De kraak van het Slotervaartziekenhuis en de avonturen van Aysel Erbudak

Het boek beschrijft de transitie van gemeentelijk ziekenhuis naar 1ste commercieel ziekenhuis in Nederland. Ondanks alle governance, compliance en toezichthouders kon er een ziekenhuis met omzet van ca. 135 miljoen gerund worden als een eenmanszaak.
Helder geschhreven, je blijft lezen

Geschreven bij De kraak van het Slotervaartziekenhuis

Een duidelijk boekwerk met openheid wat er zich allemaal in een dergelijke instelling afspeelt. Ongelooflijk dat een vrouw op een dergelijke manier met de scepter zwaait en zich boven alles en iedereen stelt. Met verbazing gelezen dat er via de ziekenhuisapotheek in samenwerking met de Staat der Nederlanden een heroïnehandel gaande is. Een aanrader.

Dit boek geeft een heldere aanvulling en verdieping op hetgeen al bekend is uit de media. Goed en objectief geschreven met een duidelijke structuur. Leest als een roman. Verbijsterend hoe het allemaal in z'n werk is gegaan.

Goed leesbaar . Iets te weinig getallen .

Uitstekende documentatie over het wel en wee van een ziekenhuis dat door iemand met veel geld werd gekocht, en door iemand die de geldschieter waarschijnlijk in zijn minder sociale vaardigheden precies wist te raken: geld en aandacht, werd geëxploiteerd. Ik ben verbijsterd hoe dit zo ver heeft kunnen komen. Ik ben verbijsterd dat dit zolang heeft kunnen duren. Verbijsterd over de ethiek van enkele medisch specialisten. In zee gaan met iemand die nimmer een collegezaal van binnen heeft gezien, laat staan enige opleiding m.b.t. het geven van leiding aan dit soort medische bedrijven heeft gevolgd. Het was niet alleen geld, macht, naïviteit en aanzien, ook de hormonen speelden een rol. Een resort dat in Turkije moet gaan dienen voor een soort van nazorgkliniek voor behandelde patiënten. Zelfs PsyQ ging mee (??). Psychomotore therapie voor Turken die in Nederland wonen, om maar wat te noemen? Tjonge, jonge.
Het verhaal Slotervaart is natuurlijk al jaren bekend. Ik lees het nu pas, maar ik blijf zoals boven beschreven verbijsterd.
Roken door de zgn. bestuursvoorzitter in het ziekenhuis, de geldschieter heeft een ernstig longprobleem. Het is maar een kleine druppel op deze gloeiende plaat, maar daar liep toch echt een internist rond. Mevrouw kon wel heel erg haar gang gaan. Een grote auto voor de deur, hoge hakken en rode kunstnagels. Ja, zo zien we tegenwoordig een bestuurder van een zieltogend ziekenhuis. ‘Hi, maak je even geld over’ naar de financiële administratie sturen via een e-mail. En zo geschiedde. Waar, oh waar was de NZa. Hoe heeft dit zo lang kunnen duren. Hoe kon de echtgenoot van een minister worden ingekwartierd. Bijna zes jaar na dato zal deze geschiedenis bij veel mensen nog steeds in het geheugen blijven. Ik ben in de medische wereld opgegroeid en ik voel een plaatsvervangende schaamte bij het lezen van dit boek.