De verdwenen stad

Super spannend, fijne schrijfstijl. Deed me denken aan Thomas Olde Heuvelt

Zeer spannend in een ruk uitgelezen

Camilla Sten (1992) is de dochter van Viveca Sten. Ze is feministe, schrijft sinds haar jonge jaren korte verhalen en is het klankbord van haar misdaadschrijvende moeder. Ze heeft al een boek op haar naam staan A New Dawn, een dystopisch verhaal over Zweden waarin een extreem-rechtse partij aan de macht is. De Verdwenen Stad (Staden in het Zweeds) is de eerste thriller die ze alleen schrijft want ze schrijft samen met haar moeder aan de serie Havsfolket (L’île des Disparus in het Frans), voor zover bekend niet in het Nederlands of Engels vertaald.

In De Verdwenen Stad gaat Alice met Tone, Emmy, Max en Robert op verkennend onderzoek in Silvertjärn, een spookstadje waar zestig jaar geleden alle inwoners van het ene op het andere moment verdwenen. De grootmoeder van Alice was enkele maanden voor het incident vertrokken uit Silvertjärn en vertelde veel over het stadje, speculeerde over wat er gebeurd is. Alice wil er een documentaire over maken en hoopt ook antwoorden op de vele vragen te vinden. Als urban explorers begeven ze zich in het verlaten stadje. Ze zijn de eerste levende wezens in jaren die er komen. Al is dat laatste maar de vraag, want zijn ze wel alleen?

In het boek lopen twee verhalen ongeveer synchroon, eentje van vroeger van 1958-1959 en een verhaal van nu, over het groepje met Alice. Er wordt constant gewisseld tussen toen en nu met korte hoofdstukken die de vaart erin houden en die iedere keer een klein stukje van het verhaal prijsgeven en die zich dikwijls ook op dezelfde plaats in het stadje afspelen. Daartussen zitten ook nog brieven die Aina, de zus van de oma van Alice, aan haar geschreven heeft. Ook die leveren belangrijke informatie.

Een klein groepje jongvolwassenen met de nodige onderlinge spanningen en niet uitgesproken verwijten, in een stadje waar geen electriciteit is, geen lopend water, geen eten, geen bereik; dat zijn perfecte ingrediënten voor een spannend en vreemd verhaal. Redding is ver weg, je bent op elkaar aangewezen en op jezelf. De karakters van Alice en Tone zijn het diepst uitgewerkt, Emmy iets minder en de mannen Max en Robert eigenlijk amper.

Het is een spannend boek dat gericht naar een climax opbouwt, in beide verhaallijnen tegelijk. Silvertjärn wordt heel gedetailleerd beschreven en tijdens het lezen loop je gewoon met de personages mee in het stadje, je ziet het zo voor je. Uit de verhaallijn van vroeger en de brieven wordt een en ander gesuggereerd, maar niet uitgesproken.

“De schaamte, veroorzaakt door de starende blikken, daalt als een dikke deken op haar neer. Ze weet niet of het haar eigen schaamte is of die van hen; of ze zich schaamt omdat ze zich als een hond laat meevoeren of dat ze zich voor hen allemaal schaamt. Voor hoe ze zijn geworden.”

Er is onmiskenbaar iets vreemds in het stadje zowel vroeger als nu, een sfeer die vergeleken kan worden met wat we kennen van de boeken van Stephen King. De vergelijking met Stephen King op de achterflap is niet helemaal uit de lucht gegrepen. Tijdens het lezen zoek je mee naar wat er gebeurd kan zijn, is het iets normaal of iets abnormaal, iets bovennatuurlijk? Het einde is verrassend.

De Verdwenen Stad is een verrassende thriller waar je alleen aan moet beginnen als je voldoende tijd hebt om het boek ineens uit te lezen want wegleggen is moeilijk.

Alles was er nog, behalve de inwoners. Die zijn verdwenen en nooit meer teruggevonden.

In De verdwenen stad van Camilla Sten gaat Alice op zoek naar antwoorden. Alice is, al sinds ze weet dat haar oma haar hele familie daarbij heeft verloren, geïntrigeerd door deze gebeurtenis.

