De familie Wachtman

Zelden heb ik een auteur een personage zo compleet weten weergeven. Zelden had ik zo een perfect en intiem beeld van iemand zijn karakter en dat dankzij de, met momenten poëtische, schrijfstijl van de auteur. Vanaf de eerste pagina word je het verhaal ingezogen en denk je enkel nog aan Philip.

Philip Wachtman is halverwege de veertig en het leven lacht hem niet toe. Door een uitspraak van de rechtbank is zijn promotieonderzoek naar de anonimiteit van de spermadonor achterhaald en ook zijn benoeming tot hoogleraar is onzeker. Zijn vriendin Freya de Koning is 39 jaar, een gevierd stemactrice en nog steeds kinderloos. Volgens haar ligt het aan Philip, maar hij weet dat hij niet de oorzaak is. Wachtman heeft door zijn donaties aan de spermabank circa 411 nakomelingen. Door de rechtbankuitspraak lijkt zijn levenswerk nu in de openbaarheid te komen. Daarnaast wordt hij ook nog veelvuldig lastiggevallen door een studente.

De kaft van het boek is prachtig en straalt een bepaalde melancholie uit. Het boek zelf bevat mooie zinnen, maar blijft toch goed leesbaar. Het verhaal over Wachtman wordt in de derde persoon verteld. Hij is een uitgebluste universitaire hoofddocent en geeft les aan het Instituut voor Familierecht. "Niet dat hij zijn eigen mening per se aan ze wil opdringen. Wachtman vindt alleen dat hij vrij vaak gelijk heeft." Door zijn promotieonderzoek en zijn donaties word je meegenomen in de wereld van wensouders. De hoofdstukken zijn genoemd naar de diverse stadia van de zwangerschap. Naarmate het verhaal vordert, ontwikkelt het karakter van Wachtman en word je door een heel scala aan emoties gevoerd. Van verbijstering naar medeleven en van onbegrip naar liefde. Of zoals Freya zegt "een man die gelijk orde en chaos kan scheppen". Deze rollercoaster aan emoties maakt het boek fascinerend. Freya vertelt haar verhaal in de ik-vorm en geeft een blik in haar gevoelens. Door haar verhaal wordt er een spanning opgebouwd in het boek en wil je doorlezen om te weten wat er aan de hand is. De ontknoping is verrassend of zoals Wachtmans collega zegt "Een mens komt niet altijd aan op zijn bestemming, maar je bestemming is altijd waar je bent gekomen."

Wat een verhaal. Een verhaal met actuele thema's als privacy en identiteit, nature en nuture tot aan "metoo", maar nergens beladen te zwaar of te lichtvoetig. Geef jezelf de kans om in de flow van het verhaal te komen, dat duurt even. Maar als je die eenmaal te pakken hebt, wordt je het verhaal ingezogen. Door subtiele gebeurtenissen, zinnen en woorden ("Had ik het zien aankomen?") en door het juist achterhouden van informatie verhoogt Alberdingk Thijm de spanning. 
Sterk is ook de structuur. Meerdere verhaallijnen die allemaal ondersteunend zijn aan de hoofdpersoon, Philip Wachtman. Onuitstaanbaar, neerbuigend, star, alleen met zichzelf bezig. Hij wijkt niet van zijn principes, van sociale tact lijkt hij niet gehoord te hebben en zijn eerlijkheid is gewoonweg lomp. Verwacht niet dat dit gaandeweg het verhaal verandert. Dat doet het niet. Philip Wachtman is wie hij is. Als lezer krijg je er wel iets bij. Sympathie. Langzaamaan groeit dit totdat je het Wachtman zelfs gunt. Al klopt het van geen kant. En dat is het waarom je door blijft lezen tot het einde.
En wat voor einde. Knap, verwarrend, prachtig. Verrassend en toch weer niet, maar zo passend bij het verhaal... bij Philip Wachtman...

een kloppend verhaal met een plot. Je begint met lezen en legt het boek niet meer weg. Zeer knap geconstrueerd verhaal - zit 100% goed in elkaar. Sprekende personages, zeer actuele thema's, die op een zeer creatieve manier in het verhaal verweven zijn. Zeer aan te raden.

De familie Wachtman bestaat in de eerste plaats uit Philip Wachtman. Een universitair hoofddocent van middelbare leeftijd, die midden in een flinke carrièredip zit. De afgelopen jaren heeft hij met zo min mogelijk inspanningen zijn verplichtingen binnen het Instituut voor Familierecht vervuld. Daartoe heeft hij zijn ca. 20 jaar oude promotieonderzoek telkens weten te recyclen. Een recente uitspraak van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens over zíjn onderwerp - de anonimiteit van spermandonoren - schudt zijn ingedutte vakgebied door elkaar.

