De beste plek ter wereld leven in de sloppen van Jakarta

Ik vond het erg mooi om uit de eerste hand ervaringen te lezen van iemand die een jaar in de sloppenwijk van Jakarta heeft gewoond. Erg veel respect voor je. Ik hoop dat je boek helpt om een stem aan de allerarmsten te geven.
Verder leest het boek lekker weg en heb ik het in 1 keer uitgelezen

Een bijzonder geslaagd persoonlijk verslag over en vanuit de sloppen van Jakarta. Roanne van Voorst woonde een jaar tussen de allerarmsten van Indonesie en deed er antropologisch promotie-onderzoek. Daarnaast schreef ze dit mooie, leesbare boek over de manier van leven en overleven van de allerarmsten in een gebied dat geteisterd wordt door overstromingen. Het feit dat ze de toon luchtig weet te houden temidden van alle ellende, maakt het verhaal in mijn ogen nog indringender. Van harte aanbevolen voor iedereen die echt iets wil leren over een totaal andere wereld die voor ons normaal gesproken verborgen blijft. Ik heb het in 1 adem uitgelezen!

Geschreven bij De beste plek ter wereld

Een mooi geschreven boek en interessant verhaal. Ik heb het ongeveer 6 maanden geleden gelezen en denk er regelmatig aan terug. Ik vond het leerzaam en super interessant. Knap hoe de schrijfster haar leven daar heeft ingericht en haar onderzoek deed. Ook de persoonlijke verhalen die ze naar boven wist te halen en de gekke dingen die ze meemaakte.

Roanne schrijft over haar ervaringen na een jaar lang in sloppenwijk te hebben gewoond. Ze vertelt met veel warmte en humor over het sociale vangnet en de bizarre gewoontes daar, zoals het bezoeken van een vagina spa. Als wetenschapper geeft ze niet het geromantiseerde beeld dat mensen soms hebben over sloppenwijkbewoners, maar ook niet het harde beeld waarin deze armen alles aan zichzelf hebben te danken. Ze maakt inzichtelijk dat sloppenwijkbewoners net zoals wij gewoon mensen zijn, met ieder hun eigen talent en zorg. Een aanrader!

heel mooi en leuk beschreven, leest lekker weg, geen moeilijke woorden en zinnen, respect voor de schrijfster

Roanne van Voorst, antropoloog, gaat voor een jaar in een sloppenwijk van Jakarta wonen om onderzoek te doen naar hoe de mensen omgaan met het overstromen van de rivier. Aangekomen in Indonesië heeft Roanne nog geen locatie gevonden voor haar onderzoek. In de bus ontmoet ze Tikus die haar vraagt mee te gaan naar de beste plek ter wereld. Ze volgt Tikus naar zijn wijk Bantaran Kali en ze wordt al spoedig opgenomen in de gemeenschap.
Het boek neemt je mee in het dagelijkse leven van de bewoners van Bantaran Kali. Wonen, werken, leven, sociale contacten het komt allemaal aan bod in dit boek. De leefgemeenschap neemt Roanne op als een familielid, ze moet dan ook erg wennen aan het sociale gebeuren waardoor er bijna geen moment is om alleen te zijn. Alleen zijn wordt geassocieerd met zielig zijn. Ook is er eens sociale hiërarchie. Verschillen in leefwijze en cultuur worden duidelijk zichtbaar in dit boek. De mensen in de sloppen zijn arm en erg vindingrijk om aan inkomsten te komen. Wat in onze ogen corruptie is blijkt een heel logische levenswijze als je je verdiept in het leven van de bewoners van Bantaran Kali.
Het boek leest heerlijk makkelijk weg, door de vlotte schrijfstijl krijg je het gevoel of je er zelf bij bent geweest. Het schetst een duidelijk en realistisch beeld van het leven in de sloppen. Een mustread voor iedereen die geïnteresseerd is in mensen en cultuur.

Bijzonder om van zo dichtbij een inkijkje te krijgen in het leven in een van de armste sloppenwijken. Roanne beschrijft haar ervaringen vanuit een open houding en vanuit een gelijkwaardigheid ten opzichte van de bewoners van de wijk. Dit geeft een genuanceerd beeld met oog voor de vele dreigingen en de hardheid van hun bestaan, maar ook voor de creativiteit, de veerkracht, de warmte en de eigenaardigheden van de mensen. Boeiend beschreven vanaf de eerste tot de laatste bladzijde. Een aanrader!

Dit boek geeft een goed beeld van het wonen in een krottenwijk. Hoe de mensen omgaan met problemen die zich daar voordoen.

Heel bijzonder avontuur, en daarvan een erg goed, gevarieerd en prettig leesbaar geschreven verslag van het een jaar lang wonen tussen bewoners van een 'illegale' sloppenwijk op de oever van één vd rivieren die door Jakarta lopen en daar tot heftige overstromingen van de wijk en woningen leiden. Dat is de basis. Maar het leven vd bewoners komt in alle aspecten aan bod, en wordt meebeleefd. Tevens wordt dit weer in het bredere kader van Indonesische maatschappelijke aspecten geplaatst (coping met armoede, rol van 'smeergeld', religie etc). Met volle overtuiging en sterke persoonlijke betrokkenheid, inclusief opoffering en bijzonder aanpassingsvermogen (oa. deels fysiek ongezonde leefwijze), gaat de schrijfster het leven daar aan, en beschrijft het helder, betrokken en - waar nodig - met af en toe distantie (beschouwend). Vooral ook met veel respect en vriendschap. Vooral een uniek avontuur, van waarachtig geïnteresseerde en betrokken antropologe, en voor de Indonesië kenner kloppen de iets breder getrokken analyses als een bus.

Het is knap dat ze zolang in de sloppen van Jakarta heeft gewoond. Het boek begint goed en al snel zit je in het verhaal. Ze schrijft leuk en vrolijk. Echter begint ze het al vrijwel meteen te romantiseren en na 200 bladzijdes heeft ze nog geen overstroming meegemaakt. Wel is het één grote familie, maar omschrijft ze niet dat het daar ook onveilig kan zijn. Matig boek omdat ze volgens mij het tegendeel wil bewijzen op alle vooroordelen en niet helemaal objectief het verhaal heeft geschreven.