De naamloze koningin Door het lot gekozen, door de straat gevormd

Je leest “de naamloze koningin” uit het perspectief van Coin. Ze is een meisje van de straat en een erg goede dief en oplichterster. Je hebt als naamloze geen naam en geen enkel recht op wat dan ook, ze moet dus wel stelen om te overleven. Je leest gedurende het verhaal wat Coin denkt en voelt en daardoor kun je je heel goed in haar personage verplaatsen. Ze is ook heerlijk sarcastisch ingesteld en direct vanaf het begin heb je enorm veel sympathie voor haar. Toch verschijnt de kroontatoeage uitgerekend op haar arm en eigenlijk wil ze liever vluchten dan iets met het koningshuis te maken te hebben. Alleen hoe kan een tatoeage verschijnen op de arm van een naamloze? De koning kan de tatoeage alleen doorgeven door voor zijn sterven de naam van de opvolger te noemen. Coin snapt er niks van en als lezer weet je net zoveel als dat zij weet.
•
Naarmate je verder komt in het verhaal beginnen er steeds meer puzzelstukjes op zijn plek te vallen. Je ontdekt samen met Coin steeds meer informatie en het blijft steeds spannend hoe het nu allemaal verder zal gaan verlopen. Coin bezit door de tatoeage ook bepaalde krachten die het verhaal net even iets extra’s geven. Er zijn zeker een aantal dingen waar je naartoe werkt die op een geven moment niet anders kunnen dan de waarheid zijn, maar er waren ook zeker een aantal verrassende wendingen die je niet direct had verwacht of ziet aankomen. Het verhaal blijft een bepaalde mysterieuze sfeer houden en dat zorgt ervoor dat je door wilt blijven lezen. Het was een boek dat ik met heel veel plezier elke keer weer oppakte om verder te lezen.
•
De schrijfstijl van Rebecca McLaughlin is mysterieus en spannend, maar ook vlot en meeslepend. De verdeling in Seriden is duidelijk maar oneerlijk en dat zorgt dus ook zeker voor opschudding. Je leert steeds meer over de verschillende kaste en wat het inhoudt om Edele, Wettige of Naamloze te zijn. Je ziet Coin zich ook ontwikkelen net als de personages om haar heen. Het einde had wat mij betreft wel iets meer vuurwerk mogen bevatten, het was naar mijn idee iets minder uitgewerkt dan de rest van het verhaal. Wie weet is hier nog ruimte voor een vervolg, wat ik absoluut, zonder twijfel zou lezen.

In de eerste zin leer je Coin meteen kennen zoals ze is. Niet bang om te vechten en Naamloos. Ze woont in een stad waar Edele, Wettige en Naamlozen samen leven, maar Naamlozen hebben geen rechten (of huizen). Op de dag dag de koning sterft, blijkt dat hij haar naam heeft uitgesproken op zijn sterfbed. Zo heeft zij de kroontatoeage ontvangen. En de tatoeage doet pijn.

Dit verhaal staat geen moment stil. Denk je bij een rustig stukje aan gekomen te zijn, dan beleeft Coin weer iets, in het paleis of in de stad. Ze heeft altijd alleen geleefd en vindt het moeilijk om vrienden te maken. Toch lukt het haar soort van. Er zijn mensen in het paleis die haar willen steunen. Binnen een bepaalde periode moet Coin een opdracht voltooien om de kroon te houden of door te geven.

Doordat het verhaal nooit stil stond, las het makkelijk weg. Coin is een lastig meisje, ook een beetje egoïstisch. Maar dat is waar haar meestal redt. In deze fantasy young adult komen onderwerpen naar voren die ook te weerspiegelen zijn met onze maatschappij. Het leven is niet eerlijk, sommige leggen zich daarbij neer, andere vechten om hogerop te komen.

De Naamloze Koningin deed me denken aan de Glazen Troon en Ash Princess. Alleen in die boeken had ik meer het gevoel dat het personage ook echt opgesloten zat. In De Naamloze Koningin heb ik het idee dat Coin toch best veel vrijheid heeft. Door haar ontzettend lieve lijfwacht, lukt het haar om meerdere keren te ontsnappen uit klauwen van verschrikkelijke mensen.

Zal het Coin lukken om de Naamlozen weer een plekje te geven in de maatschappij? Lukt het haar om de Edelen en de Wettigen naar haar te laten luisteren? Dat lees je in deze spannende fantasy young adult.

Lees mijn volledige recensie op www.bookaddict.nl

Rebecca McLaughlin heeft met ‘De Naamloze koningin‘ niet alleen een verhaal geschreven dat qua worldbuilding en plot goed in elkaar zit, maar geeft ook een boodschap mee.

Verandering is altijd mogelijk, zolang je er maar voor durft te vechten.

Het verhaal bevat naast spannende gebeurtenissen ook een hoop leuke momenten waar je om kunt lachen en het totaalplaatje was voor mij dan ook wel echt compleet!

Ik vond de verhaallijn heerlijk en ben nu al heel benieuwd of en waar Rebecca nog meer mee gaat komen!

de naamloze koningin – Rebecca McLaughlin
*door het lot gekozen, door de straat gevormd.
1e indruk:
Kaft ** ik vind de witte letters de aandacht wegtrekken van de art, die daardoor niet opvalt en ook wat simplistisch oogt.

