De Maagd Marino roman

Geschreven bij De maagd Marino

Van sommige boeken kun je eigenlijk niet zeggen waarover ze gaan. Nee, dat is niet waar: van sommige boeken kun je beter niet zeggen waarover ze gaan. Daar functioneert het ‘onderwerp’ louter als kader, een skelet als het ware waaromheen alles wat het verhaal zinnelijkheid en spierkracht verleent nog tot wasdom moet komen. Bij zeer zeldzame boeken is het onderwerp van het verhaal zelfs geen skelet meer maar ronduit een staketsel, een hindernis die opgeworpen is om een al te gemakkelijke toegang tot het verhaal te verhinderen.

Een man amputeert de penis van een andere man, snijdt die man vervolgens de keel door, bewaart de smakelijkste delen van het lijk in de diepvriezer om er in de weken die volgen van te eten en begraaft de rest van het lijk in zijn tuin? Erg aansprekelijk is dit niet. En dat dit nare voorval daadwerkelijk gebeurd is doet niet ter zake, want het gaat Yves Petry duidelijk niet om de feiten. Hij houdt zich er ook helemaal niet aan. Vanaf de eerste regel zingt het boek zoch los van de realiteit.

Het verhaal begint met het einde: de krankzinnige bloederige sterfscene. Een gedrogeerde man, Bruno Klaus, wordt volledig volgens afspraak vastgebonden, ontmand, en de keel doorgesneden door Marino Mund. Meteen wordt duidelijk dat de twee een seksuele relatie hebben gehad.

Dan volgt een wisseling van perspectief en laat Yves Petry, met alle literaire middelen waarover hij beschikt, het (vrijwillige) slachtoffer postuum aan het woord. Hij blijkt een ontgoochelde literatuurdocent te zijn die niet meer gelooft in de macht van de verbeelding en zowel depressief als contactgestoord is. In dat laatste lijkt hij op de dader Bruno, een passief moederskind van ongeveer veertig, van wie de rest van het boek de ziekelijke levensloop wordt gevolgd.

‘De maagd Marino’ is bepaald geen ‘feelgood-literatuur’, maar dat neemt niet weg dat het één van de mooiste boeken is die ik afgelopen jaar heb gelezen. Het is intrigerend, humoristisch, oorspronkelijk, en bevat zeer sterke psychologische observaties. En dit alles ook nog eens geschreven in een tegelijkertijd trefzekere en poëtische stijl – veel compacter en beter overigens dan zijn voorgaande boeken.

Ja, alleen al vanwege de stijl is ‘De maagd Marino’ de moeite van het lezen meer dan waard. In een interview in Trouw las ik dat Yves Petry met ‘De maagd Marino’ heeft geprobeerd de werkelijkheid interessanter te maken dan die is en daar is hij heel goed in geslaagd. Hoewel het boek door en door realistisch is, is het een lofzang op de verbeelding die buitengewoon avontuurlijk is omdat ze niets ondenkbaar acht. Aanrader dus. Ik vind het absoluut een meesterwerk.

Dit boek zit literair ijzersterk in elkaar.
Gewoon lezen!
Duidelijke hoofdstukken, goed verhaal, met voldoende ruimte om zelf in te vullen.

Geschreven bij De maagd Marino

Wat een goed boek....! Wat een goed verhaal....!
Ga ik zeker nog een keer lezen.

Geschreven bij De maagd Marino

Yves Petry schrijft op een meesterlijke wijze het verhaal neer van Bruno Klaus en Marino, 2 personen met een geheel verschillende achtergrond die samen een pact sluiten. Bruno Klaus is levensmoe en wenst zelfmoord te plegen en kan Marino overhalen om hem hierbij te helpen. De "moord" gepleegd door Marino op Bruno Klaus is alvast zeer ongewoon, een afgesneden penis, kannibalisme en dan te weten dat het slachtoffer hiermee heeft ingestemd. Vanuit dit fascinerend verhaal schrijft Yves Petry een roman neer die je in een adem uitleest.

