De Engelen van de Apocalyps

Ik ben dit boek gaan lezen omdat het engelenthema me wel aansprak. Ik kom niet vaak boeken tegen met engelen in de hoofdrol in plaats van een bijrol.
Eduardo Spohr gebruikt de engelengeschiedenis uit de literatuur op een creatieve manier om een erg boeiend verhaal te maken.
Vooral de scene waarin de engel Ablon in gevecht gaat met de koning van Babylon is fantastisch!
Ze zouden dit boek van mij zo mogen verfilmen.
Het is een heerlijk boek en geeft weer net een andere kijk op verschillende culturen.
Een aanrader!

Als u zich aan De engelen van de Apocalyps gaat wagen, zet u dan alvast maar schrap. Dit boek neemt u mee op een 588 pagina’s lange reis rond de aarde en door de wereldgeschiedenis, met in de hoofdrollen Generaal Ablon en de heks Shamira.
De gevallen engel Ablon startte een complot tegen de aartsengel Michael en werd daardoor verbannen naar de wereld van de mensen. Hij begeeft zich samen met zijn geliefde Shamira in Babylon, China en Rome, en waagt zich zelfs in de hel om in te gaan tegen het beleid van Michael. Daarnaast maakt het verhaal ook grote tijdsprongen, van de moderne tijd tot in de middeleeuwen, wat benadrukt dat we te maken hebben met een engel die eeuwig op aarde zal rondzwerven.
Auteur Eduardo Spohr schrijft niet alleen boeken, maar is ook journalist en leerkracht. Hij reisde de hele wereld rond en kwam in contact met verscheidene culturen en maakt daar in dit boek duidelijk gebruik van. Ook al werd de Braziliaan nogal verwaarloosd door de critici, zijn boek was toch één van de best verkochte fictieboeken in Brazilië.
Bij dit allesbehalve luchtige boek gaat u best even zitten, want de grote hopen informatie die u op uw bord krijgt doen u al snel duizelen. Dit en het lastige taalgebruik en de flashbacks maken de bijgevoegde woordenlijst en tijdstabel zeker niet overbodig. De auteur zet meteen in met een proloog waar u om het hoofd wordt geslagen met tientallen moeilijke woorden, wat u al doet twijfelen of u deze overdaad aan informatie het hele boek zal uithouden.
Toch had ik na het doorploeteren van het volledige boek niet het gevoel dat ik mijn tijd verspild heb aan het lezen van een slecht boek. Het verhaal bevat interessante inzichten en is het enige in zijn soort, wat het uiteindelijk toch wel waard maakt om gelezen te worden.
Dus, bent u een ervaren lezer, vindt u het genre fantasy gewoonweg het einde en bent u klaar voor een uitdaging? Duik dan maar in de wereld van de engelen en geniet van deze fantasyroman voor gevorderden.

Het is een heel meeslepend boek. De hoofdpersoon, een generaal van een engelenleger, voert strijd aan de zijde van de mensen (!) tegen de Aartsengel Michaël en zijn medogenloze engelenleger, dat de mensheid wil vernietigen als straf voor hun verschri

De Apocalyps, het einde der tijden, vernietiging van de mensheid… allemaal synoniemen voor dezelfde gebeurtenis. Het voorval waar het boek de Engelen van de Apocalyps, geschreven door Eduardo Spohr, zou moeten over gaan. En daar gaat het ook over. Zo’n zes pagina’s in een moeilijk te lezen fantasieverhaal van 588 bladzijden (woordenlijst en tijdstabel niet inbegrepen). Maar Spohr weet op de laatste pagina meesterlijke zijn eigen interpretatie te geven waardoor dit goed te praten is. Het is en blijft fantasy natuurlijk. Rond het jaar 3800 voor Christus rebelleert een groep engelen onder leiding van de eerste generaal Ablon zich tegen de tirannie van de aartsengel Michaël,die de hele mensheid wil uitroeien. Na het verraad van de aartsengel Lucifer, die zich voordeed als hun bondgenoot worden Ablon en zijn engelen naar de aarde verbannen om daar als afvallige hemelingen rond te zwerven tot het einde der tijden. Op een van deze omzwervingen ontmoet hij de tovenares Samira, op wie hij verliefd wordt. Maar dan wordt hij gecontacteerd door de boodschappers van de heer van de hel; de gevallen aartsengel Lucifer; met de vraag of hij zijn diabolische leger wil leiden in de laatste veldslag tussen de hemel en de hel. Het verhaal neemt je mee op een reis van Babylon naar Rome, tot in de uithoeken van China en zelfs naar de dieptes van de hel. Deze tocht wordt uitermate gedetailleerd beschreven en sleurt je mee, zodat het moeilijk is om te stoppen met lezen om twaalf uur ’s nachts. Ik vind dat het werk op sommige momenten verveelt, maar als je doorbijt wordt de lezer meer dan beloond voor zijn doorzettingsvermogen. Het is logisch dat een schrijver synoniemen gebruikt om storende herhaling te vermijden. Daartegen staat natuurlijk dat als je tien benamingen gebruikt voor eenzelfde personage dat het wel verwarrend kan worden voor de lezer. Ook geeft hij bijna geen diepgang aan zijn personages. Met uitzondering van de aardse bevolking en Ablon, die hij wel uitwerkt. De uitleg hiervoor is dat hemelingen geen emoties hebben zoals mensen die kennen. Maar wat mij het meest teleurstelde, was dat hij de Apocalyps zijn eigen interpretatie heeft gegeven. In het Nieuwe Testament is de Apocalyps (beter gekend als het Laatste Oordeel) het moment waarop Jahweh neerdaalt met zijn engelen en over het lot van de mensheid beslist. In de Engelen van de Apocalyps is dit het gevolg van een gigantische veldslag tussen twee hemelse legers. Met dit gevecht heb ik geen problemen, ik vond dit zelfs een van de betere stukken uit het boek. Maar hoe deze veldslag en daarmee het boek eindigen vond ik gewoon belachelijk. Dit lachwekende einde wordt dan bestempeld als de Apocalyps en dat stelde me zeer teleur. De opbouw naar de conclusie was meesterlijk, maar toen het einde kwam waren mijn verwachtingen zeer hoog. Uiteindelijk moest ik op mijn honger blijven zitten en kreeg ik een teleurstellend slot van een magnifiek boek. Het concept was zeer origineel en het verhaal ging op de meeste stukken vlot vooruit. De locaties en gevechten werden zeer gedetailleerd beschreven, net zoals het uiterlijk van de personages. Het verhaal was moeilijk geschreven, maar dat is ook nodig bij een boek over zo’n onderwerp. Eduardo Spohr heeft met de Engelen van de Apocalyps een geweldig debuut geschreven dat enkel te lijden heeft onder enkele kleine minpuntjes en een teleurstellend einde. Het werk levert een verfrissende fictieve kijk op de wereldgeschiedenis en is een echte aanrader.
de Engelen van de Apocalyps; Luitingh Fantasy; 01/05/’16; 607 bladzijden (woordenlijst en tijdstabel inbegrepen)