Philip heeft zijn moeder jong verloren en van een goede band met zijn vader is het nooit gekomen. Hij is toch vooral op zichzelf gericht, heeft moeite om sympathie te tonen en vindt het lastig om een band op te bouwen met collega’s, studenten, vrienden en familie. Zijn uitlaatklep, levenswerk én grootste geheim is de vruchtbaarheidskliniek Willendorf. Hij heeft daar zo vaak gedoneerd, dat hij naar verwachting van meer dan 400 kinderen de biologische vader is. Hoe lang kan Philip nog in de anonimiteit blijven? De recente uitspraak en vooral die ene opdringerige studente, dreigen zijn grote geheim te onthullen.

Freya, de vriendin van Philip, wil de familie Wachtman heel graag uitbreiden. Ze heeft een nadrukkelijke kinderwens en de tijd dringt. Nu ze bijna 40 is, schakelt ze de hulp in van de medische wetenschap. Philip weigert echter hieraan mee te werken, tot haar grote frustratie. Freya stort zich in haar rol als actrice. Ze heeft een kortstondige carrière op het toneel achter de rug. Door een traumatische gebeurtenis achter de schermen, heeft ze het roer moeten omgooien. Ze is een succesvolle stemactrice geworden en vertolkt de rol van een zeer populair kinderidool. In die hoedanigheid wordt ze ook tijdens haar werk telkens weer geconfronteerd met het grote gemis in haar leven.

-- “Je komt niet altijd aan op je bestemming, maar je bestemming is altijd waar je bent gekomen” --

Voor Philip vormt deze quote een belangrijk kantelpunt en de aanleiding om anders te kijken naar zijn eigen identiteit. Voor mij voelt deze quote als een beknopte weergave van mijn leeservaring. Mijn reisgenoten, Philip en Freya, zijn misschien niet zo sympathiek, maar zeker levensecht. Zij zijn door Christiaan Alberdingk Thijm uitstekend uitgewerkt en gepositioneerd in een sterke plot. Tijdens mijn reis waren er wat ongemakkelijke momenten. Je wordt deelgenoot van een aantal expliciete scènes, die nogal privé zijn. Daarmee brengt de schrijver het thema ‘belang van privacy’ impliciet, maar helder, naar voren. Het merendeel van de reis was ik geboeid door de zorgvuldige en veelzijdige behandeling van het kwetsbare hoofdthema . Halverwege het boek dacht ik de eindbestemming van de reis in het vizier te hebben, maar nee… Christiaan Alberdingk Thijm heeft een verrassend reisschema bedacht, waardoor je kunt genieten van de reis en van een onverwachte eindbestemming!

Ik had de eer De familie Wachtman te mogen lezen voordat het in de (online) boekwinkels kwam. Eerder was ik positief verrast door Het proces van de eeuw, vandaar keek ik erg uit naar Alberdingk Thijms nieuwe boek.

Philip Wachtman, wetenschapper en docent aan de rechtenfaculteit van de Universiteit van Amsterdam, hoopt op een spoedige benoeming tot hoogleraar. Voor zijn promotie heeft hij onderzoek gedaan naar de rechten van spermadonoren. En is, en passant, zelf ook spermadonor geworden. Zijn vriendin Freya de Koning, stemactrice en dé stem achter de populaire kinderprinses Felicity, is echter op haar 39ste ongewild kinderloos.

De tijden veranderen, en nieuwe uitspraken in het Familierecht over de rechten en plichten van spermadonoren en donorkinderen veranderen. Hoe lang kan Wachtman zijn positie houden? Kan hij zijn beoogde benoeming als hoogleraar waarmaken? Hoe gaat Wachtman om met zijn, naar schatting, 411 nakomelingen? Hoe houdt hij dit geheim na een nieuwe uitspraak van de rechter?

De familie Wachtman maakte mijn verwachtingen meer dan waar. Alberdingk Thijm combineert wetenschap, actualiteit en (voor mij persoonlijk) bekende locaties in Amsterdam zoals de Oudemanhuispoort, in een goed en fictief verhaal. En dat alles op een hele prettig leesbare manier opgeschreven. Een aanrader!

Dankzij uitgeverij AmbolAnthos mocht ik dit bijzondere boek lezen. Het gaat over een universitair docent die onderzoek doet naar kunstmatige inseminatie. Terwijl zijn vrouw dolgraag een kind wil, doneert Wachtman stiekem sperma in een kliniek. Als dan een studente ook nog beweert zijn dochter te zijn, gaan de poppen aan het dansen. Aangenaam boek, graag gelezen. En een zeer origineel thema!

Geschreven bij De familie Wachtman

Heel mooi hoe diverse actualiteiten tot een roman verweven zijn die nog lang na blijft galmen zonder ergens overdreven te zijn of in te zakken. Mooi verteld.

boeiend en actueel

Mooi boek, een keer weer een verhaal dat ‘anders dan anders’ is.