De orde van de dag Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij De orde van de dag

Fake geschiedschrijving door een authentieke charlatan

Het is zo treurig dat in het tijdperk waarin iedereen (in de vrije wereld althans) uitstekend geëquipeerd is om de juistheid of onbetwistbaarheid van elke stelling, elke bewering zelf na te gaan, vrijwel niemand de moeite neemt om het te doen. Het kritisch vermogen ontbreekt kennelijk volkomen. Een paar muiskliks en je duikt in gedigitaliseerde archieven, bekijkt ebook versies van alle mogelijke studies, leest recensies van alle internationale dagbladen etc etc. Zelfs degenen die ervoor betaald worden, journalisten, recensenten, laten het meestal en merendeels afweten. De echt kritische lezer is een witte raaf.

Zo kan het gebeuren dat er in een boek alom internationaal geprezen wordt en zelfs de belangrijkste literaire prijs van Frankrijk wint, terwijl aantoonbare onzin in wordt verteld. En dat de auteur in een zegetocht langs alle belangrijke gedrukte media gaat en in interviews poseert als iemand die nieuwe feiten uit de meest stoffige archieven heeft opgedoken.

Het boek is uitgebracht als een ’recit’. Geen roman en ook geen historische studie maar ’iets’ ertussen in. Een nieuw genre dat in Frankrijk erg populair schijnt te zijn. Maar meteen ook een heel problematisch genre want hoe weet je als lezer nu of wat je leest feit of fictie is? Van de auteur komen we desgevraagd niet veel te weten. In interviews zegt hij nu eens dit dan weer dat en ontkomt zo telkens aan de schaarse kritische vragen die hem daarover gesteld worden. Hij zou maandenlang onderzoek hebben gedaan in de meeste stoffige archieven om vergeten maar veelzeggende details aan het licht te brengen, maar bronnen noemt hij niet. Hij zou maar weinig aan fictie hebben toegevoegd. Maar het boek bevat geen enkele verantwoording. Hij staaft zijn beweringen niet en dus moet de lezer zelf op onderzoek uit. Zo gezegd, zo gedaan.
De belangrijkste gebeurtenissen die Vuillard tot leven wekt, zijn:

• de ontmoeting tussen Hitler en de industriëlen in 1933
• de lunch tussen Chamberlain en co. en de Duitse ambassadeur Ribbentrop tijdens de Anschluss in 1938
• het verloop van de inval in Oostenrijk zelf.

In alle drie de gevallen beweert en vertelt hij dingen die door de meest gezaghebbende en directe bronnen weersproken worden, alleen maar om een smeuig verhaal te kunnen vertellen. Tegelijkertijd beweert de auteur in interviews dat hij vrijwel niet verzonnen heeft. Zeer kwalijk!

Geschreven bij De orde van de dag

Prachtig geschreven. Het pakt je vanaf het begin.

Slap verhaal, leest er zo doorheen, zowel letterlijk als figuurlijk.

Geschreven bij De orde van de dag

Meesterlijk goed.

Geschreven bij De orde van de dag

Ik heb het in één adem uitgelezen

Het boek belooft ‘een ijzersterke reconstructie van de gebeurtenissen in de aanloop naar WOII’. Ik vind echter dat het teveel blijft bij beschrijven van losse fragmenten waarbij een verhaallijn ontbreekt. Het boek lijkt daarvoor ook eenvoudigweg te kort. De fragmenten op zich vind ik overigens mooi geschreven.