De dode kamer Project X, #1

Er zijn voor dit boek al genoeg reviews geschreven daarom volsta ik alleen met een aantal steekwoorden voor dit sublieme debuut van Bronja Hoffschlag. De Dode Kamer is een Aanrader van de bovenste plank voor thriller liefhebbers.
Page-turner en zeer verslavend. Kan niet wachten tot deel II van deze trilogie - De Skinner Methode - in juni verschijnt.
Bronja Hoffschlag is met recht winnaar van de Crime Zone award 2014 en kan zich meten met de schrijvers als Lars Kepler, Hakan Nesser en Hjorth Rosenfeldt, om er maar een paar te noemen.

Je hebt alles wat je hartje begeert. Je bent jong, hoog opgeleid en je verdient bakken met geld. Alles wat een mens zou willen…zou je denken. Toch kan dit alles de hoofdpersoon uit dit boek niet gelukkig maken. Hij is slechts op één ding uit, wraak. En niet in een opwelling, maar hij heeft er jaren aan voorbereiding voor uit getrokken en alles tot in het kleinste detail gepland. Nadeel alleen is dat hij nu in de gevangenis zit in de VS en tegen een 20-jarig verblijf daar aan moet kijken.

Maar op wie wil hij wraak plegen? En is het er één of zijn het er misschien meerderen? En waarom?

De hoofdpersoon in dit verhaal is Misha Larsen. Zijn ouders zijn toen hij nog jong was allebei omgekomen bij een auto-ongeluk. Nu heeft hij alleen zijn broer Lennart nog. Alleen is Lennart alles wat Misha precies niet is. Hij is werkeloos, heeft geen cent te makken en van iets plannen lijkt hij nog nooit gehoord te hebben. Het lijkt erop of de broers niet mét maar zeker ook niet zonder elkaar kunnen.

Lennart heeft in eerste instantie geen enkel benul van wat Misha van plan is. Hij kan überhaupt weinig hoogte krijgen van zijn jongere broer. Zijn ze in de tijd dat hij in een pleeggezin verbleef te ver uit elkaar gegroeid? Als hij al een tijd niks van Misha gehoord heeft, gaat zijn rol als ‘beschermende oudere broer’ toch knagen. Er is niets niets in de haak. Na enig onderzoek lijkt het er op dat Misha tegen een ieder verteld heeft dat hij op vakantie was naar de VS, maar dit bleek slechts een dekmantel voor iets anders. Maar voor wat?

Het begin- midden- en eindstuk zitten steengoed in elkaar, alleen ondanks dat dit boek heel goed als een opzichzelfstaand boek gelezen kan worden, moet je als lezer niet vergeten dat het slechts het eerste deel uit een trilogie is.

In eerste instantie is het een boek van een dusdanig dik formaat dat menigeen hem wellicht zou laten liggen. Dat zou echter zonde zijn, want het is een juweeltje van een psychologische thriller. De plot zit erg subtiel in elkaar. Stapje voor stapje lijk je het hele proces beter te gaan begrijpen. Wat is er gebeurd en waarom? Hoffschlag lijkt je steeds iets meer informatie te geven, maar op het moment dat je denk ‘ja ga door’ dan trekt ze haar keutel toch in en blijf je met weinig nieuws over. Denk je… Want alle kleine stukje bij elkaar maken toch ook een duidelijk(er) plaatje.

Maar de wil om het te weten en de kleine cliffhangers aan het einde van elk hoofdstuk zijn geweldig. Ook de hoofdpersonen zijn prachtig uitgewerkt. Van twee totaal onbekende personen lijken het aan het einde twee familieleden van je geworden te zijn. Ik zal ze nog gaan missen ben ik bang. Verder zitten er in het boek, op een paar kleine schoonheidsfoutjes na, geen hinderlijke taal- en spelfouten in en is het boek, mede door de prettige schrijfstijl van Hoffschlag heel fijn leesbaar.

Al met al is De Dode Kamer een steengoed debuut en absoluut het lezen waard. Laat je alsjeblieft niet afleiden door de dikte of de onbekendheid van de schrijfster, want van Bronja Hoofschlag gaan we zeker meer horen. Ik kijk sowieso uit naar het tweede deel. De Dode Kamer is een boek dat met recht 5 sterren verdient!