Nog nooit eerder heeft iemand zijn kamp opgeslagen in het dorp, dat in de jaren vijftig groot nieuws was door de verdwijning van de inwoners. Waar de bewoners gebleven zijn is nog altijd een groot raadsel.

“Blijft hij buiten staan? Ik ga rechter op zitten en kruip naar de achterdeur om die te openen, maar ik aarzel ineens. De haren in mijn nek staan overeind. Er is iets niet in orde. Waarom klopt hij niet? Waarom blijft hij in de regen staan?” Camilla Sten

Samen met een viertal andere mensen reist Alice af naar dit dorp. Ze gaan daar een documentaire maken en Alice hoopt stiekem dat ze een verklaring zal vinden voor de massale verdwijning. Eenmaal in het dorp aangekomen gebeuren er echter nogal vreemde dingen. Hebben ze een saboteur in hun midden, of zijn ze niet de enige bezoekers van het dorp?

De verdwenen Stad is een mysterieuze en spannende thriller. Camilla Sten bouwt de spanning langzaam op door telkens een stukje van het heden en van het verleden prijs te geven. Het verleden wordt gedeeltelijk verteld door middel van brieven.

Zowel de personages in het verleden als in het heden zijn goed neergezet. De onderlinge relaties zijn interessant. Ook daar heeft Camilla Sten spanning in weten te leggen. Je merkt dat er iets broeit tussen een aantal personages, maar de lezer krijgt de informatie hierover maar mondjesmaat toevertrouwd. Deze, soms, onduidelijke onderlinge verhoudingen, zijn een goede aanvulling op de toch al raadselachtige sfeer van het verhaal.

Dat het verhaal gecreëerd is rondom een plotsklaps verlaten dorp, vind ik een erg leuk uitgangspunt. Zeker omdat dit concept in De verdwenen stad prima is uitgewerkt. Er is een goede link gelegd tussen toen en nu, waardoor je steeds beter begrijpt waarom Alice op zoek is naar antwoorden. Pas tegen het einde van het boek krijg je een volledig beeld en valt alles op zijn plek.

De verdwenen stad is een thriller met een goed gedoseerde opbouw. Een aanrader voor iedereen die van een mysterie houdt. Van mij krijgt het boek 4 sterren.

Deze recensie schreef ik voor, en is terug te vinden op, de blog In de Boekenkast: https://indeboekenkast.com

De thriller ‘De verdwenen stad’ trok onder andere mijn aandacht doordat de schrijfster Camilla Sten ‘de Zweedse Stephen King’ wordt genoemd.
Vanaf de eerste pagina’s heerst er gelijk een toffe, griezelige sfeer en trof ik een fijne, gemakkelijk leesbare schrijfstijl aan. Ook werd ik verrast door het tegenkomen van mijn eigen naam bij één van de karakters, afgezien van met Disney’s Frozen gebeurt dit niet zo snel.
“Elsa loopt vanaf Agneta Lindberg naar huis als ze beseft dat er iets niet klopt.”
De karakters leer je allemaal naar mijn idee maar een klein beetje kennen. Zelfs het hoofdpersonage Alice maar gedeeltelijk. Je krijgt wel wat achtergrond informatie over hen maar voor mijn gevoel had daar meer over verteld kunnen worden in het gehele verhaal zonder dat het afbreuk zou doen aan de spanning. Zeker ook betreffende de twee mannelijke personages Robert en Max. Wellicht past dit bij het boek maar ik had me meer in kunnen leven als ik hen allen beter had leren kennen. Kan uiteraard volledig aan mijn smaak liggen.
“Ze heeft echter geen vechtlust meer in zich, alleen leegte.”
In het gehele boek vind een constante afwisseling tussen heden en verleden plaats. Dit zorgt ervoor dat de spanningsboog gespannen blijft en je als lezer zijnde graag door wil, en zelfs moet voor je gevoel, blijven lezen.
“Ik schakel in een lagere versnelling als de grond vlakker wordt, laat mijn adem ontsnappen, hoewel ik me er niet bewust van was dat ik die had ingehouden, en concentreer me op de woningen die voor ons opduiken.”
De schrijfstijl van Camilla droeg bij mij bij aan het voorstellingsvermogen van de omgeving waarin het verhaal zich afspeelt en waarin de personages rond lopen. Terwijl ik nog nooit in Zweden ben geweest, helaas, kon ik me er wel een aardige visuele voorstelling van maken hoe het daar is en voelt.
“De muziek is gestopt en het enige geluid is het geknetter van het vuur.”
De plottwist was voor mij als boekenverslinder geen verrassing maar absoluut wel intrigerend en passend bij dit verhaal, wat ik zeker een aanrader vind voor lezers die wel houden van een spookachtige, spannende rit.

