De therapeut

Geschreven bij De therapeut

Helene Flood (1982) is een Noorse die in Oslo woont, ze is psychologe en onderzoeker. Voor ze zich aan haar eerste thriller waagde, schreef ze een non-fictieboek en een jeugdroman (beide niet in het Nederlands vertaald). Nog voor verschijnen in Noorwegen werden de vertaalrechten van ‘De therapeut’ aan meer dan twintig landen verkocht.

Sara is psychologe en net gestart met een eigen praktijk waar ze tieners met problemen probeert te helpen. Haar man Sigurd heeft samen met twee vrienden een klein architectenbureau. In hun vrije tijd zijn ze bezig met de renovatie van een oud huis, maar die loopt niet van een leien dakje. Ook de relatie heeft wel eens betere tijden gekend. En dan verdwijnt Sigurd… Hij is nooit toegekomen op de plaats waar hij verwacht werd en zijn laatste telefonische boodschap aan zijn vrouw blijkt een leugen te zijn. Sara begint aan alles te twijfelen, ze hoort vreemde geluiden in huis en heeft het gevoel dat er iemand binnen geweest is. Al snel voelt ze zich niet meer veilig.

In ‘De therapeut’ duiken heel wat personages op. Toch blijven die nogal op de vlakte, de meeste leren we niet zo goed kennen. Dat is absoluut niet erg, want zowat alles in het boek draait om de gedachten en handelingen van hoofdpersonage Sara. Het hele verhaal wordt vanuit haar perspectief verteld, terwijl ze af en toe herinneringen ophaalt aan het verleden. Het boek moet het niet hebben van de spanning, al speelt één vraag voortdurend door je hoofd: Wat is er met Sigurd gebeurd? De auteur geeft lange tijd überhaupt geen hints, je kunt tijdens het lezen niet echt meespeuren. Toch blijft het boek boeien, al had ietsje meer tempo vooral de eerste helft goed gedaan.

Hoewel politieman Gundersen heel aanwezig is, komen we nauwelijks te weten waar hij mee bezig is. Hij praat met Sara, maar voor de lezer is niet duidelijk welke pistes hij volgt in zijn onderzoek en welke verdachten hij in het vizier heeft. In dat opzicht is ‘De therapeut’ geen standaard thriller. De manier waarop we Gundersens conclusie te weten komen, is bijzonder. En hij beseft zelf dat die niet volledig is. Een echte ontknoping volgt ietsje later en hoewel die al bij al niet helemaal onverwacht komt, is ze zeer bevredigend.

‘De therapeut’ is een bijzondere debuutthriller, een die waarschijnlijk niet door iedereen enthousiast onthaald zal worden, daarvoor gaat het verhaal iets te traag. Voor wie echter kan genieten van een psychologisch spel, is het boek een meer dan aangename kennismaking met Helene Flood.

[Deze recensie is gebaseerd op ‘Terapeuten’, de originele versie van het boek]

Sara is psycholoog. Na jaren in een praktijk met collega’s te hebben gewerkt, wil zij het rustig aan doen. Haar vriend, Sigurd, kan zich in een architectenbureau van medestudenten inkopen. Het ‘geluk’ wil dat de opa van Sigurd overlijdt en het huis in handen komt van het jonge stel. Ze besluiten te trouwen, de carrièrestappen te maken en het huis te gaan verbouwen.

Dan blijkt dat het leven niet zo eenvoudig is. Ze leven in een bouwval en Sigurd doet minder in het huis dan zou moeten en is vooral voor andere mensen paleisjes aan het creëren. De praktijk van Sara loopt nog niet geweldig. De twee maken ruzie over de verbouwing, het geldgebrek en ook over de verminderde intimiteiten. Het lijken de gewone problemen te zijn die alle stellen wel meemaken in zo’n situatie.

Pas als Sigurd niet bij vrienden komt opdagen voor een mannenweekend weg, blijken de scheurtjes in de relatie veel groter te zijn. Het verhaal wordt alleen vanuit Sara beschreven, zowel in het hier en nu als in het verleden. Ondanks dit perspectief is het moeilijk Sara te leren kennen. Ik vond haar onkundig en ongeïnteresseerd overkomen als therapeut. Ze komt weinig empathisch over, en het lijkt alsof haar cliënten haar de baas zijn. Ze boezemde geen vertrouwen in. Tegelijkertijd is ze toch wel kwetsbaar, met huilbuien in de metro.

Sigurd heeft in de tussentijd een voicemail achtergelaten voor Sara. Hij is veilig en wel aangekomen en heeft het nu al leuk met de mannen. Sara vervolgt haar dag en op de terugweg van de sportschool, wordt ze gebeld. Het zijn de vrienden van Sigurd. Ze kunnen Sigurd niet bereiken en willen weten of hij onderweg is. Sara maakt zich zorgen, maar besluit nog niets te doen. Naast het zorgen maken, analyseert ze de relatie tussen haar en Sigurd. Ze lijkt eerder kwaad dan bezorgd.

Wat mij enorm dwars zat, is dat op de achterflap het lot van Sigurd al bekend is gemaakt. Hij wordt nl. vermoord teruggevonden. Hierdoor zat ik constant op de vondst van het lijk te wachten en kon ik me moeilijk op de gebeurtenissen focussen. Een stukje spanning was er af. Er was geen hoop op een goed einde. Dit ging ten koste van mijn leesgenot. Ik kon niet met Sara meeleven, mede doordat je weet wat er gaat gebeuren, maar ook omdat ze gewoon niet leuk en aardig was.