Flaptekst ** Trekt me niet zo, lijkt me een combinatie van de Grishaverse/de terugkeer van de koningin/ Evermore.

Verwachting: Aan de hand van de flaptekst verwacht ik een dertien in dozijn verhaal over een gewoon meisje dat een heldin/koningin word. Oh en ze word vast ook verliefd op de schurk in het verhaal.

Aan het begin stoorde de bladspiegel me, het lettertype had wel iets groter gemogen, met een grotere witregel. Maar eenmaal in het verhaal merkte ik niets meer van de bladspiegel, want ik zat vanaf de tweede bladzijde in het verhaal.
Het was dan ook niet wat ik ervan verwacht had. Niets is wat het lijkt en toch is alles wat het moet zijn in dit verhaal.
Het is een emotionele achtbaan van kaft tot kaft en het is heel lastig om dit boek aan de kant te leggen. (Dat heb ik dan ook niet gedaan).
Allereerst was ik geërgerd en zelfs een beetje boos over de situatie waarin Coin en Hat zich bevinden (Waarom gedraagd Coin zich zo naar Hat)? Daarna woede over de hele situatie in Seriden en de manier waarop de edelen zich boven de naamlozen verheven voelen. En soms was ik zelfs ontroerd, zoals wanneer naamloze dingen/gevoelens eindelijk een naam krijgen. Naarmate het boek zijn einde naderde was ik zelfs af en toe bang over de afloop.
Zodra je denkt dat het verhaal een bepaalde kant op gaat, krijg je als lezer weer wat meer informatie, waardoor het verhaal een hele andere wending neemt. Het hele verhaal is goed onderbouwd alleen het einde mocht van mij wat verder uitgewerkt worden. Ben toch wel benieuwd hoe het na de slotscene verder gaat.

Verhaal ***

Totaal geef ik het boek ** 4 sterren van de vijf.

Een nieuwe dystopische YA titel waarin macht, rijkdom en status van enorme invloed zijn op de leefwijze van de Naamlozen. In de eerste hoofdstukken wordt de benarde situatie van de Naamlozen duidelijk gemaakt vanuit Coin’s perspectief. Ze sluipt, steelt en overtreed nog meer regels als ze zich voordoet en kleed als een Wettige. Haar situatie wordt goed weergeven in de manier waarop ze probeert te overleven en hoe de andere bewoners op haar neerkijken. Zo wordt al snel merkbaar hoe scheef de verdeling in Seriden is. Het duurt niet lang voordat de kroontatoeage bij Coin op haar arm verschijnt en het verhaal ineens een onverwachte wending neemt. Wat houdt die tatoeage nou precies in? Terwijl ze na een tijdje toch het paleis kan gaan verkennen, merkt ze dat haar magische krachten anders zijn dan ze hadden moeten zijn, doordat ze een Naamloze is. De situatie in het paleis is niet heel veel beter dan toen ze nog op straat leefde. Er huizen enorm veel geheimen binnen die muren en is er eigenlijk wel iemand die ze kan vertrouwen?

Coin is een eigenaardig, pienter, assertief maar ook impulsief personage. Ze komt levendig over en denkt niet altijd na voordat ze iets zegt. Dit brengt haar meermaals in de problemen, maar op een of andere manier weet ze de situatie dan weer zo naar haar hand te draaien dat ze iedereen verrast en het weer naar haar hand weet te draaien. Althans dat denkt ze. Coin’s gedachtegangen zijn vrij uitvoerig beschreven waardoor sommige stukken tekst wat langdradiger zijn dan anderen. Gelukkig wordt dit goed afgewisseld met dialogen of actie. Want het verhaal speelt zich niet alleen binnen de paleismuren af. Er vinden genoeg momenten plaats waarop er iets onverwachts gebeurd en waardoor je kijk op het verhaal ineens veranderd. Hier en daar is het verhaal licht voorspelbaar. Er wordt regelmatig gebruik gemaakt van bekende elementen en dit werkt tegen de pogingen van verrassingselementen in. Toch zorgt de prettige schrijfstijl en de loop van het verhaal ervoor dat het interessant blijft.

Als het einde langzaam in zicht komt, blijkt dat er nog een aantal verrassingen voor de lezers op de loer lagen. De magische elementen in het verhaal zijn niet zo oppervlakkig als je in eerste instantie zou denken. Ook de manier waarop de passages over de magie worden geschreven zijn beeldend en geven nog net even een andere draai aan het verhaal. De achterliggende gedachte achter de onderdrukking, het grote verschil in maatschappelijke klasse wordt al snel duidelijk. Door dit te verwerken in een dystopische wereld met een magische ondertoon, maakt het verhaal prettig te lezen, maar zet het je even goed aan het denken over deze thema’s.

Deze dystopische Young Adult standalone bevat sterke thema’s rondom onderdrukking en verschillende maatschappelijke standen. Hier en daar wellicht wat voorspelbaar, maar de bekende YA elementen maken het verhaal prettig leesbaar.