"..Deze thriller doet me aan Stephen King denken en heeft me van de eerste tot de laatste bladzijde gegrepen..."
Aldus één van de aanprijzers op de achterflap.

Veelbelovend, zeker in combinatie met synopsis, de bevolking van een Zweeds dorp is in de jaren vijftig zomaar ineens verdwenen.

Mij viel het tegen, alleen het onderwerp doet denken aan Stephen King, voor de rest had het wat mij betreft niet veel met Stephen King te maken.

Het wordt verteld in drie vormen, de hoofdstukken zijn getiteld NU, TOEN en er zijn nog een paar hoofdstukken waarin een aantal brieven meer duidelijkheid moet verschaffen.

NU is in de ik vorm, Alice gaat met 4 vrienden op onderzoek uit in het dorp, wat ook nog eens in the middle of nowhere ligt. Er gebeuren een aantal raadselachtige dingen, maar het duurt verrekte lang voor er echt wat meer vaart in komt. Maar dat is niet het ergste. Wat mij meer stoorde is het totale gebrek aan diepgang, de personages gaan nooit leven en wat ze overkomt is daardoor nooit echt erg, het zal allemaal wel is de heftigste emotrie die het mij ontlokte. Daarnaast is Alice, de hoofdpersoon, best wel wat een zeikerig typ, haar metgezellen zijn dus een stel bordkartonnen bijfiguren die nooit gaan leven, kortom dat kan stephen King duizend keer beter.

TOEN is het verhaal in de jaren '50 verteld door de overgrootmoeder van Alice. De verhouding NU vs TOEN is ongeveer 75/25%, dus zoveel tijd krijg je ook niet in het verleden. Op zich is het allemaal best aardig bedacht allemaal, maar ik vond het vrij slecht uitgewerkt. Het gebeurt en het hoe & waarom blijft op de achtergrond. Had Camilla Sten dat nou even flink uitgewerkt, ook daar haar karakters vlees en botten, een geschiedenis gegeven die wat verder ging dan een vlot en summier verhaaltje, dan had het best wat kunnen worden.

Al met al best een aardig verhaal, er zijn nogal wat minpunten, maar op zich is het idee niet slecht en ondanks de gaten die in het plot te schieten zijn leest het allemaal wel vlot weg en is er wel een sfeertje van enige spanning. Al is het wel jammer dat je al vrij vlot kunt raden wat er zich af heeft gespeeld en daardoor is het allemaal een stuk minder mysterieus dan het had moeten zijn. Uiteindelijk meer een doorsnee thriller dan een mysterieus griezelverhaal, want qua griezelen valt er vrij weinig te beleven.

Als deze Zweedse (die de grootste belofte wordt genoemd en meer van zulke ronkende onzin) weer een boek schrijft ga ik het niet lezen. Een magere voldoende, een 5,5, meer heb ik er niet voor over.

De cover is heel intrigerend. Camilla Sten is mij niet bekend, maar haar moeder Viveca Sten wel. Van de voorkant is zeker werk gemaakt. Huisjes, een kerk en wortels die overal overheen woekeren, geeft een lugubere blik. Wat wordt daar verborgen gehouden?