Geschreven bij De maagd Marino

Van sommige boeken kun je eigenlijk niet zeggen waarover ze gaan. Nee, dat is niet waar: van sommige boeken kun je beter niet zeggen waarover ze gaan. Daar functioneert het ‘onderwerp’ louter als kader, een skelet als het ware waaromheen alles wat het verhaal zinnelijkheid en spierkracht verleent nog tot wasdom moet komen. Bij zeer zeldzame boeken is het onderwerp van het verhaal zelfs geen skelet meer maar ronduit een staketsel, een hindernis die opgeworpen is om een al te gemakkelijke toegang tot het verhaal te verhinderen.

Een man amputeert de penis van een andere man, snijdt die man vervolgens de keel door, bewaart de smakelijkste delen van het lijk in de diepvriezer om er in de weken die volgen van te eten en begraaft de rest van het lijk in zijn tuin? Erg aansprekelijk is dit niet. En dat dit nare voorval daadwerkelijk gebeurd is doet niet ter zake, want het gaat Yves Petry duidelijk niet om de feiten. Hij houdt zich er ook helemaal niet aan. Vanaf de eerste regel zingt het boek zoch los van de realiteit.

Het verhaal begint met het einde: de krankzinnige bloederige sterfscene. Een gedrogeerde man, Bruno Klaus, wordt volledig volgens afspraak vastgebonden, ontmand, en de keel doorgesneden door Marino Mund. Meteen wordt duidelijk dat de twee een seksuele relatie hebben gehad.

Dan volgt een wisseling van perspectief en laat Yves Petry, met alle literaire middelen waarover hij beschikt, het (vrijwillige) slachtoffer postuum aan het woord. Hij blijkt een ontgoochelde literatuurdocent te zijn die niet meer gelooft in de macht van de verbeelding en zowel depressief als contactgestoord is. In dat laatste lijkt hij op de dader Bruno, een passief moederskind van ongeveer veertig, van wie de rest van het boek de ziekelijke levensloop wordt gevolgd.

‘De maagd Marino’ is bepaald geen ‘feelgood-literatuur’, maar dat neemt niet weg dat het één van de mooiste boeken is die ik afgelopen jaar heb gelezen. Het is intrigerend, humoristisch, oorspronkelijk, en bevat zeer sterke psychologische observaties. En dit alles ook nog eens geschreven in een tegelijkertijd trefzekere en poëtische stijl – veel compacter en beter overigens dan zijn voorgaande boeken.

Ja, alleen al vanwege de stijl is ‘De maagd Marino’ de moeite van het lezen meer dan waard. In een interview in Trouw las ik dat Yves Petry met ‘De maagd Marino’ heeft geprobeerd de werkelijkheid interessanter te maken dan die is en daar is hij heel goed in geslaagd. Hoewel het boek door en door realistisch is, is het een lofzang op de verbeelding die buitengewoon avontuurlijk is omdat ze niets ondenkbaar acht. Aanrader dus. Ik vind het absoluut een meesterwerk.

Geschreven bij De maagd Marino

In eerste instantie vond ik het nogal gruwelijk! Het verhaal begint bij het doden en grijpt later terug naar de voorgeschiedenis, die indrukwekkend beschreven wordt. Een terechte prijswinnaar, maar een afschuwelijke geschiedenis.

Geschreven bij De maagd Marino

Niet in de zin dat het verhaal fraai is, maar wel heel aangrijpend. Ik heb het gevoel dat ik hier weinig kan zetten zonder dat ik het verhaal ga verraden.
Dit boek is veel beter dan zijn eerdere werk. Eindelijk laat Petry, naar mijn mening, zien dat hij een echte schrijver is die stilistisch nadenkt over elke zin.

EEN AANRADER DUS

Meeslepend boek