Ik kon dit boek niet laten liggen ... heb gulzig verder gelezen en waande mij telkens in een ander tijdsfragment in onze mensengeschiedenis. Vooral hoe alles inhoudelijk zo goed aan één hing, boeide me enorm.

Als gewezen Christen ken ik maar één versie van de oorlog in de Hemel. Deze versie vond ik zeer alternatief en de magie was goed beschreven. Taalkundig waren er inderdaad zaken waardoor ik mijn wenkbrauwen fronste, of hoe sommige gevechtscènes opgebouwd waren, maar het verhaal won glorieus van het literaire (enkel door povere vertaling?).

Dit zal het enige boek in mijn leven zijn dat ik twee keer wil lezen, om het allemaal nog 'ns te beleven :-)

Als je de titel hoort, krijg je al een hele grote hint dat het over een bijbels thema gaat nl. de apocalyps of het einde van de wereld waarna iedereen zijn lot kent hemel of hel. De titel klinkt zwaar, maar het is voor degene die van fantasy houden zeer mooi aangezien het zware thema perfect versmolten is met de echte wereld.
Het verhaal heeft een originele benadering nl. dat er twee werelden zijn die van de engelen en die van ons Na een paar zinnen gelezen te hebben, heb je al iets door. De engelen zijn niet wat ze zijn. Zeker de aartsengelen zijn niet zo aardig als ze worden beschreven in de bijbel. Ze zijn zelfs zo jaloers en wraakzuchtig op de creatie van de mensen dat ze rampen veroorzaken zoals de zondvloed om ze te vernietigen. Alle engelen zijn zo behalve de groep van het verzet onder leiding van Lucifer die de mensheid wou behoeden ervan. De vraag of deze alliantie onder leiding van generaal Ablon de mensheid kan behoeden van de aartsengelen hun laatste poging de apocalyps?
Het verhaal? is geschreven door Eduardo Spohr (40 jaar), een Braziliaan. Zijn schrijfstijl is niet een van de luchtigste. In het verhaal? komen immers veel feiten na elkaar. Ook gebruikt hij veel moeilijke woorden en de verklarende woordenlijst achteraan helpt soms niet. Ook de chaotische flashbacks en –forwards die slecht zijn ingeleid zijn soms een obstakel. Maar ook de personages zijn soms zeer stereotiep en Cliché wat niet bevorderend is.
Mijn oordeel: ondanks de negatieve kanten vind ik het zeer geslaagd. Het is immers zeer moeilijk om een succesvol boek te maken over een zwaar thema zoals de bijbel Dit verhaal is voor de fantasyliefhebber een prachtig boek maar voor de anderen misschien iets minder.

Het boek « Engelen van de apocalyps » is een voorbeeld van het genre Fantasie. Een genre waar niet veel mensen fan van zijn, maar voor degene die daar wel van houden is het een echte aanrader. Hierdoor hebben wij in ons groepje voor dit boek gekozen.
Het verhaal zelf is zeer ingewikkeld en als men een woordenboek en een kaart erbij stopt om een beetje overzicht te hebben over het verhaal zegt dat al veel. Het gaat dus over een oorlog tussen engelen waarvan Ablon de leider van een groep engelen hieraan ontsnapt en vlucht naar de Aarde. Op de Aarde ontmoet hij een meisje waar hij smoorverliefd op werd. Hij spande samen met het legioen om aan de oorlog een eind te maken maar hoe het afloopt moet je maar zelf lezen.
Over tijd een ruimte vonden we het wel moeilijk om het te bepalen. De ruimte was nog gemakkelijk omdat het groten deels in de hemel afspeelde. De tijd was heel wat anders we konden het maar niet bepalen. Was het nu in de toekomst of hedendaags, want ze gebruikten landen die vandaag de dag bestaan maar wie weet dat deze in de toekomst er nog altijd bestaan.
Het boek is duidelijk bedoelt voor lezers die ten eerste van dit soort genre houden en ten tweede graag dikke boeken leest.