De groepering

Het verhaal zelf is best oké om te lezen, maar helaas had ik er toch hogere verwachtingen van. De verrassingselementen in het boek vielen me wat tegen, want ik had veel dingen eigenlijk wel aan zien komen, lokaal deed de schrijfster op sommige momenten nog zo haar best om je om de tuin te leiden en op een ander spoor te zetten. Het was een redelijk leuk verhaal om een keer te lezen, maar het is absoluut geen verhaal dat bij me zal blijven hangen en zal dan ook onder de easy reads worden geschaald. Bij dit soort verhalen wordt gewoon veel verdieping gevergd en vaak worden dit toch series met meerdere boeken, dus om een dystopian in een boekje van 165 pagina’s te proppen vind ik wel jammer, want naar mijn gevoel is er niet uitgehaald wat mogelijk was. Er is redelijk weinig karakterontwikkeling, op de hoofdpersoon na. De gebeurtenissen maken hem tot wie hij is en je merkt hoe hij verandert door het verhaal heen. De rest van de personages blijven nagenoeg hetzelfde, maar wat wil je ook als je maar zo weinig bladzijdes hebt om een verhaal in elkaar te bouwen en vorm te geven. Er zaten wel verrassende elementen in het verhaal, maar wederom had ik meer tijd genomen om deze verrassingen in het verhaal te passen, want nu heb je het gevoel dat je in vogelvlucht door een verhaal heen gaat.

Echter wordt de boodschap van dit verhaal wel heel duidelijk overgebracht. Het is overduidelijk dat de schrijfster wil dat jongeren gaan nadenken over de keuzes die ze maken. Waar wil je bijhoren en wat betekent dit? Hoever ga je om ergens bij te horen? Denk na over de keuzes die je maakt en de consequenties die aan die keuzes vastzitten. Hoe belangrijk is het eigenlijk om ergens bij te horen en past het wel bij wat jouw normen en waarden zijn?

Uit het boek haal ik het advies om altijd jezelf te blijven en keuzes te overwegen voor je overhaaste beslissingen maakt. Want de keuze die je maakt kan heel veel verpesten en bepaald een groot deel van je toekomst. Bedenk wat jij wilt en loop niet zomaar achter een ander aan. Kijk uit voor jezelf, maar ook voor anderen. Bekommer je om een ander en wees niet alleen met jezelf bezig.

De boodschap van het verhaal is heel mooi, maar ik moet er toch bij blijven dat er veel meer uit het verhaal gehaald had kunnen worden. Ik heb het gevoel dat er nog heel veel uit het verhaal mist en kan eigenlijk niet geloven dat dit echt een alleenstaand verhaal is. Ik denk dat hier makkelijk een tweede deel uit te maken valt om te kijken hoe het leven van Deyno verder loopt na alle gebeurtenissen die hij heeft meegemaakt. Ook

Het verhaal gaat over Deyno die in een toekomst leeft waarin mensen hun leven kunnen verlengen, ziektes kunnen worden uitgesteld of zelfs voorkomen. Maar hij ontmoet een groepering die daartegen is. Zij noemen zichzelf LALD (Live And Let Die). Hij raakt er steeds meer van overtuigd dat hij bij deze groep hoort, maar tegelijkertijd gebeuren er wat dingen waar hij gemixte gevoelens over heeft. En dan blijkt ook nog dat alles niet is wat het lijkt.

Een zeer opmerkelijke cover, alsof je uitzicht hebt vanuit een doodskist. Het verhaal zelf speelt zich af in de toekomst af waarbij er dingen mogelijk zijn die wij nog niet in zulke mate kennen. De wereld en de mogelijkheden worden in het begin al goed weergeven. Er worden nieuwe woorden gebruikt voor dingen die we nog niet kennen, maar die niet moeilijk voor te stellen zijn door al de vorderende technologische ontwikkelingen de dag vandaag. Hierdoor was het voor mij niet moeilijk om me in deze wereld te verplaatsen.

Tijdens het lezen merkte ik de struggles van Deyno. Het is nog een puber, op school en redelijk makkelijk beïnvloedbaar. Hij hecht niet heel veel waarde aan bepaalde vriendschappen, wat ik een minder goede eigenschap van hem vond. Maar als hij in contact komt met LALD merk je dat hij er echt bij wil horen. Dat hij een groep gevonden heeft waar hij zich bij zou kunnen aansluiten omdat ze anders zijn en omdat hij zich ook altijd ‘anders’ heeft gevoeld, ook al kan hij dat niet echt onder woorden brengen. Hij past zijn stijl ook aan op die van hen en dat merkt zijn omgeving. Hij doet dingen die hij nog nooit heeft gedaan en vraagt zich eigenlijk continu af of hij wel goed bezig is. Aan de ene kant is het natuurlijk spannend en nieuw, maar aan de andere kant is het in strijd met hoe hij is opgevoed en wat hij heeft geleerd. Toch gaat hij ermee door, omdat het ook een bepaalde mate van verzet en ‘echtheid’ met zich meebrengt. Hij is eindelijk ergens mee bezig wat betekenis heeft.
Deze ontwikkelingen van Deyno bleven het hele verhaal eigenlijk een beetje eenzijdig. Uiteindelijk hakte hij een knoop door, maar dit had andere redenen dan ik had gedacht. Er zit namelijk een plottwist in het verhaal waar langzaam naar toe gewerkt werd. Dit kwam niet helemaal uit het niets, maar was ook wel een verrassing.

De verzetsgroep onderneemt dingen die nieuw en spannend zijn. Ze zijn het niet eens met de regels en alle vooruitgangen en willen hier plaatselijk vertraging in brengen. Met niet altijd even leuke gevolgen. Dit merkt Deyno ook en twijfelt tussendoor dus nog vaak of hij er wel echt bij hoort. En waarom accepteren ze hem eigenlijk zo gemakkelijk?

Er zit veel vaart in het verhaal, waardoor je het boek snel uit hebt. Maar ik had gehoopt dat ik meer mee genomen zou worden in het verhaal. Of dit kwam door het feit dat ik het personage nog redelijk oppervlakkig vond, of omdat de uitwerking van de verzetsgroep in mijn ogen niet helemaal optimaal was, weet ik niet precies. Maar het concept is erg goed, ik denk alleen dat er meer uitgehaald had kunnen worden.
Het was zeker geen verspilling van mijn tijd want ik vond het evengoed een leuk verhaal om te lezen, maar er had meer in kunnen zitten.