De liefde niet

Geschreven bij De liefde niet

Een kenmerk van een bekentenisroman is de aanwezigheid van autobiografische elementen.
Daar voldoet dit boek prima aan.
Met een loeiende wind buiten, hagelbuien die tegen de ramen slaan, de verwarming een graadje hoger,
is dit een prima boek voor de vrije zaterdagmiddag binnenshuis, zoals vandaag.
De beklemmende, bekrompen sfeer van het ouderl. huis in de polder worden goed weergegeven, het gevoelige, ietwat pinnige meisje, de hoofdpersoon, als studente later, nog steeds gevangen in de hersenspoeling van haar jeugd, wordt goed weergegeven.
En de sfeer van de Alblasserwaard is hier in Rotterdam wel bekend....! en ook genoemde, middelb. school in R'dam.
De schrijfstijl valt enigszins op door de ietwat afstandelijke manier van schrijven, die uitstekend werkt, omdat daardoor alles wat juist niet gezegd wordt, het emotionele en innerlijke,
duidelijk naar voren komt en het gebrek aan vrijheid, openheid en natuurlijkheid binnen het gezin,
pijnlijk duidelijk weergeeft.
Schrijfster geeft uitstekend het gedachteleven weer van het meisje dat haar eigen weg probeert te zoeken (sterk en eenzaam tegelijk)en dit wordt op een natuurlijke manier weergegeven.
Herkenning van mijn eigen studentenleven, de zoektocht, het leren hanteren der dingen, enige zelfstan-digheid en zelfkennis enz. Dat men dit anders ziet, in andere reviews, is écht een kwestie van perceptie.
Boek ademt spruitjeslucht uit, maar dat is juist inherent aan de inhoud.
Een inhoud die al gedeeltelijk bekend was, omdat M in interviews en op t.v.(de wandeling) al in dezelfde
bewoordingen hetzelfde verteld had.

Geschreven bij De liefde niet

Eigenlijk moet je het gewoon zelf lezen. En je vooral niet door andere kritische meningen laten beïnvloeden…

Ik vind het vooral heel stoer en dapper, dat Margriet een boek durft te schrijven, ook nog haar debuut, over onderwerpen die zo dichtbij haar eigen leven liggen. En wat er van die 'autobiografische trekken' nu wel of niet waar is, vond ik als lezer eigenlijk ook niet eens mega boeiend. Zij neemt de lezer mee in de wereld, gevoelens en gedachten van de hoofdpersoon M. En laat daarmee zien dat sommige dingen in het leven een proces zijn. En hoe M. tussen die twee werelden in zichzelf meer en meer vind. Dat vind ik mooi aan dit verhaal.

Geschreven bij De liefde niet

Echt een heel fijn boek! Dit boek van Margriet van der Linden leest lekker weg, geeft stof tot nadenken en geeft een mooi beeld van de bevindelijk gereformeerde (behoudende) christelijke gezindte. Interessant om te lezen.

Geschreven bij De liefde niet

Droog-komische beschrijving van het zich ontworstelen aan een te zwaar aangezette religieuze opvoeding. Het verhaal is niet altijd leuk, het schuurt voortdurend, maar dat maakt wellicht het pijnlijke van het afstand nemen tot het verleden des te duidelijker. In een interview na het uitkomen van dit boek afgelopen zomer vertelde de schrijfster dat publicatie ervan best spannend is - het voelt als of ik naakt naar buiten ga. Als lezer denk ik dat Margriet daar wel eens gelijk in kon hebben

Openhartig verhaal over de ontdekkingsreis van Margriet naar (zichzelf én) haar lesbische identiteit in een streng gelovig gezin. -
Ik vind het wel jammer dat het boek eigenlijk te vroeg stopt.
Als ik afga op de omschrijving die door Bol is gegeven klopt daar weinig van, want Margriet heeft het in dit boek niet veel over haar coming out en/of de gevolgen hiervan; echter wel over de weg hier naartoe.

Geschreven bij De liefde niet

Erg langdradig boek zonder echt einde, niet prettig dat de hoofdpersoon M heet en geen echte naam heeft.

het begin van het boek is nogal saai - jeugd in protestantse omgeving, 2e deel leuker, maar toch niet leuk genoeg. Wel boeiend is bewustwoordingsproces, maar ik vind dit te weinig uitgediept

Geschreven bij De liefde niet

Waarom ronduit onder de maat (afgezien van de inhoud), bijvoorbeeld verkeerde spelling (pagina 24: nagels veilen in plaats van nagels vijlen; bijvoorbeeld verkeerd taalgebruik (pagina 62: haar zomerse lievelingsshirts die ze niet meer paste in plaats van - correct - haar shirts die haar niet meer pasten), ellenlange ongebreidelde zinnen en alinea's met details die totaal niet relevant zijn: het ratelt maar door, 391 pagina's die gemakkelijk in minder dan 200 pagina's hadden kunnen worden samengevat. En dan te bedenken dat er wellicht nog een vervolg komt. Vreselijk!

Geschreven bij De liefde niet

Nadat ik de reviews over deze roman had gelezen zag ik er een beetje tegenop. Ben het eens met de kritiek dat het soms niet lekker 'loopt'. Erg lange zinnen met wat teveel interpunctie. Geen hoofdstukken en weinig alinea's. Maar... Het verhaal maakt dit ruimschoots goed.
Knap hoe de schrijfster het meisje in de roman vorm heeft gegeven. Het raakte me en heb het in een mum van tijd uitgelezen.

Goede beschrijving van het orthodoxe, bevooroordeelde milieu en de invloed die het op kinderen heeft (gehad) Helaas nog steeds.