Het begin maakt al spannend, een totaal lege stad en dan een plein met een grote ontdekking. Wauw, de toon is gezet. De verdwenen stad is een zeer interessant verhaal en bestaat uit 3 verhaallijnen. De balngrijkste is die van Alice, de vertelperspectief van 1e persoon lezen we over haar. Zij mag eindelijk haar grote droom waarmaken: de stad bezoeken waarvan alle inwoners zomaar plots verdwenen.

Camilla Sten mag zeker blijven doorschrijven, deze thriller leest erg prettig. Door de ik-perspectief zit je dichtbij Alice en wat zij hoopt te ontdekken. De sfeer is al snel grimmig, beetje creepy zelfs. Als lezer ga je al snel mee puzzelen, al is het een beetje vreemd te noemen, dat er nu nooit iemand eerder naar dit stadje is afgereisd. Om nader onderzoek te doen. Daarnaast kan de lezer zelf ook de mogelijkheden af gaan waar de personen zijn gebleven. Neemt niet weg dat dit een super spannend verhaal is, waar ik er graag meer van lees.

Conclusie: 4,5 sterren

De verdwenen stad is een zeer spannend en soms creepy thriller. Met zinderende momenten en een verrassende plottwisten. En een fenomenaal einde.

Ik had hoge verwachtingen van dit boek en ze werden grotendeels ingelost.

Alice is haar hele leven opgegroeid met de verhalen van haar grootmoeder. Hoe de zus, haar man en dochter, samen met bijna negenhonderd bewoners uit een klein mijnstadje plots verdwenen waren. Alice wil er koste van koste een documentaire over maken en trommelt daarvoor een klein team op. Tone, die haar zal helpen met de fotografie, Emmy, een vroegere studiegenoot en vriendin voor de regie en Emmy’s vriend Robert die alles zal filmen. Ten slotte nog Max die het project financiert. Ze gaan maar voor enkele dagen om een teaser te filmen om meer sponsors te kunnen vinden. Al gauw, nadat ze in het verlaten stadje zijn aangekomen, gebeuren er vreemde dingen. Ze horen stemmen, zien rare figuren.

Het is zeker geen alledaags horrorverhaal.

Sten heeft de personages bijzonder goed uitgediept. Psychologie en trauma’s uit het verleden spelen een grote rol in dit mysterieuze verhaal. Je leert ze allemaal door en door kennen, alsook hun wederzijdse relaties en hun achtergronden.

Sten schrijft mooi, diepgaand en met een zekere vlotheid.

Het is af en toe spannend, maar soms zakt het verhaal dan weer een beetje in.

Als je houdt van een psychologische thriller, dan is dit een boek voor jou.

Uiteindelijk krijgen we te weten wat er met de dorpelingen gebeurd is. Het is niet iets wat ik verwacht had, maar dat is juist goed.

Een intrigerende thriller met onderhuidse spanningen, en waar intriges en wantrouwen volop meespelen.

Dit boek sloeg ik dicht met een zucht en een naargeestig gevoel.
Dit boek behoort absoluut tot mijn favorieten van dit jaar en is een thriller die je de kriebels geeft.

Het verhaal is onvoorspelbaar en als je denkt dat je het door hebt, zit je er zo goed als naast.

In dit boek zitten diverse thema’s verwerkt waaronder religie, welke een rol speelt. Dit is magnifiek neergezet door Camilla. Dit onderwerp berust op waarheid en dit komt zo dicht bij, dat je jezelf afvraagt hoe jij gehandeld zou hebben in dezelfde situatie.

Gefascineerd door verlaten huizen en plaatsen, heeft dit boek mij alleen nog maar meer gefascineerd.

Dit boek verdiend wat mij betreft ALLE 5 de sterren en is er absoluut een die je gewoon niet kan en mag overslaan!

De schrijfstijl is goed, het verhaal is goed. De details zijn briljant en het plot en einde….. WoW!!!!

Je moet het lezen om dit te kunnen ervaren! Aanrader!

Ik wil absoluut meer van Camilla Sten en kan zeker niet wachten op een volgend boek!

Volledige recensie op www.bookaddict.nl