Debuutroman, psychologische thriller, goeie voorkant, 700+ pagina's met niet al te grote letters.. Dat belooft wat..
Nou ja, de verwachting helemaal waargemaakt. Cliché misschien, maar dit is er zo ééntje die je achter elkaar uitleest en nog wel 700 pagina's toegift zou willen.
Slowly but surely worden de stukken op het schaakbord geplaatst door de ietwat manipulatieve, niet persé direct sympathieke hoofdpersoon..en uiteindelijk vallen de puzzelstukjes...
Intrigerende hoofd- en bijpersonen, langzaam opgebouwde onderhuidse spanning.. Het is er allemaal...
Heerlijk helder geschreven ook. Soms laat de schrijfster iemand in gedachten de belangrijke dingen nog eens op een rijtje zetten, wat ik persoonlijk wel prettig vind.
Ook fijn: De getormenteerde hoofdpersoon wordt niet eindeloos wakker uit pagina's lange nachtmerries om duidelijk te maken waar het eigenlijk over gaat..
Kom maar snel met part 2. We Want More!!! (ik tenminste wel..)

Na de vele overweldigende reacties heb ik eindelijk dit boek gelezen.
Een dikke pil van 716 pagina's, het debuut van deze auteur. Een hele prestatie, want dat Bronja kan schrijven bewijst ze met dit boek!

2 broers, Lennart en Mischa Larsen, elkaars tegenpolen. Ze kunnen niet met, maar ook niet zonder elkaar. Op een dag komt Lennart er achter dat Mischa van de één op de andere dag ontslag genomen heeft en met 'de noorderzon' vertrokken is. Een zoektocht begint. Gaandeweg kom je steeds meer te weten over beide broers. Het boek is opgedeeld in 5 delen, en gedurende het boek maken we diverse sprongen in de tijd.

Met zeer veel diepgang en overtuiging geschreven, je ziet het allemaal als een film voor je, en ik denk dat het boek het ook zeker waard is om verfilmd te worden! Toch ben ik denk ik iets minder enthousiast als de lezers waarvan ik eerder zoveel laaiend enthousiaste reacties las.
Dat heeft vooral te maken met de vaart en spanning die het boek naar mijn idee een beetje mist.

Toch is het een boek wat intrigeert en nieuwsgierig maakt, dus wel een boek dat je aandacht vasthoudt. Maar ik had me er blijkbaar iets meer van voorgesteld. Maar zoals ik al eerder zei : Bronja heeft een enorme topprestatie geleverd met dit mooie, zeer goed geschreven boek! Tijdens het lezen heb ik ook vaak moeten denken aan de serie Prison Break, waar het boek ook zeker gelijkenissen mee vertoont.

Bronja is ondertussen al druk bezig met het vervolg op dit boek, zoals ik heb begrepen en in de tussentijd brengt ze begin juni ook nog even een mini-thriller uit met de naam Snuff. Ik kijk ernaar uit!

Feitelijk bij toeval dit boek gelezen. Ik beperk me meestal tot buitenlandse schrijvers .Bronja weet het verhaal heel beeldend neer te zetten De dialogen en monologen zijn intensief, helder,kort en scherpzinnig. Daaruit blijkt een goede mensenkennis.

Wat ik wat minder vond zijn de vele flashbacks. Feitelijk komen pas op de laatste bladzijde het verleden en heden bijeen. Wel mooi verweven.

In deel twee kan Bronja volgens mij geen andere kant uit dan het verhaal in de tegenwoordige tijd te vertellen.

Al met al een zeer creatief geschreven boek en ingenieus in elkaar gezet.

Als liefhebber van psychologische thrillers moet ik toegeven dat ik met de nodige scepsis begon aan dit ruim 700 pagina's tellende debuut. Vaak zie je dat uitgeverijen boeken de titel psychologische thriller meegeven en dat het dan vaak niet meer is dan een simpele whodunit of een roman met een psychologisch randje.
Mijn verwachtingen waren dan ook niet bijster hoog voor deze dikke pil, maar binnen tien bladzijden waren al mijn vooroordelen verdwenen. Wat een ontdekking is dit!
Geschreven in een geheel eigen, beeldende stijl en met een verhaalconstructie, die ik nog niet eerder ben tegengekomen. De hoofdpersonages zijn ook al niet de meest voor de hand liggende binnen het genre: een arrogante, rijke, jonge architect en zijn werkeloze, kettingrokende en bier drinkende oudere broer. Door middel van dialogen, flashbacks en een beperkt aantal briljant uitgewerkte, belangrijke bijfiguren weet de schrijfster deze personages dusdanig diepgang te geven, dat ze voor je ogen tot leven komen en het boek leest alsof je naar een film kijkt.
De schrijfster speelt met het begrip "de waarheid" en met twee perspectieven, waardoor de lezer regelmatig op het verkeerde been wordt gezet. Echt een aanrader en een vernieuwing binnen het genre!

