De Spiegel leven met een hond

Wanneer je naar de cover kijkt zou je kunnen denken dat het een grappig verhaal wordt over een hond die uitzonderlijk bijdehand is.
Het verhaal gaat inderdaad ook over een hond, maar nog meer over de mensen rondom de hond. En als je het toelaat; ook over jezelf.

In de proloog stelt de auteur zich aan de lezer voor en vertelt hoe zijn achtergrond hem van dienst is geweest bij een aantal beslissingen die hij later in zijn leven heeft genomen.

De cursief gedrukte gedeelten gaan over Floortje, over 'zijn' gezondheid of over de situatie waarin 'hij' zich bevindt.
Al met al is het geen grappig boek, maar een boek waar je zeker wat aan hebt. Het komt heel dichtbij jou als mens, zelfs wanneer je geen huisdier hebt of gehad hebt.
Er wordt je als het ware een spiegel voorgehouden wanneer je leest over de manier waarop de auteur en zijn vrouw, maar ook de omgeving van Floortje 'hem' behandelden en 'zijn' situatie beoordeelden. Het linkje van omgaan met hond naar omgaan met mens in bepaalde gevallen werd hier heel duidelijk.

Seeverens vraagt zich af of Floortje in de hemel kan komen en of hij 'hem' dan nog wel terug kan vinden.
Zijn beschouwing van de Divina Commedia van Dante is prachtig om te lezen, maar heeft niet direct met Floortje zelf te maken. Wel met de manier van denken rondom de situatie van Floortje.

De Spiegel is een aangrijpend verhaal geworden; je proeft het verdriet en de wanhoop van de auteur en zijn vrouw wanneer ze beseffen dat het zo niet verder kan gaan.
Er moet iets gebeuren. Maar Floortje is zo lief en zo dankbaar. Hoeveel pijn moet 'hij' nog lijden, vragen ze zich af.

Goed om dan ook weer even stil te staan bij palliatieve zorg en euthanasie; een spuitje geven gebeurt niet alleen bij dieren tenslotte. De zware druk die artsen en het verzorgend personeel in de verzorgingshuizen op zich gelegd voelen, wordt ook besproken. Een goede vergelijking met de bazen van zieke dieren; ook zij moeten de ontlasting opruimen van de zieken, het is lastig en vies werk maar ze houden tegelijkertijd van deze zieke. Mopperen tegen de patiënt is uit den boze.

Ondanks dat het een dun boekje is, is het geen boek om even tussendoor te lezen. Het is een aangrijpend verhaal en de voetnoten nodigen je uit om achter in het boek even na te slaan waar deze voetnoot betrekking op heeft. Je wordt er tenslotte niet dommer van!

Bij het zien van de cover heb je niet het idee dat je een aangrijpend boek gaat lezen. Eerder een grappig boek waarbij de hond het baasje een spiegel voorhoudt. Helaas is het geen grappig boek, maar een zeer aangrijpend boek. Een verhaal dat vele dieren-baasjes zullen herkennen omdat ze ook wel eens of meer keren in de schoenen van de auteur en zijn vrouw hebben gestaan. Dezelfde vragen gehad zullen hebben of misschien nu wel hebben omdat ze nu in deze situatie zitten.

Je krijgt niet alleen het verhaal over hoe de auteur en zijn vrouw de laatste jaren met hun hond zijn omgegaan, wat ze hebben doorstaan, wat ze voor hun hond hebben over gehad, hoe ze op ('nare') reacties hebben gereageerd en hoe ze uiteindelijk tot het het besluit zijn gekomen om hun hond een spuitje te laten geven en wat het met hen deed, maar ook een kijkje in de medische zorg.
Mocht je geen begrip hebben voor waarom veel artsen tegen euthanasie zijn, dan krijg je daar na het lezen van dit boek begrip voor en begrijp je (beter) waarom zoveel artsen er moeite mee hebben.
Het boek laat je nadenken over (huis)dieren en de dood. Het laat je anders kijken naar bepaalde zaken als het hiernamaals.

Bijna elk hoofdstuk begint met een kort gedicht en hoe het gaat met de hond van de auteur en zijn vrouw. Over wat de auteur dacht en wat hij las, waar hij dieper op ingaat. Zijn kijk erop geeft.
Het verhaal is op een indringende manier geschreven. Geregeld moet je een brok wegslikken omdat het erg verdrietig is, maar tegelijkertijd kan je alleen maar bewondering voor de auteur en zijn vrouw hebben omdat ze zolang voor hun hond hebben gezorgd. Hebben gezorgd dat hij de laatste jaren enigszins, voor zover mogelijk, een leefbaar bestaan had.

Minpuntje is dat de noten aan het eind van het boek staan in plaats van onder de bewuste pagina waardoor je naar achteren moet bladeren om de aanvulling te lezen.