haar negentien jarige zoon Jordy komt te overlijden na een auto ongeluk. Op het moment dat Jordy verongelukt bevindt Angela zich, samen met haar echtgenoot, duizenden kilometers van huis in Tunesië. De terugweg naar huis, die niet zonder slag of stoot verloopt, het weerzien met haar andere zoon Jeroen en andere dierbare naasten en de vreselijke tijd die volgt. Allemaal wordt het tot in de details beschreven.
Het boek wordt geopend met een dankbetuiging en een korte intro. Daarna is het verhaal opgedeeld in drie delen. In het eerste deel, De week van Jordy, gaat de schrijfster uitgebreid in op de eerste week naar de begrafenis toe. Zo lees je hoe alles wordt gepland en moeder Angela haast wanhopig probeert de regie in handen te houden ondanks haar slopende verdriet. Het tweede deel gaat in op de periode na het verlies van Jordy, hoe het leven is veranderd en nooit meer hetzelfde zal zijn. Het derde deel bevat de mooiste en leukste herinneringen aan Jordy. In een afsluitend Tot slot beschrijft Angela hoe haar leven verder gaat. Het boek is aangevuld met diverse foto’s van Jordy vanaf zijn geboorte tot zijn negentiende jaar en daarnaast verscheidene foto’s van Jordy als soldaat, zijn droomberoep.

Wanneer je na het dankwoord begint te lezen in Dag Mam… gaat Angela net op vakantie naar Tunesië met haar man en zal Jordy die avond een afspraakje hebben. Al gauw kom je er even later als lezer achter dat Jordy een ongeluk krijgt wanneer hij op weg is naar de kazerne. Angela weet echter nog van niets in het verre Tunesië, maar vol spanning blijf je doorlezen tot ze de vernietigende boodschap krijgt. Je leeft mee met de terugreis die alles behalve spoedig verloopt en dan begint het verhaal eigenlijk pas echt. Angela leeft tussen sterk zijn en neerstorten. Enerzijds wil ze sterk zijn en geen moment de regie uit handen geven, anderzijds wil ze gewoon toegeven aan haar enorme, verscheurende verdriet. Naast het verdriet en geregel krijgt Angela bovendien nog met andere zaken in aanvaring. Zo was Jordy werkzaam bij Defensie als soldaat en zal hij een militaire begrafenis krijgen, maar ook hierin wil ze de regie behouden en moet Angela keuzes maken. Daarnaast beschrijft ze haar worstelingen met haar ex, de vader van Jordy, en sommige familieleden. Ook het leven erna komt volop aan bod. Pijnlijk hoe Angela uitvoerig beschrijft het ze gehoopt had op de vele steun die haar net na het overlijden van Jordy was beloofd, maar die dan, wanneer ze het pas echt nodig heeft, uit lijkt te blijven. Naast dat het boek een mooi en oprecht verhaal is, zorgt dat ervoor dat het boek tevens een handvat is hoe je om kunt gaan met mensen met een dergelijk verlies danwel verdriet. Zo is Dag Mam… op vele manieren een mooi boek te noemen. In het opzicht van het waargebeurde verhaal van een moeder, maar ook in het inzicht geven wat het met een mens doet om zo’n verlies te moeten lijden.

Met liefde geschreven. Voor meer info en snellere bestelling kan je de site van Angela Mollers openen.
Daar staan ook veel recensies en er is een blog.

Dit boek besteld, omdat ik Jordy kende van de basisschool. Het is raar om te lezen, dat je oude klasgenootje op zo'n vreselijke manier om het leven is gekomen. Wat zijn moeder over de schooltijd verteld klopt echt. Hij was een lieve jongen, die inderdaad nooit pesten, ik ben zelf wel gepest. Maar nooit door hem. Ik herinner hem als een vrolijke jongen, die inderdaad ontzettend van geintjes en kattekwaad hield. 21 jaar geleden zat ik bij hem in de klas. Ondanks dat na de basisschooltijd contacten verloren gingen. En de tijd van hyves aanbrak, zocht ik jordy daar op. Niet wetende dat hij toen al was overleden...
Ik geef het boek, ondanks ik het een mooi boek vindt en echt respect heb voor Angela, toch 4 sterren. Omdat ik het persoonlijk jammer vind, dat ze eindigt met hoe Jordy (op school) was. En wat voor lieve spontane en populaire jongen het op de lagere school al was. Ik had dat persoonlijk, liever als eerst gelezen, voordat het ongeluk gebeurde. En niet pas op het laatst. Maar nogmaals dit is een persoonlijke mening, en vind het ontzettend knap dat Angela dit boek heeft durven/kunnen/willen schrijven! Ik vond het een heftig maar ook een mooi boek. Of ik hem (snel) nog eens zal lezen denk ik niet. Maar uit respect voor Jordy, zal ik dit boek nooit wegdoen! Omdat hij mij nooit heeft gepest, een ontzettende clown kon zijn, en gewoon een fijne gezellige klasgenoot was. Hij heeft mooie sporen achtergelaten op de basisschool. En hij had nóóit op zo'n vreselijke manier moeten overlijden.Rip Jordy, en Angela, je man en andere zoon, nogmaals sterkte. (Ik ben bevriend met je op facebook)

je leest hoe intens het verdriet van je overleden kind wordt beleefd en hoe de omgeving hiermee omgaat . Ze is hier , als moeder/schrijfster heel kritisch mee. Maar ik denk wel dat het niet altijd bewust verkeerd bedoeld is van de omgeving. Vaak weten ze niet hoe er mee om te gaan en mensen gaan 'heel raar / anders doen '