De schrijfster neemt je mee in dit verhaal met gedetailleerde personages, zet je vaak op het verkeerde been en laat ruimte voor je eigen Fantasie. Vanaf bladzijde 1 werd ik er in mee genomen. Pakkend en vlot geschreven, waardoor het lekker weg leest. Ik had het boek in no time uit. Ik vind deze schrijfster een grote aanwinst in het thriller genre. Ik wacht met smart op het vervolg van dit spannende verhaal.

Een verhaal wat direct pakt, verrassend, spannend. Uitstekende weergave van karakters. Moeite om het weg te leggen. Teleurstellend dat het nog niet af is. 2e deel moet snel komen wat mij betreft.

"Ik heb me de afgelopen tijd allerlei scenario's in mijn hoofd gehaald en met allerlei mogelijkheden rekening gehouden maar dit verhaal is zo bizar dat het gewoon niet waar kan zijn." ~ p127.

Soms staat een boek al jaren op je wensenlijst en duurt het enorm lang voordat je hem eindelijk kan lezen en als je hem dan leest kan je je wel voor je kop slaan dat je hem niet eerder heb gelezen. De dode kamer is absoluut zo'n boek die ik al veel eerder had willen lezen! Terwijl ik nog bezig was in het eerste bestelde ik alvast het vervolg, in de angst dat ik niet gelijk verder kon. Want ondanks de 713 pagina's, je weet dat aan het einde het verhaal nog lang niet afgelopen kan zijn!!!

"Ik weet nog precies hoe ik hier terecht ben gekomen, waar en wanneer het is begonnen, op welke kruispunt Ik heb gestaan en welke afslagen ik heb genomen." ~ p470.

Gevoelsmatig bestaat het boek uit 2 delen. Het eerste deel verteld het verhaal van Lennart, de oudere broer, die leeft op n uitkering en zijn dagen door komt met roken, blowen, bier en goedkope wijn. Ondanks het weinige contact dat hij nog heeft met zijn broertje voelt hij direct dat er iets niet klopt als hij Misha niet te pakken krijgt. Heden er verleden tikken elkaar af in hoofdstukken, en je krijgt een steeds duidelijker beeld van de relatie die de twee broers hebben... Het tweede deel neemt je mee vanuit het perspectief van Misha, wiens verhaal iets later op de tijdlijn begint. Maar ook daar stuiter je als een bal tussen heden en verleden. De tijdlijn van dit boek is echt meesterlijk opgezet, het klopt echt tot in detail!  Elk stuk word aangeduid met plaats en datum, bijna alsof het gewoon allemaal echt gebeurd is. De details zijn echt zo goed doordacht. Sommige stukken van Misha en Lennart overlappen elkaar, en ook als zijn de conversaties hetzelfde, de gedachtes van de broers kunnen niet meer van elkaar verschillen, wat het boek voor mij echt een absolute meerwaarde geeft.

"We worden wat we zijn door de keuzes, die we maken, maar waar worden wie we zijn door de dingen, die ons overkomen." ~ p518.

Ik weet gewoon niet goed hoe ik moet omschrijven hoe GENIAAL goed en geweldig dit boek is. Woorden verbleken bij de inhoud van De Dode Kamer, en alles wat ik nu nog schrijf is enkel nog een afgezwakte vorm van de waarheid. De details van het verhaal zijn zo goed, dat je bijna zou denken dat het op waarheid berust is. Om vanuit 2 perspectieven dit verhaal te kunnen schrijven, en het dan zo naadloos in elkaar over te laten gaan, dat kan enkel een meester auteur! Bronja staat voor mij per direct op een voetstuk, en komt daar hopelijk nooit meer vanaf ♡

Geschreven bij Project X 1 - De Dode Kamer

Een goed verhaal met een constante onderliggende spanning en een geweldige timing!