Naarmate het boek vordert, neemt de spanning toe. Sara hoort dingen, en ziet dat er iemand binnen is geweest, maar de politie is daar niet van overtuigd. Je weet ook niet wat te geloven. Is Sara de schuldige en probeert ze ons van haar spoor af te gooien? Ziet en hoort ze dingen die daadwerkelijk gebeuren? Of is ze gewoon aan het dementeren, net als haar moeder destijds?

Hoewel Sara niet de meest charmante persoon is die je kent, wil je wel dat het goedkomt. Je leeft uiteindelijk wel mee. Je vraagt je wel af hoe een therapeut, geschoold in de psyche en gedrag van de mens, zo blind is geweest voor Sigurd en zijn fouten. Het zijn dingen waar je aan denkt, terwijl je leest. Er komen personages in voor, die misschien wel leuk en aardig zijn, maar die worden niet uitgewerkt. Ze blijven nogal oppervlakkig en eendimensionaal. Jammer. Gundersen leidt het onderzoek, hij had mogelijk een hoofdpersoon kunnen zijn.

Dit boek zal niet iedereen bekoren door het gebrek aan vaart in de gebeurtenissen. Het is meer een psychologische thriller (niet vreemd gezien de achtergrond van Flood) dan een echte whodunnit. Natuurlijk willen we weten wie het heeft gedaan, maar daar ligt de focus van het verhaal niet op. Het gaat om Sara.

De Therapeut is een lastig boek om een mening over te geven, want het heeft alle ingrediënten in zich om een goede psychologische thriller te zijn maar anderzijds ontbreekt er nog veel aan het verhaal om hem zo te prijzen. Voor een debuut niet erg want dat houdt in dat de schrijfster nog kan groeien.
Het hele verhaal wordt verteld vanuit de hoofdpersoon Sara waardoor de andere personages niet of nauwelijks uitgelicht worden, zelfs niet de rechercheur Gundersun terwijl die bij het onderzoek toch een hele belangrijke rol speelt. Het boek is een voortgang van de gedachtegang van Sara waardoor het spanning mist, de psychologische raadsels blijven uit en door het eenzijdige beeld krijgt de lezer weinig uitdaging om mee te denken en te zaak op lossen. Toch volgt er nog een goed, niet heel verrassend einde. Dat is eigenlijk de tendens van het hele boek; goed maar niet verrassend.
Wanneer Helene Flood hier en daar nog wat zou bijschaven aan karakterbeschrijvingen en spanningsopbouw wordt haar volgende boek zeker een groot succes.

Geschreven bij De therapeut

Helene Flood is ervaringsdeskundige in haar baan als psycholoog. Met die gedachte was mijn verwachting dat er een krachtige spanningsboog op psychisch vlak aanwezig zou zijn. De therapeut leent zich daar zeker voor.

De therapeut slaag volledig op hoofdrolspeelster Sara die haar baan als psychologe vanuit haar praktijk aan huis uitvoert. Haar man Sigurd vertrekt op een ochtend voor een uitje met zijn vrienden. Tijdens 1 van de sessies met een cliënt ontvangt Sara een voicemail dat hij in aangekomen.
Als Sara hem verder niet meer te pakken krijgt is er in eerste instantie weinig aan de hand. Pas als zijn vrienden bellen om te vragen waar Sigurd blijft, slaat de stemming bij Sara om.

Al snel blijkt Sigurd vermoord te zijn waardoor de politie en onderzoek op start. Gedurende het onderzoek zijn er een aantal momenten waarin Sara en de politie over de gebeurtenissen spreken. Zien ze haar als verdachte of toch niet en laten ze nog niet het achterste van hun tong zien?
Wat Sara het meest beangstigend vind zijn de nachtelijke geluiden en veranderingen in huis. Wil iemand haar gek maken of denkt ze alleen maar iets te horen? Je merkt wel iets aan stress die dit bij Sara veroorzaakt. Dit is niet extreem aanwezig en het wordt ook niet krachtig omschreven waarbij je de spanningen voelt.

Het grootste deel van het verhaal zijn omschrijvingen waar Sara mee bezig is. Gesprekken met een cliënt, gesprekken, reizen etc die je als lezer een beeld moeten geven van het leven. Hierdoor wordt het verhaal wel redelijk vlak en soms zelfs saai waardoor je moeite moet doen om in het verhaal te blijven. Voor mij is de grootste oorzaak van de oppervlakkige vertellingen waarin geen spanning en psychologisch effect voelbaar is. Aan het slot komt er nog heel even iets van tempo in wat een spannend slot doet vermoeden, maar ook niet waar kon maken. De onthulling van een laatste vermoeden van Sara is verrassend maar kan het geheel voor mij niet meer redden.

Ik vond het boek itt de vorige reviews wél heel spannend en goed. Ik heb het in 1 ruk uitgelezen, kon niet meer stoppen toen ik begonnen was. Ik vond het juist leuk dat het geen detective was waarin het politie onderzoek centraal staat, maar dat je vooral meer over de hoofdpersoon te weten komt en haar relatie met Sigurd. Ik wilde heel graag weten wat er was gebeurd, wie het gedaan had en waarom, en vind het verhaal erg verrassend. Het enige jammere is dat je inderdaad al weet dat hij dood is, en dat de hoofdpersoon hem niet meer kan confronteren met bepaalde zaken.